Ο χρυσός παραολυμπιονίκης Χαράλαμπος Ταϊγανίδης έμαθε από παιδί να βάζει στοιχήματα και να τα κατακτά. Να πηγαίνει κόντρα στους φόβους του και κάθε φορά που κερδίζει, να βάζει τον πήχη ακόμα πιο ψηλά.
Ο κάτοχος 10 παραολυμπιακών μεταλλίων, 14 παγκοσμίων τίτλων και 24 παγκοσμίων ρεκόρ, μιλά σήμερα στη «δημοκρατική» για την απόφασή του να κολυμπήσει από τη Ρόδο στον Πανορμίτη τον ερχόμενο Νοέμβριο.
Ο Χ. Ταϊγανίδης, που ξεκίνησε την καριέρα του ως αρτιμελής αθλητής και έπειτα από τα προβλήματα που εμφανίστηκαν περιορίζοντας σταδιακά την όρασή του, αποφασίζει να κάνει την μετάβαση και να αρχίσει να αγωνίζεται ως αθλητής με αναπηρία, θα ξεκινήσει από τη Ρόδο και θα κολυμπήσει μέχρι τον Πανορμίτη εκπληρώνοντας το τάμα του.
Ο χρυσός παραολυμπιονίκης, που όταν ήταν μικρός δεν έμπαινε στη θάλασσα γιατί φοβόταν ότι θα τον φάνε οι καρχαρίες, θα επιχειρήσει κάτι που δεν έχει τολμήσει ποτέ ξανά στον κόσμο αθλητής με αναπηρία στέλνοντας το μήνυμα πως «όλα είναι θεωρητικώς ακατόρθωτα μέχρι να γίνουν»!
• Κύριε Ταϊγανίδη, να ξεκινήσουμε την συνέντευξη από την απόφασή σας να κολυμπήσετε από τη Ρόδο μέχρι τον Πανορμίτη.
Ηταν επιθυμία μου να κολυμπήσω μια μεγάλη απόσταση, λόγω όμως των αθλητικών μου υποχρεώσεων ως ενεργός αθλητής δεν επιτρεπόταν να κολυμπήσω στη θάλασσα και να τολμήσω ένα τέτοιο εγχείρημα, διότι δεν μπορούσα να τα συνδυάσω και τα δύο μαζί. Μετά το Τόκιο του 2021 που ήταν οι τελευταίοι μου Ολυμπιακοί Αγώνες, μίλησα στον προπονητή μου Γιώργο Αδάμ και του είπα ότι ήρθε η ώρα για να το προσπαθήσουμε.
• Η επιλογή της διαδρομής πώς έγινε;
Αρχικά η επιθυμία μου ήταν να κολυμπήσω από τη Ρόδο στο Καστελλόριζο το 2023. Για το εγχείρημά μου αυτό, ήταν από την πρώτη στιγμή δίπλα μου ο αντιπεριφερειάρχης κ. Κάλλιστος Διακογεωργίου ο οποίος ενδιαφέρθηκε αμέσως, με αγκάλιασε και με στηρίζει και θέλω να τον ευχαριστήσω δημοσίως γι’ αυτό. Χωρίς να με γνωρίζει προσωπικά αποφάσισε να στηρίξει το εγχείρημά μου.
• Καλά, δεν χρειάζεστε και ιδιαίτερες συστάσεις κ. Ταϊγανίδη!
Σας ευχαριστώ. Πάντως με τον κ. Διακογεωργίου μετά το πραγματικά μεγάλο ενδιαφέρον που επέδειξε, καλλιεργήσαμε μια σχέση που εξελίχθηκε σε μια καλή φιλία μπορώ να πω. Ξεκινήσαμε συζητήσεις από τον Νοέμβριο του 2021 όμως όταν αντικειμενικοί λόγοι δεν μου επέτρεψαν τελικά να προγραμματίσω αυτή τη διαδρομή από τη Ρόδο για το Καστελλόριζο, αποφασίσαμε να ορίσουμε ως προορισμό τον Πανορμίτη της Σύμης όπου έχω τάμα για να καταφέρω να κολυμπήσω μια τόσο μεγάλη διαδρομή σε ανοικτό πέλαγος και να πάνε όλα καλά.
