Επισκεπτόμενη προ ημερών το Κέντρο Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων (ΚΕΘΕΑ), που ξεκίνησε να λειτουργεί στο νησί μας πριν από περίπου ενάμιση μήνα, ήρθα αντιμέτωπη με την άλλη Ρόδο. Ηρθα αντιμέτωπη με αλήθειες που δεν γνώριζα, με την απολυτότητα των αριθμών και με τις ανάγκες μιας κοινωνίας που φωνάζει για βοήθεια…
Η δήλωση του υπεύθυνου συμβουλευτικής του ΚΕΘΕΑ κ. Απόστολου Πετρίδη ότι οι χρήστες της Ρόδου είναι περισσότερο επιβαρυμένοι από εκείνους της υπόλοιπης χώρας, με άφησε άφωνη. Οι τοξικομανείς της Αθήνας, αποκαλούν, σύμφωνα με τον κ. Πετρίδη, τους χρήστες της Ρόδου «επαγγελματίες»..! Όταν τον ρώτησα γιατί, μου θύμισε την περιβόητη υπόθεση με τα τσιρότα durogesic αλλά και το πώς βρήκαν τρόπο στη Ρόδο, να χρησιμοποιούν την βουπρενορφίνη ενέσιμα.
Στο ΚΕΘΕΑ, συνομίλησα με μητέρες εξαρτημένων ατόμων, δυναμικές και αποφασισμένες να στηρίξουν τα παιδιά τους βήμα-βήμα, όπως κάνουν χρόνια τώρα, χωρίς να κρύβονται πίσω από το δάχτυλό τους και χωρίς να κρύβουν το πρόβλημα κάτω από το χαλί, με τη βοήθεια της κ. Ευδοκίας Ζάχου, της κοινωνικής ανθρωπολόγου που τις έχει αγκαλιάσει και έγιναν, μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, κάτι παραπάνω από φίλοι· έγιναν οικογένεια. Μοιράζονται τις ίδιες αγωνίες, τις ίδιες ανησυχίες, τα ίδια όνειρα και τις ίδιες ελπίδες. Εχουν κοινό στόχο. Την απεξάρτηση.
Είδα γονείς ήρωες, αξιοπρεπείς και αποφασισμένους που στέκονται απέναντι στο πρόβλημα παλικαρίσια, να χαίρονται για όποιο παιδί κάνει το βήμα προς την απεξάρτηση, σαν είναι το δικό τους παιδί… Και προσπαθούν και παλεύουν το ίδιο, όλοι για έναν και ένας για όλους.
Το ΚΕΘΕΑ της Ρόδου, δίνει μία δεύτερη ευκαιρία σε εξαρτημένους συμπολίτες μας από νόμιμες ή παράνομες ουσίες και εμείς ως κοινωνία, οφείλουμε να στηρίξουμε τη δομή αυτή που στηρίζει ανθρώπους να μαζέψουν τα κομμάτια τους και τους δίνει πίσω τη ζωή τους…
Τους δίνει την ευκαιρία να διεκδικήσουν από τη ζωή όλα όσα δικαιούνται και όλα όσα στερήθηκαν εξαιτίας της εξάρτησης, της όποιας εξάρτησης.
Οι άνθρωποι του ΚΕΘΕΑ της Ρόδου, οι εξαρτημένοι και οι συγγενείς τους περιμένουν από τους τοπικούς φορείς την παραχώρηση ενός, έστω και εγκαταλειμμένου κτηρίου, για να στεγάσουν τις δομές, τα όνειρα και τις ελπίδες τους.
Ο χώρος που στεγάζεται σήμερα είναι μόλις 30 τμ, εξυπηρετεί με το ζόρι τους 21 εξαρτημένους (από 25 έως 40 ετών) και τους 35 γονείς που θέλουν να στηρίξουν τον αγώνα των παιδιών τους. Το ενδιαφέρον για συμμετοχή στο πρόγραμμα είναι μεγάλο και εκτιμάται ότι πολύ σύντομα οι θεραπευόμενοι θα πολλαπλασιαστούν.
Ως κοινωνία, οφείλουμε να στηρίξουμε τον τιτάνιο αγώνα τους. Η παραχώρηση ενός, από τα πολλά εγκαταλειμμένα κτήρια της Ρόδου, είναι το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε για να δώσουμε ξανά την ελπίδα και την δύναμη σε συμπολίτες μας, σε δικούς μας ανθρώπους, στον φίλο μας, στον γείτονά μας, στον συγγενή μας να πάρει τη ζωή του στα χέρια του.
Είναι ανάγκη να βρεθεί άμεσα ένας χώρος να στεγάσουν τα όνειρα και τις ελπίδες τους. Κοινωνία και φορείς να τείνουμε χείρα βοηθείας… Αξίζει!
Α-τυπος και υπογραμμός: Χείρα βοηθείας…
