Τον περασμένο μήνα, πραγματοποιήθηκε στη Ρόδο, στην νέα πτέρυγα του Νεστορίδειου Μελάθρου, μια σημαντική εκδήλωση: το συμπόσιο των Δωδεκανήσιων της Νέας Υόρκης με θέμα: ‘Νέες εκπαιδευτικές γέφυρες μεταξύ Δωδεκανήσων και ΗΠΑ’. Το Συμπόσιο ανοίγει δρόμους για τα επόμενα βήματα ανάμεσα στους Δωδεκανήσιους της Διασποράς με τον τόπο τους αλλά και με τους οικείους, φίλους, οικογένειες κ.λπ. που διαμένουν στα νησιά μας. Στον απόηχο του Συμποσίου, ο καθηγητής κ. Δημοσθένης Τριανταφύλλου μιλάει σήμερα στην «δημοκρατική» και περιγράφει τις συγκινητικές στιγμές που βίωσε μέσα από την εκδήλωση αυτή.
Ο κ. Τριανταφύλλου γεννήθηκε στο Εμπορειό της Νισύρου και μεγάλωσε στη Ρόδο, όπου αποφοίτησε από το Βενετόκλειο Γυμνάσιο Αρρένων Ρόδου, ως δεύτερος αριστεύσας μαθητής. Ολοκλήρωσε τις σπουδές του παρακολουθώντας μαθήματα στα τρία καλύτερα πανεπιστήμια της Νέας Υόρκης (New York University, B.A.; M.A. Ph. D. Studies, Fordham University M. A., Columbia University, Studies).
Διδακτική Εμπειρία: Columbia University 3 χρόνια ερευνητής, Long Island University, BrooklynCampus, one year Henley College Prep 3 years, 30 χρόνια σε Αμερικάνικα Λύκεια, Βαθμός: school District Superintendent, Επιθεωρητής Μέσης Εκπαίδευσης.
Σήμερα είναι Λυκειάρχης στο Αμερικάνικο Λύκειο ‘Bayard Rustin High School for the Humanities’ στην Νέα Υόρκη και διευθυντής του ελληνικού σχολείου της Ανάληψης.
Να σημειωθεί ότι στο Αμερικάνικο Λύκειο εισήγαγε και δίδαξε τα μαθήματα: Εισαγωγή στη Φιλοσοφία, Επιστήμη και Ηθική, Ιστορία της Επιστήμης ενώ συμμετείχε στην δημιουργία του πρώτου απογευματινού Ελληνικού Γυμνασίου και της Ακαδημίας στην Νέα Υόρκη. Στο ενεργητικό του έχει πολλές συγγραφικές παραγωγές, αρθρογραφία, ενώ πρωτοστάτησε στην προσπάθεια διάδοσης της ελληνικής γλώσσας στην Αμερική μέσα από παιδαγωγικές δομές.
• Κύριε Τριανταφύλλου πρόσφατα βρεθήκατε στην Ρόδο για το Συμπόσιο των Δωδεκανήσιων της Νέας Υόρκης. Ποια ήταν τα αισθήματα που σας κυρίευσαν;
Η ιδέα του εκπαιδευτικού Συμποσίου στη Ρόδο ήταν μια πρωτοβουλία της Ελληνοαμερικανικής Ακαδημίας Φιλοσοφίας, Επιστήμης και Παιδείας της Νέας Υόρκης που έγινε πραγματικότητα λόγω της Συνεργασίας των φορέων του Μουσείου Νεοελληνικής Τέχνης του Δήμου Ρόδου, της Ομοσπονδίας Παροικιακών Συλλόγων Ρόδου, της Ομοσπονδίας Δωδεκανησιακών Συλλόγων Αμερικής, των υπευθύνων του Δήμου Ρόδου για τους Απόδημους Δωδεκανησίους, της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών Δωδεκανήσου και του δραστήριου Συλλόγου των Νισυρίων της Ρόδου «Η Πορφυρίς».