Το εγχείρημα έχει προγραμματιστεί για τις 6-8 Νοεμβρίου, στις εορταστικές εκδηλώσεις. Η απόσταση από τη Ρόδο είναι περίπου 50 χλμ και δεν έχει επιχειρηθεί ξανά στο παρελθόν σε όλο τον κόσμο από αθλητή με αναπηρία να κολυμπήσει σε πέλαγος. Είναι ένα εγχείρημα μέσω του οποίου θέλω να περάσω πολλά μηνύματα.
• Οπως;
Οι αθλητές με αναπηρία δεν είναι μόνο αθλητές των σταδίων ή της πισίνας ή των αθλητικών χώρων. Μπορούμε κι εμείς να κάνουμε πολλά πράγματα να δείξουμε τις δυνατότητές μας όπως οι αρτιμελείς αθλητές. Οπως χαίρονται και χειροκροτούν και λένε στις ειδήσεις για παράδειγμα ότι ο τάδε ανέβηκε στην κορυφή του Εβερεστ, όταν προβάλλουν την προσπάθεια κάποιου που κολυμπάει σε θάλασσες, σε ποτάμια, σε λίμνες είναι σημαντικό να προβληθεί ότι και ο αθλητής με αναπηρία μπορεί να κολυμπήσει, να τα βάλει με κύματα, να τα βάλει με αέρηδες, να τα βάλει με το βουνό, να τα βάλει με τη φύση… Να δείξουμε κι εμείς ότι μπορεί να διαφέρουμε ως αθλητές αλλά όχι ως άνθρωποι. Μπορούμε να κάνουμε πολλά πράγματα αρκεί να μας δοθεί η ευκαιρία.
• Το εγχείρημα αυτό κύριε Ταϊγανίδη θα έχει όμως και φιλανθρωπικό χαρακτήρα, πείτε μας γι΄αυτό.
Ναι πράγματι. Εγώ ως αθλητής με αναπηρία δεν είμαι τυφλός αλλά έχω μειωμένη όραση. Αυτή η αναπηρία εμένα μου έδωσε φτερά, μου έδωσε ζωή, δημιούργησα οικογένεια, κατάφερα πολλά πράγματα. Εγινα γνωστός, σήκωσα τη σημαία της χώρας μου ψηλά, έφερα στην Ελλάδα ολυμπιακά μετάλλια, δόξα τω θεώ είμαι πάρα πολύ καλά. Αυτή η αναπηρία ήταν μια ευλογία, κέρδισα πολλά πράγματα.
Αναρωτήθηκα λοιπόν, πώς θα μπορούσα εγώ αυτό να το μεταφέρω στον κόσμο, πώς μπορώ να ανταποδώσω όλη αυτή την αγάπη που πήρα όλα αυτά τα χρόνια, πώς μπορώ να βοηθήσω κι άλλα παιδιά είτε αθλητές είτε μη αθλητές, να κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα;
Σκεπτόμενος αυτά, μου ήρθε η ιδέα να μιλήσω με τον υπεραθλητή Χρήστο Κορομηλά, ο οποίος είναι ολικά τυφλός. Τον ενημέρωσα για την πρόθεσή μου να έχει και έναν κοινωνικό χαρακτήρα το εγχείρημά μου και να στηρίξω με κάποιον τρόπο συμπολίτες μας με αναπηρία. Μου έδωσε λοιπόν την ιδέα, να διατεθούν χρήματα για την εκπαίδευση σκύλων-οδηγών για τους ολικά τυφλούς. Η ιδέα του Χρήστου να εκπαιδευτούν σκύλοι-οδηγοί που θα γίνουν τα μάτια συμπολιτών μας με ολική τύφλωση, ήταν εξαιρετική. Μίλησα στη συνέχεια με την πρόεδρο του Κέντρου “Σκύλοι Οδηγοί Ελλάδος” κ. Ζωή Γερουλάνου η οποία χάρηκε πάρα πολύ με την απόφασή μου. Επίσης θα ήθελα επισημάνω ότι εκτός από φιλανθρωπικό έχει και συμβολικό χαρακτήρα, διότι χρονικά συμπίπτει με τα 100 χρόνια από την Γενοκτονία των Ποντίων και ως Πόντιος οφείλω να τιμήσω τη μνήμη εκείνων που δολοφονήθηκαν και εκείνων που αναγκάστηκαν να ξεριζωθούν από την πατρίδα μας, να τιμήσω τη μνήμη των προπάππων μας γι αυτό οφείλω ιδιαίτερες ευχαριστίες στον επίτιμο πρόεδρο της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Ποντιακών Συλλόγων κ. Στέφανο Τανιμανίδη για τη συνεχή στήριξή του.
