Αναβλήθηκε η δίκη για τη λυματολάσπη – Υπό κατηγορίαν παράγοντες της ΔΕΥΑΡ

Για την 5η Απριλίου 2017 αναβλήθηκε χθες από το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Ρόδου η δίκη με κατηγορούμενους τους κ.κ. Μανώλη Διακομανώλη, Παναγιώτη Καραβόλια, Γεώργιο Υψηλάντη και Γ. Κωσταρίδη, μέλη της πρώην διοίκησης της ΔΕΥΑ Ρόδου, για περιβαλλοντικές παραβάσεις και συγκεκριμένα για την εναπόθεση ακατέργαστης λυµατολάσπης από την επεξεργασία των ακαθάρτων στην περιοχή «Λούκα» του πρώην Δήµου Καλλιθέας, σε µικρή απόσταση από ποταµό που εκβάλλει στο Φαληράκι.
Ο πρώην δήµαρχος Καλλιθέας κ. Γιάννης Ιατρίδης είχε καταστήσει σαφές ότι η ΔΕΥΑΡ που είναι υπεύθυνη για τη λειτουργία του βιολογικού, δεν κατόρθωσε, παρά τις προσπάθειες που καταβλήθηκαν επί δηµαρχίας Χατζή Χατζηευθυµίου, να κατασκευάσει το έργο για την επεξεργασία της λυµατολάσπης και τη µετατροπή της σε τέφρα.
Η παραγόµενη λυµατολάσπη από τον βιολογικό της Ρόδου κατέληγε, όπως κατάγγειλε ο κ. Ιατρίδης, σε παράνοµους ΧΑΔΑ στ’ Αφάντου, στην Κάµειρο, στη Νότια Ρόδο και στον Αρχάγγελο και µετά τη διακοπή της λειτουργίας τους εναποτίθετο πλέον στην περιοχή «Λούκα».
Ο κ. Ιατρίδης έκανε λόγο για µια “τοξική βόµβα” για το περιβάλλον και την υγεία των πολιτών, εκφράζοντας µάλιστα τον φόβο ότι µε τις πρώτες βροχές η ρύπανση θα κατέληγε από τους ποταµούς στη θάλασσα του Φαληρακίου.
Την άποψη ότι η λυµατολάσπη που παράγεται από την µονάδα του βιολογικού καθαρισµού στο «Βόδι» και απορρίπτεται ανεξέλεγκτα στην περιοχή «Λούκα» στην Καλλιθέα δεν είναι επιβλαβής για το περιβάλλον, εξέφρασαν, οι κατηγορούμενοι.
Μεταξύ άλλων ενηµέρωσαν ατύπως ότι η παραγόµενη από τον βιολογικό λυµατολάσπη αφυδατώνεται και δεν είναι τοξική ούτε και περιέχει βαρέα µέταλλα διότι στο δίκτυο αποχέτευσης της Ρόδου δεν είναι συνδεδεµένες βιοµηχανίες, όπως συνέβαινε στη Ψυτάλλεια. Επεσήµαναν πιο πέρα ότι περιέχει παθογόνους οργανισµούς, ότι η οσµή της είναι δυσάρεστη αλλά θεωρούν ότι δεν προκαλεί βλάβες στην υγεία.
Τόνισαν δε ότι αναγκάστηκε η επιχείρηση να την εναποθέτει αρχικά σε χωµατερές και εν συνεχεία στην περιοχή «Λούκα» επειδή δεν υπάρχει νοµικό πλαίσιο στην Ελλάδα που να προβλέπει άλλως και επειδή έτσι είχαν αποφασίσει οι 10 δήµαρχοι του νησιού.
Επιπλέον επεσήµαναν ότι η άδεια περιβαλλοντικών επιπτώσεων που είχε εκδοθεί το 1983 για τον βιολογικό στο «Βόδι» δεν περιελάµβανε µονάδα επεξεργασίας της λυµατολάσπης καθώς κάτι τέτοιο δεν προβλεπόταν τότε.
Όπως εξήγησαν, ο βιολογικός της Ρόδου, όπως και όλοι οι βιολογικοί του νησιού (δηµόσιοι και ιδιωτικοί) επεξεργάζονται λύµατα που αποδίδουν στο περιβάλλον δύο πράγµατα, καθαρισµένο νερό και αδρανοποιηµένη ιλύ (λυµατολάσπη) ή αλλιώς βιοστερεά, όπως αναφέρονται στη διεθνή βιβλιογραφία.
Η ιλύς έχει σίγουρα δυσάρεστη όψη και οσµή, αλλά δεν είναι a priori επικίνδυνο απόβλητο. Διαθέτει κάποιους παθογόνους οργανισµούς που σε ανάµιξη µε υδράσβεστο ή µε έκθεση σε υψηλή θερµοκρασία εξουδετερώνονται και ενδεχοµένως βαρέα µέταλλα.
Μέχρι και το 2003, η ιλύς διατίθετο στη χωµατερή της Ρόδου, στο Τσαΐρι. Τον Φεβρουάριο του 2004, η χωµατερή έκλεισε και άνοιξε ο ΧΥΤΑ, στον οποίο βέβαια δεν µπορούσε να εναποτεθεί λόγω των µηχανικών της κυρίως ιδιοτήτων (ρευστή).