Βασικός σκοπός του Συμποσίου ήταν να δημιουργήσουμε νέες πνευματικές γέφυρες μεταξύ των νησιών μας και των Δωδεκανησίων της Νέας Υόρκης συμπληρώνοντας τα πολλά κενά που δημιούργησε η πανδημία στα δύο τελευταία χρόνια με προοπτική την καλύτερη επικοινωνία και το αμοιβαίο όφελος της νέας μας γενιάς.
Για μένα, το Συμπόσιο ήταν ένας θρίαμβος μέσα στην καρδιά του καλοκαιριού! Κανείς δεν περίμενε να πλημμυρίσει η αίθουσα με 200 περίπου άτομα των γραμμάτων και τεχνών, και με γνήσιο ενδιαφέρον να πληροφορηθούν για τα επιτεύγματα των Δωδεκανησίων εκπαιδευτικών στην Νέα Υόρκη αλλά και για τα νέα εκπαιδευτικά και αναπτυξιακά προγράμματα της Ακαδημίας στα νησιά μας για το καλοκαίρι του 2023.
Προσωπικά, δάκρυσα όταν είδα τους οκτώ συμμαθητές μου από την Έκτη τάξη του 1959 του Βενετοκλείου Γυμνασίου.
Δάκρυσα όταν είδα τους πρώην συνεργάτες των 22 ετησίων καλοκαιρινών εκπαιδευτικών προγραμμάτων στα νησιά μας τον Ιωάννη Μαχαιρίδη, τον Σάββα Καραγιάννη, τον Γιώργο Γιαννόπουλο, τον Μιχαήλ Κόκκινο, τον Γεώργιο Νικητιάδη, και άλλους που βρέθηκαν εκεί. Και πήρα θάρρος για το μέλλον όταν είδα τους νέους εκπροσώπους μας, όπως ο βουλευτής Ιωάννης Παπάς, ο αντιδήμαρχος Ευστράτιος Καρίκης, τις καθηγήτριες κ.κ. Ελένη Σκούρτου, Βαλασία Καζούλλη, τον Λυκειάρχη Γ. Κουλάκη από τη Νίσυρο, τον συγγραφέα Δημήτρη Ήσυχο από την Λέρο, την πρόεδρο της «Μέλισσας» από την Αθήνα, την Μαρία Κλιαμπού από το αμερικάνικο πανεπιστήμιο Yale και άλλους πολλούς! Επίσης, ξεχώρισα την πνευματική παρουσία του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη Ρόδου κ. Κύριλλου που εξήρε την προσφορά των Δωδεκανησίων εκπαιδευτικών της Νέας Υόρκης και γενικά τον σπουδαίο ρόλο των Ελλήνων του εξωτερικού.
• Θα ήθελα να μάς μιλήσετε για την ίδρυση του πρώτου και μοναδικού μέχρι τώρα Ελληνο-Αμερικανικού Λυκείου στην Αμερική.
Από τα φοιτητικά μου χρόνια στο New York University και ως Πρόεδρος του Φοιτητικού Συλλόγου του Πανεπιστημίου «Αριστοτέλης» είχα διαπιστώσει ότι δεν υπήρχε ελληνικό Λύκειο σε όλη την Αμερική.
Όταν δίδασκα στο Αμερικάνικο Λύκειο Henley College Prep, νοίκιασα αίθουσες κι έκανα τα εγκαίνια του Ελληνοαμερικάνικου Λυκείου με το όνομα «Δημοσθένειος Ακαδημία». Στα εγκαίνια παρευρέθηκαν πάνω από 300 Έλληνες γονείς. Τότε η Κοινότητα του Αγίου Δημητρίου, με προσέγγισε και μου πρότεινε να ιδρύσω εκεί το Λύκειο.