• Πράγματι κύριε Ταϊγανίδη είναι μια αξιόλογη πρωτοβουλία και είμαι σίγουρη ότι θα είναι αρκετοί και οι Δωδεκανήσιοι -και όχι μόνο- που θα θέλουν να την στηρίξουν. Πού μπορούν να απευθυνθούν όσοι θέλουν να στηρίξουν είτε οικονομικά είτε με άλλον τρόπο που θα υποδείξετε εσείς, την προσπάθειά σας;
Το εγχείρημα το έχει αγκαλιάσει από την πρώτη στιγμή ο αντιπεριφερειάρχης και επιμελητηριακός σύμβουλος κ. Κάλλιστος Διακογεωργίου ο οποίος και ενημέρωσε τον πρόεδρο του Επιμελητηρίου Δωδεκανήσου για το μεγάλο αυτό εγχείρημα και πόσο σημαντική είναι η στήριξη του.
Αμέσως ο κ. Γιάννης Πάππου στήριξε με τη σειρά του αυτό την μεγάλη προσπάθεια που γίνεται για πρώτη φορά παγκοσμίως από αθλητή με αναπηρία να κολυμπήσει σε πέλαγος και ήδη έχει καλύψει ένα μέρος των εξόδων. Δίπλα μας επίσης είναι η Περιφερειακή Ένωση Δήμων Νοτίου Αιγαίου μέσω του προέδρου της κ. Αντώνη Καμπουράκη, το περιφερειακό συμβούλιο Δυτικής Μακεδονίας μέσω του περιφερειάρχη κ. Γιώργου Κασαπίδη και περιμένω κι άλλους φορείς να στηρίξουν αυτή προσπάθεια. Σε όλο αυτό το εγχείρημα λοιπόν, έχω δίπλα μου και τον Αθλητικό Σύλλογο Ρόδου Κολυμβητές Ανοικτής Θαλάσσης “Ιππόκαμπος” και όποιος επιθυμεί να μας στηρίξει μπορεί να απευθυνθεί στην πρόεδρο κ. Μαρία Τσιμέττα η οποία είναι ένας υπέροχος άνθρωπος, ενώ σημαντική είναι και η στήριξη του βουλευτή Δωδεκανήσου κ. Βασίλη Υψηλάντη. Είναι πολύ ενθαρρυντικό το γεγονός πως έχω ήδη αυτή τη στήριξη. Θα απαιτηθεί ειδικός εξοπλισμός, ειδική διατροφή και βιταμίνες, γιατροί, καύσιμα, τα σκάφη που θα με συνοδεύουν, τα πληρώματα… Τα περισσότερα έξοδα, αφορούν την προετοιμασία μου. Εξάλλου στην εκδήλωση πριν από το εγχείρημα, θα γίνει ειδική αναφορά σε όσους είναι δίπλα μου και στηρίζουν ή θα στηρίξουν την προσπάθειά μου.
• Εχετε ξεκινήσει να πούμε, ήδη τις προπονήσεις.
Εμείς ξεκινήσαμε ήδη με τον προπονητή μου μετά το Τόκιο 2021 τις προπονήσεις για τη διαδρομή Ρόδος-Πανορμίτη και ήδη υπάρχουν έξοδα για γιατρούς, φυσικοθεραπευτές, προετοιμασίες, αγοράζουμε αθλητικό εξοπλισμό που είναι αναγκαίος και είναι το πρώτο μας μέλημα… Δεν είναι πολλά τα έξοδα προς το παρόν, αλλά έχει ξεκινήσει η διαδικασία της προετοιμασίας. Είναι πέρα από προσωπικό στοίχημα όπως είπατε και ένα εγχείρημα με εθνικό χαρακτήρα που θα κάνει χαρούμενους πολλούς ανθρώπους και επιπλέον θα κάνει γνωστή τη χώρα μας και για έναν επιπρόσθετο λόγο, ότι μπορεί να φιλοξενήσει τέτοιους αγώνες και τέτοια εγχειρήματα και να γίνει αυτή προσπάθεια παράδειγμα και για άλλους αθλητές. Εχουμε πολύ καλά νερά, πολύ φιλόξενα νησιά, εγώ θέλω να προβάλω τη χώρα μου με κάθε τρόπο και να δείξω ότι εδώ στην Ελλάδα μπορούμε να διοργανώσουμε και να υποστηρίξουμε και τέτοια εγχειρήματα.
