Η Ντόρις Μαυράκη γεννήθηκε το Μάρτη του 1951 στη Νότιο Αφρική και από το 1960 έζησε στη Ρόδο με την οικογένειά της. Τελείωσε το Καζούλειο Γυμνάσιο και το πρακτικό τμήμα στο Βενετόκλειο. Αποφοιτώντας από την ΑΣΤΕΡ δούλεψε σε διάφορες ξενοδοχειακές μονάδες της περιοχής.
Αμέσως μετά τη δικτατορία εντάχθηκε στις γραμμές του ΚΚΕ και στάθηκε στα χρόνια εκείνα πάντα συνεπής και αποφασιστική. Έδινε τις μάχες από όποια χρέωση της ανατέθηκε, γεμάτη αυταπάρνηση με πνεύμα μαχητικό, με αισιοδοξία και με πίστη στο Κόμμα. Τον Οκτώβρη του 1976 στο δρόμο για κομματική δουλειά στη Σορωνή παθαίνει ατύχημα που την οδηγεί σε μια τεράστια μάχη για την ίδια της τη ζωή, με σειρά εγχειρήσεων ακόμα και στην Ανατολική Γερμανία. Κι εκεί όμως στάθηκε όπως την γνωρίσαμε: μαχήτρια.
Ακόμα και μετά αυτή την περιπέτεια η Ντόρις συμμετείχε ενεργά στο εργατικό κίνημα της περιοχής, εκπροσωπούσε τους συναδέλφους της ξενοδοχοϋπαλλήλους, όντας μέλος του Δ.Σ. του Σωματείου. Μάλιστα ήταν από τους πρωτεργάτες της μεγάλης απεργίας του 1982 σαν γραμματέας της Διοίκησης του σωματείου ξενοδοχοϋπαλλήλων. Δεν άφησε ξενοδοχείο για ξενοδοχείο που να μην πήγε για να ενημερώσει τους εργαζόμενους. Ακόμα και όταν μετά την απεργία δεν την προσλάμβανε κανένας λόγω της πρωτοπόρας δράσης της, δεν το έβαλε κάτω. Πήγε στην Κω για δουλειά από όπου επέστρεψε αργότερα λόγω της παραπέρα επιδείνωσης της κατάστασης της υγείας της.
Οι νεότεροι σύντροφοι μας την γνώρισαν μέσα από την μαρτυρία της για την μεγάλη απεργία του 1982 σε βίντεο αφιέρωμα που ετοίμασαν και πρόβαλαν στο 42ο Φεστιβάλ ΚΝΕ Οδηγητή, για να τιμήσουν και να αναδείξουν τους αγώνες εκείνης της περιόδου.
Θα τη θυμόμαστε πάντα περήφανη, αγωνίστρια όπως στάθηκε μέχρι το τέλος της ζωής της, διατηρώντας ατόφιες τις αρχές και τα ιδανικά για τα οποία πάλεψε επί σειρά ετών, κρατώντας ψηλά τη σημαία του κομμουνιστή.
Η Τομεακή Επιτροπή Νότιας Δωδεκανήσου του ΚΚΕ εκφράζει τα πιο θερμά της συλλυπητήρια στην οικογένεια της.