Το 1973, άρχισα να εφαρμόζω το 5ετές μου σχέδιο. Πρώτα έφτιαξα το εργαστήριο Βιολογίας-Χημείας, μετά ίδρυσα βιβλιοθήκη με 5000 βιβλία και την ίδια ώρα αναζητούσα αίθουσες. Τότε ίδρυσα νέο παράρτημα στην Αγία Αικατερίνη. Το Σεπτέμβριο του 1975 ίδρυσα την 9η τάξη με 15 μαθητές (1ηΛυκείου με το Αμερικάνικο Σύστημα). Στην πορεία της εξέλιξης είχα προσλάβει καθηγητές για όλα τα μαθήματα του Λυκείου (φιλολογία, ιστορία, γαλλικά κ.λπ.) και ακολούθως για τα αμερικάνικα μαθήματα.
Το Γραφείο Παιδείας της Πολιτείας της Νέας Υόρκης έστειλε Επιτροπή για να αξιολογήσει το σχολικό πρόγραμμα για να μας επιτρέψει να δώσουμε απολυτήρια. Η Επιτροπή πιστοποίησε ότι και το προσωπικό και το πρόγραμμα ήταν σύμφωνα με τις νομικές απαιτήσεις της νομοθεσίας για ιδιωτικά σχολεία και μας έδωσε την άδεια να χορηγούμε απολυτήρια. Έτσι το 1979 δώσαμε τα πρώτα μας, αναγνωρισμένα απολυτήρια!
Να πω εδώ, ότι μ’ έπιασε ένα παθολογικό πείσμα ότι μπορούσα να το φτιάξω γι αυτό και συνέχισα.
Εν τω μεταξύ ο κόσμος είχε αποκτήσει μεγάλη εμπιστοσύνη και άρχισε να μας φέρνει πολλά παιδιά. Μέσα σε δύο χρόνια φτάσαμε τους 1.428 μαθητές!
Αργότερα, η Κοινότητα αγόρασε οικόπεδο δίπλα στο σχολικό κτήριο και το επέκτεινε κτίζοντας μεγάλο 6οροφο κτήριο στο οποίο μεταφέρθηκαν όλες οι τάξεις του Λυκείου το 1982!
Όλες τις λεπτομέρειες τις αναφέρω αναλυτικά στο βιβλίο μου: «Η Ίδρυση και ολοκλήρωση του Λυκείου του Αγίου Δημητρίου» ένα θαύμα που άρχισε από έναν απόφοιτο του Βενετοκλείου Γυμνασίου, έναν Δωδεκανήσιο!
• Ποιο ήταν το κεντρικό συμπέρασμα του Συμποσίου;
Προσωπικά, πιστεύω πως το συμπόσιο ενίσχυσε το δεσμό της Πατρίδας μας με τον Απόδημο Ελληνισμό, σε σημείο που όλοι μας έχουμε συνειδητοποιήσει την ανάγκη της συνεργασίας, αξιοποίησης των δυνάμεων μας και της δημιουργίας Οικουμενικού Ελληνισμού για την υποστήριξη όλων των θεμάτων μας.
• Τι θα λέγατε σήμερα στους αναγνώστες μας, οι Δωδεκανήσιοι της Αμερικής;
Εμείς οι Δωδεκανήσιοι της Αμερικής θα είμαστε πιστοί στο παραπάνω όραμα: Ένα όραμα Οικουμενικού Ελληνισμού με πυξίδα τις αξίες του πολιτισμού μας, γνώση και ήθος!
Κλείνοντας, θεωρώ υποχρέωσή μου να ευχαριστήσω και δημοσίως όλους τους φορείς, την οργανωτική επιτροπή, τις ομοσπονδίες, τους Συλλόγους, όσους έλαβαν μέρος, τους συνδιοργανωτές και φυσικά, τον τοπικό Τύπο.
Τον Δημοσθένη και το αξιόλογο έργο του γνωρίζω τα τελευταία 60 χρόνια από τα φοιτητικά μας χρόνια στο New York University. Η Ομογένεια προχωρεί και πηγαίνει μπροστά και αποτελεί στήριγμα για την πατρίδα που αφήσαμε πίσω μας επειδή διαθέτει ανθρώπους σαν τον Δημοσθένη.
Μανώλης Κασσώτης.