• Αποτελείτε παράδειγμα για πάρα πολλούς λόγους κ. Ταϊγανίδη και για όλη αυτή τη διαδρομή των 20 ετών την οποία με δική σας απόφαση τερματίσατε το 2021. Τι έχετε κρατήσει αλήθεια από αυτή τη διαδρομή;
Εχω κρατήσει ένα πράγμα, ότι τα πάντα γίνονται όταν ένας άνθρωπος έχει όνειρα. Πρέπει στη ζωή μας να βάζουμε στόχους και να ονειρευόμαστε και είναι δύο πράγματα τα οποία δόξα τω θεώ μέχρι στιγμής είναι αφορολόγητα. Μπορούμε να ονειρευτούμε ό,τι θέλει και αγαπάει η ψυχή μας. Το θέμα είναι αφού τα ονειρευτούμε να ξυπνήσουμε και να τα κάνουμε πραγματικότητα. Τα πράγματα δεν είναι ποτέ εύκολα… Θα βρούμε στροφές, θα βρούμε λακκούβες, θα πέσουμε, θα κουραστούμε, θα απογοητευτούμε… Ομως το ζητούμενο είναι να παλέψουμε γι αυτό που έχουμε ονειρευτεί. Η ζωή είναι δύσκολη, έχει ανηφόρες αλλά μην ξεχνάμε ποτέ ότι ανεβαίνοντας μια μεγάλη ανηφόρα στο τέρμα της διαδρομής θα έχουμε την καλύτερη θέα.
• Μιας και αναφερθήκατε στις δυσκολίες, θα ήθελα να σας ρωτήσω ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή στην αθλητική σας πορεία.
Υπήρχαν πάρα πολλές… Αλλά έχω κρατήσει δύο, τις οποίες αναφέρω κάθε φορά που με καλούν στα σχολεία για να μιλήσω στα παιδιά, για να τους αποδείξω ότι μπορεί να παρουσιαστούν τρομερές δυσκολίες στην πορεία μας αλλά όταν έχουμε ψυχική δύναμη και εμπιστευόμαστε τον εαυτό μας, όλα μπορούν να γίνουν…
Η πρώτη μου ήταν όταν μετά από το Πεκίνο, μου παρουσιάστηκε ένα πάρα πολύ μεγάλο πρόβλημα στη μέση με δισκοκήλες, το οποίο με ταλαιπώρησε πάρα πολύ και για πολλά χρόνια. Στο Ρίο έχασα το χρυσό μετάλλιο επειδή οι δισκοκήλες πίεζαν πάρα πολύ τα νεύρα, με αποτέλεσμα να νεκρώνουν τα πόδια μου. Δεν το έβαλα κάτω όμως, αλλά το 2017 πριν πάω για το παγκόσμιο πρωτάθλημα στο Μεξικό, μετά το τέλος της προπόνησης ένιωσα φρικτούς πόνους. Μετά από μεγάλο πόνο έβηξα τρεις φορές δυνατά με αποτέλεσμα να σπάσουν οι κήλες και να νεκρώσει όλη η αριστερή πλευρά μου από την μέση και κάτω. Για ένα χρονικό διάστημα δεν μπορούσα να κάνω προπόνηση όμως έπρεπε να συμμετάσχω στο πανελλήνιο πρωτάθλημα για να πάω στο παγκόσμιο πρωτάθλημα στο Μεξικό το 2017. Κατέβηκα στο πανελλήνιο πρωτάθλημα παρότι μου είπαν “Χαράλαμπε η αριστερή σου πλευρά είναι νεκρή, δεν αντιλαμβάνεσαι και δεν αισθάνεσαι τίποτα” και τους είπα “εγώ θα κολυμπήσω, θα πιάσω το όριο και στο παγκόσμιο θα πάω”. Μπήκα στην πισίνα, έπιασα το όριο με την αριστερή πλευρά νεκρή από την μέση και κάτω, και φανταστείτε ότι ήμουν ήδη ολυμπιονίκης με παγκόσμια ρεκόρ τις προηγούμενες χρονιές και πήρα μέρος στο πανελλήνιο πρωτάθλημα για να πιάσω το όριο… Μαζί με τον φυσικοθεραπευτή μου τον κ. Σωκράτη Σγουτζάκο κάναμε μέρα-νύχτα συνέχεια θεραπείες, με ρεύματα, με γυμναστική, με ό,τι μπορούσαμε να κάνουμε κι έτσι επανέφερα το πόδι και πήγα στο παγκόσμιο πρωτάθλημα όπου τελικά πήρα ένα χρυσό μετάλλιο και δύο ασημένια. Αυτή ήταν η πρώτη δύσκολη στιγμή.
