Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα του νησιού μας κατά τη διάρκεια των θερινών μηνών εκτός από τα τροχαία είναι και το κυκλοφοριακό αλλά και της στάθμευσης των χιλιάδων αυτοκινήτων που μετακινούνται στους δρόμους μας εξαιτίας της ραγδαίας και εποχικής αύξησης του πληθυσμού λόγω των επισκεπτών του νησιού μας.
Ανέκαθεν τα κάθε λογής αυτοκίνητα και τροχοφόρα είτε μετακινούνταν είτε βρίσκονταν σταθμευμένα χωρίς κάποιο προγραμματισμό παντού στην πόλη μας. Παρόλο που η τροχαία και οι λοιπές αρμόδιες υπηρεσίες κάνουν υπεράνθρωπες προσπάθειες για την αποσυμφόρηση της κυκλοφορίας και την αποφυγή τροχαίων ατυχημάτων εντούτοις οι κίνδυνοι είναι δυσανάλογα μεγαλύτεροι σε σχέση με την ασφάλεια λόγω της αυξημένης κίνησης και κυκλοφορίας.
Κάθε λογής οδηγοί διασχίζουν ακατάπαυστα τους δρόμους της πόλης είτε για εργασία είτε για διασκέδαση. Επαγγελματίες οδηγοί, πολίτες και τουρίστες χρησιμοποιούν από τα ογκώδη λεωφορεία, φορτηγά επαγγελματικά ή ιδιωτικά, ενοικιαζόμενα αυτοκίνητα, γουρούνες, μοτοποδήλατα μέχρι και πατίνια στους ίδιους δρόμους για διαφορετικούς σκοπούς από όλους όλες τις ώρες της ημέρας.
Το κυκλοφοριακό πρόβλημα είναι χιλιοειπωμένο και άλυτο. Επίσης άλυτο παραμένει και το πρόβλημα της στάσης και της στάθμευσης. Εμείς οι ροδίτες έχουμε ένα μεγάλο ελάττωμα που το έχουμε μεταλαμπαδεύσει και στους επισκέπτες μας τους εποχικούς, τους τουρίστες. Αρνούμαστε κατηγορηματικά να περπατήσουμε για να πάμε από το σπίτι ή στην εργασία μας ακόμα κι αν βρίσκεται κοντά. Αρνούμαστε να δεχθούμε για το καλό όλων μας και να συνηγορήσουμε στη συνθήκη ότι δεν γίνεται να χρησιμοποιούμε τ’ αυτοκίνητα ή τα μηχανάκια μας παντού και όλες τις ώρες.
Τα μηχανάκια ή τα αυτοκίνητα για μερικούς έχουν γίνει η συνέχεια του εαυτού τους. Πάνε από το σπίτι στη δουλειά από τη δουλειά στο μίνι μάρκετ δίπλα τους και από κει παντού. Κολλημένοι με το τιμόνι και την κίνηση έχουμε ταυτιστεί με ένα όχημα που μας προσφέρει άγχος και εκνευρισμό μέσα στους δρόμους της πόλης.
Είμαστε ευτυχισμένοι όταν προσπεράσουμε ή όταν βρούμε το κατάλληλο μέρος για να παρκάρουμε ή ακόμα και όταν αποκτήσουμε παράνομη πρόσβαση με το όχημά μας σε μέρος προστατευόμενο όπως Μεσαιωνική Πόλη της Ρόδου.
Αυτή τη νοοτροπία που την αντιγράφει ο νέος από τον παλιότερο την μεταφέρουμε και στους επισκέπτες του νησιού γιατί θεωρούν κι αυτοί ότι το όμορφο νησί μας είναι καλύτερο όταν το διασχίζεις με το όχημά σου παρά πεζός. Άρα το πρόβλημα της στάθμευσης είναι κάτι που προέρχεται από μία λανθασμένη νοοτροπία που μας οδηγεί σε όλους τους χώρους με το αυτοκίνητο ή το μηχανάκι ή άλλο όχημα.
Μία λύση για τη στάθμευση ενδεχομένως να μην βρίσκεται στη στεριά αλλά στη θάλασσα. Ένα πλωτό παρκινγκ στην Ακαντιά σίγουρα θα έδινε «ανάσα» στους δρόμους της πόλης ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες από κάθε άποψη και γιατί όχι θα έλυνε το πρόβλημα να συγκεντρώνονται παντού κάθε λογής αυτοκίνητα και αυτά που πραγματικά θα πρέπει να βρίσκονται στους δρόμους όπως τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, του ΕΚΑΒ, της τροχαίας ή και της Πυροσβεστικής για έκτακτες ανάγκες να μην έχουν πρόσβαση από πουθενά και να καθυστερούν.
Ένα πλωτό παρκινγκ. Από αισθητικής πλευράς πάλι είναι πολύ άσχημη η εικόνα της «λαμαρίνας» στον ήλιο να αντανακλά το φως και να κρύβει τα μνημεία και τα όμορφα κτίρια, κλασσικά, μεσαιωνικά ή της Ιταλοκρατίας.
Ελένη Ν. Καραγιάννη
Απόφοιτη ΤΜΣ Παν. Αιγαίου Απόφοιτη ΑΣΠΑΙΤΕ ΠΕΣΥΠ & ΕΠΠΑΙΚ Αθλήτρια Τριάθλου
