Γράφει
ο Νεκτάριος Καλογήρου
Οι καλλιτέχνες πέτυχαν το στόχο που έθεσαν και είναι γεγονός: Το Ροδίνι άλλαξε εικόνα. Ολο το πάρκο είναι πεντακάθαρο και για μία εβδομάδα ήταν γεμάτο ζωή και τέχνη. Εργα διαφόρων μορφών, όλα με το δικό τους, ξεχωριστό μήνυμα, προκάλεσαν το κοινό να επισκεφθεί τα στενά του δρομάκια και να χαρεί με τη ψυχή του όλα εκείνα που δημιουργήθηκαν από ανθρώπους με ευαισθησίες.
Συνολικά δημιουργήθηκαν 37 έργα, αρκετά από τα οποία θα παραμείνουν στο πάρκο, καθώς είναι δημιουργημένα από φυσικά υλικά που είτε παραμένουν άφθαρτα στο πέρασμα του χρόνου, είτε διαλύονται και γίνονται ένα σώμα με το περιβάλλον. Αυτό σημαίνει ότι το Ροδίνι θα εξακολουθήσει να φιλοξενεί ένα μέρος της περιηγητικής έκθεσης «nature of art at Rodini» δίνοντας έτσι την αφορμή για ακόμα περισσότερες επισκέψεις στους χώρους του.
Στο πλευρό των καλλιτεχνών στάθηκαν σειρά τοπικών επιχειρηματιών, καλύπτοντας τις ανάγκες τους στη διάρκεια της έκθεσης. Στο πλευρό τους στάθηκε και η «δημοκρατική», που ως χορηγός επικοινωνίας προέβαλε και θα συνεχίσει να προβάλλει το έργο τους.
Πριν από την έκθεση η «δημοκρατική» δημοσίευσε αρκετά από τα κείμενα με το μήνυμα που θέλησαν να μεταδώσουν οι καλλιτέχνες. Ακολουθούν ακόμα επτά μηνύματα από τους δημιουργούς που συμμετείχαν στο «nature of art at Rodini». Με τα κείμενα αυτά ολοκληρώνεται και το αφιέρωμά μας στη μεγάλη αυτή δράση.
Βαρβάρα Μαλτέζου:
«Μεταμόρφωση»
Η πεταλούδα της Ρόδου Panaxia Quadripunctaria, ως πομπο-δέκτης κουλτούρας και πολιτισμού μέσα από το ταξίδι – διαδρομή της στον χώρο και τον χρόνο συλλέγει, αποτυπώνει, καταγράφει απορροφά και αποδίδει εικόνες, γλωσσικούς κώδικες, τη μνήμη και την ιστορία. Τα ίχνη που έχουν χαραχτεί επάνω της αποδεικνύουν την αδιόρατη δύναμη της αλλεηλεπίδρασης, της επικοινωνίας και του πολιτισμικού πλουραλισμού. Ένα νέο σχήμα, μια νέα οντότητα που εμπεριέχει σε ένα καινούριο “όλον” τη αξία της συνύπαρξης και το στοίχημα της επανένταξης στον βιότοπό της.
Ευάγγελος Σπανός:
«Binary tree»
‘Ενα ψηφιακό δέντρο (Ελιά) σε εξελικτική διαδικασία διαμόρφωσης διατυπωμένο με τον κώδικα, τη βάση του λογικού συστήματος που χρησιμοποιείται από τους ψηφιακούς υπολογιστές, το δυαδικό σύστημα. Πρόκειται για μια καινούρια αυτόνομη παρουσία, που περικλείοντας στο εσωτερικό την πληροφορία της ιστορίας και της ανάμνησης του δέντρου, συνδιαλλέγεται με το φυσικό περιβάλλον και διεκδικεί τον χώρο της στον αναλογικό κόσμο.
Μαρία Φιλίππου:
«Κύκλος των ήχων
της φύσης»
Μία εικόνα χίλιες λέξεις και μία ζωγραφιά χίλιοι ήχοι! Βλέποντας τα σύννεφα σε έναν πίνακα ήδη σκεφτόμαστε τα μπουμπουνητά και τις βροχοστάλες. Το δάσος μας βάζει στην περιέργεια να φανταστούμε ποιά πουλιά θα ακουστούν ανάμεσα στο θρόισμα των φύλλων. Οι εποχές που αλλάζουν δημιουργούν την ηχητική μας παλέτα στο πάρκο του Ροδινιού, με όργανα και ήχους που θα εξερευνήσουμε ώστε να μιμηθούν τη φύση.
Μαρία Φιλίππου:
«Η Φύση της Μόδας»
Κουστούμια προσαρμοσμένα σε δέντρα από πλαστικές σακούλες
Το δέντρο, το ρούχο και η σακούλα. Τρία συστατικά για να μπερδευτεί η φύση με τη μόδα και την κατανάλωση.
Το αναλλοίωτο με το ευτελές και την τέχνη.
Jon Watson:
«To shake the pagoda tree»
«Τράνταξε την παγόδα» ήταν μια έκφραση που χρησιμοποιήθηκε για να δειχθεί η διεκδίκηση εύκολου ή γρήγορου χρήματος. Η έκφραση έχει τις ρίζες της στην Ινδία, όσο αποτελούσε αποικία της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, εκεί όπου ο σερ Φλίτγουντ κατάφερνε να «τραντάζει την παγόδα» μέσα από παράνομες συμφωνίες που επιτύγχανε μεταξύ πολιτικών και τοπικών αρχών.
Desmond O’leary:
«Χελώνες»
Κατά την παράδοση, η χελώνα αποτελεί συμβολισμό της πορείας προς την ειρήνη. Επίσης είναι εκείνη που μας προσκαλεί να καλλιεργήσουμε την ηρεμία του πνεύματος και την ισορροπία με το φυσικό περιβάλλον.
Ο Πλάτων λέει: «Μην αποθαρρύνεις εκείνον που, έστω και με αργή ταχύτητα, προοδεύει διαρκώς».
Tudor Thomas:
«Οι παχιές γάτες
κρατούν όλο το γάλα»
Το 2010 αποφάσισα να αλλάξω τη ζωή μου, κάνοντάς την πιο απλή και περισσότερο ισορροπημένη. Αρχικά μετακόμισα από το Λονδίνο στην Τουρκία και ακολούθως στην Ελλάδα. «Οι παχιές γάτες κρατούν όλο το γάλα» συμβολίζει το τεράστιο χάσμα που υπάρχει μεταξύ του πλούτου και της πλειονότητας της κοινωνίας, που μάλιστα διαρκώς βυθίζεται σε βαθύτερη ένδια.
Στο μέλλον θα δεχθεί η κοινωνία έναν πιο μόνιμο, φτωχό και απλό τρόπο ζωής ή μήπως η τεχνολογία θα αναβαθμίσει τα επίπεδα διαβίωσής της; Εν τέλει, ποια από τις δύο κατευθύνσεις είναι πιο πιθανό να επιτύχει τον καλύτερο τρόπο ζωής;