• Και η δεύτερη;
Η δεύτερη ήταν το 2021. Περίπου 20 μέρες πριν φύγω για το Τόκιο, ήμασταν στο γυμναστήριο στη Θεσσαλονίκη μαζί με τον προπονητή μου ο οποίος μου ετοίμασε τα βάρη για να κάνω γυμναστική. Ηρθε η στιγμή να κάνω τα λάστιχα TRX. Πάνω στην άσκηση, λύθηκαν τα λάστιχα -ανεξήγητο πώς- και πέφτω από ύψος δύο μέτρων πάνω στα βάρη και παθαίνω κάταγμα στον αγκώνα. Κάνω μαγνητικές, μας λένε οι γιατροί ότι είναι κάταγμα. Είχε πρηστεί ο αγκώνας μου και είχε γίνει σαν το γόνατό μου. Μού είπαν «Χαράλαμπε δεν μπορείς να αγωνιστείς πρέπει να βγεις από την Ολυμπιακή Ομάδα» και τους είπα ότι δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση. Μου λέει ο προπονητής μου Γιώργος Αδάμ «Μπάμπη, δυστυχώς έπρεπε να λήξει έτσι κάπως η καριέρα σου» και του λέω «δεν υπάρχει περίπτωση ένα κάταγμα να μου ρίξει 20 χρόνια προσπάθειας και η πορεία μου να λήξει με απόσυρση από την Ολυμπιακή Ομάδα, δεν το δέχομαι». Του λέω λοιπόν «κόουτς θα κολυμπάμε με το ένα χέρι και παράλληλα θα κάνουμε θεραπείες. Θα πάμε στο Τόκιο και ό,τι γίνει». Ετσι λοιπόν έκανα προπόνηση, κολυμπούσα με το ένα χέρι δεμένο στη μέση. Φτάνω στο Τόκιο με το χέρι δεμένο, πηγαίνω στο Νοσοκομείο στο Ολυμπιακό Χωριό, οι Ιάπωνες γιατροί έκαναν ακτινογραφίες, μαγνητικές… Μου λένε «Χαράλαμπε το χέρι σου έχει οστικό οίδημα». Ηταν κατάμαυρο, είχε ταλαιπωρηθεί πάρα πολύ το οστό, δεν είχε ηρεμήσει και είχε μαυρίσει όλο το κόκαλο. Μου λένε λοιπόν οι γιατροί «από ’σένα εξαρτάται, μάλλον δεν μπορείς να κολυμπήσεις» και τους λέω «θα κολυμπήσω βάλτε ενέσεις, βάλτε ξυλοκαΐνη, βάλτε ό,τι χρειαστεί εγώ θα κολυμπήσω». Κάναμε θεραπείες με τους Ιάπωνες μια εβδομάδα και κολυμπάω το 100ρι και βγαίνω τέταρτος, έχασα για μερικά κλάσματα το μετάλλιο. Η καριέρα μου σταμάτησε εκεί, όπως είχα προγραμματίσει. Δεν με έριξε κάτω το πρόβλημα…
• Κανένα πρόβλημα δεν σας κατέβαλε ποτέ, πάντα θέλατε να είστε πιο δυνατός από το πρόβλημα.
Σε κάθε πρόβλημα που παρουσιαζόταν μπροστά μου, του χαμογελούσα και του έλεγα «καλωσήρθες, ένα να δούμε τώρα ποιος από τους δύο είναι πιο δυνατός». Το αντιμετώπιζα μέχρις εσχάτων. Στο Τόκιο μπορεί να μην έφερα μετάλλιο αλλά απέδειξα στον εαυτό μου ότι κατέκτησα την τέταρτη θέση επειδή πίστεψα σε ’μένα. Παρότι πέρασα πάρα πολλά, τερμάτισα σε έναν ακόμα τελικό, βγήκα τέταρτος στον κόσμο στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Τι καλύτερο να κλείσει με τον τρόπο αυτό η καριέρα ενός αθλητή όπως εγώ.
• Μια καριέρα πάντως κ. Ταϊγανίδη γεμάτη και ως αρτιμελής αθλητής και ως αθλητής με οπτική αναπηρία, δεν σταματήσατε ποτέ να βάζετε τον πήχη όλο και πιο ψηλά. Μου έκανε εντύπωση πριν, που αναφέρατε ότι η αναπηρία ήταν τελικά ευλογία.
Ναι, η αναπηρία δεν με εμπόδισε να κάνω τα όνειρά μου πραγματικότητα. Την αναπηρία που έχω, την είχαν και όλοι οι αντίπαλοι αθλητές μου, μπήκα σε έναν χώρο που με δίδαξε πάρα πολλά, με έμαθε να σέβομαι τον συνάνθρωπό μου αλλά να σέβομαι και τον εαυτό μου και την κάθε στιγμή που ζω, που αναπνέω και που είμαι καλά. Με έμαθε να είμαι πιο σκληρός και με έμαθε να πιστεύω ακόμα περισσότερο στον εαυτό μου. Πολλά πράγματα δεν τα εκτιμούμε, ο περισσότερος κόσμος βλέπει το τώρα και πώς να περάσει καλά και καλά κάνει. Αλλά όταν μπεις σε έναν κόσμο που βλέπεις πραγματικούς ήρωες, αγωνιστές της ζωής, της καθημερινότητας που δεν το βάζουν κάτω, παίρνεις ακόμα περισσότερη δύναμη και ευλογείς τον Θεό που είσαι καλά.
• Μιλήσαμε για τις πιο δύσκολες στιγμές, η πιο χαρούμενη ποια ήταν;
Ηταν τα πρώτα μετάλλια στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 στην Αθήνα. Αυτή είναι η πρώτη που μου έρχεται στο μυαλό. Μετά είναι το Πεκίνο όπου πήρα έξι ολυμπιακά μετάλλια με πέντε παγκόσμια ρεκόρ. Ευχάριστες στιγμές έχω πολλές, όμορφες εικόνες, μέσα στον αθλητισμό γνώρισα και τη γυναίκα μου και έχουμε σήμερα μια όμορφη οικογένεια, ένα αγόρι 15 ετών και ένα κορίτσι 13 ετών.
• Στα παιδιά σας, ποια συμβουλή δώσατε που θέλετε να ακολουθήσουν, μέσα από αυτό που αποκομίσατε από την προσωπική σας διαδρομή.
Στα παιδιά μου λέω, ό,τι λέω και στα άλλα παιδιά. Να πιστεύουν στις δυνατότητές τους, να μην φοβούνται, να τολμούν ασχέτως του αποτελέσματος και να μην σταματούν να ονειρεύονται γιατί μέσα από τα όνειρα έρχεται η κατάκτηση των στόχων. Και με την ευκαιρία που μου δίνετε θα ήθελα να ευχαριστήσω την οικογένειά μου για την υποστήριξη των στόχων μου και την αμέριστη συμπαράστασή της, λιγοστούς φίλους και να πω κι ένα μεγάλο ευχαριστώ που έχω δίπλα μου όλα αυτά τα χρόνια έναν φίλο-αδελφό, τον Φάνη Συναδινό.
• Στη Ρόδο πότε να σας περιμένουμε;
Υπολογίζω τέλος Αυγούστου με αρχές Σεπτεμβρίου.
