Το Σάββατο 10 Οκτωβρίου στις 10 το πρωί θα γίνει μία κηδεία με καθυστέρηση 41 ετών, όσα θα ήταν και τα χρόνια του 6 μηνών τότε Ανδρέας Κυριάκου, του νεότερου μέχρι πρόσφατα αγνοούμενου της εισβολής στην Κύπρο.
Τα οστά του εντοπίστηκαν στον παλαιό δρόμο Λευκωσίας – Αμμοχώστου κοντά στο χωριό Τραχώνι. Δίπλα του ήταν ακόμη η πιπίλα του. Η εικόνα αυτή προκάλεσε ρίγη συγκίνησης σε ολόκληρη την Κύπρο.
Μαζί βρέθηκαν και τα λείψανα της μητέρας του Αγγελικής, των αδελφών της, Σούλας Α. Θεμιστοκλέους μόλις 11 ετών, Μάρως Α. Θεμιστοκλέους 19 ετών, Θεμιστούλας Α. Θεμιστολέους 21 ετών, καθώς και της μητέρας των κοριτσιών, Ελένης Α. Θεμιστοκλέους, όλων από το Τραχώνι Κυθραίας.
Κλείνεις τα μάτια και δεν βλέπεις οστά αλλά το βρέφος ζωντανό να το κρατάς στην αγκαλιά σου και να του παίζεις και να του τραγουδάς και αυτό να σε βλέπει παράξενα και ξαφνικά να αρχίζει να κλαίει ή να γελά, λέει στον «Φιλελεύθερο» της Κύπρου ο θείος του μικρού Ανδρέα, Παναγιώτης.
Όταν οι συγγενείς πήγαν στην εφημερίδα για να δημοσιεύουν την αγγελία της κηδείας, δεν είχαν φωτογραφία του μικρού Ανδρέα. Άλλοι καιροί τότε χωρίς πολλές φωτογραφικές, δίχως τηλέφωνα με ενσωματωμένες κάμερες. Υπήρχαν, όμως οι φωτογραφίες της 11χρονης Σούλας, της Μάρως, της Θεμιστούλας και της Αγγελικής (της μητέρας του Ανδρέα) με στεφάνι στα μαλλιά, προφανώς αναμνηστική από την ημέρα του γάμου της.
Ο θείος του μικρού Ανδρέα, Παναγιώτης, θυμάται τα γεγονότα όπως τα έζησε την ημέρα της εξαφάνισης των μελών της οικογένειάς του τον Αύγουστο του 1974, τα οποία εξιστορεί στον «Φιλελεύθερο»:
«Τρέχαμε να εγκαταλείψουμε το Τραχώνι με κατεύθυνση το Παλαίκυθρο εννέα άτομα. Εγώ και ο πατέρας μου ήμασταν στον δρόμο και οι υπόλοιποι μέσα στο χωράφι σε απόσταση περίπου μιας σκάλας. Ερχόταν μια άμαξα με τρακτέρ και με τον πατέρα μου φωνάξαμε και στους υπόλοιπους να έρθουν να ανέβουν στην καρότσα για να φύγουμε όλοι μαζί. Εκείνη την ώρα ήρθε ο ξάδελφός μου και μας είπε ότι ο πατέρας του ήταν τραυματισμένος στο πόδι. Ακούστηκαν πυροβολισμοί και είδαμε και άρματα μάχης στον δρόμο της Αμμοχώστου. Μετά από εκείνη τη στιγμή δεν ξέραμε τι έγινε. Ο οδηγός του τρακτέρ μάς οδήγησε στον Λυθροδόντα και από τότε προσπαθούσαμε να μάθουμε τι απέγιναν».
Όταν αφήνονταν ελεύθεροι οι αιχμάλωτοι, πηγαίναμε και ρωτούσαμε αν ήξερε κάποιος τι συνέβη, αλλά δεν μάθαμε ποτέ τι έγινε, μέχρι που εντοπίστηκαν τα λείψανα, λέει ο κ. Παναγιώτης.
Σύμφωνα με περιγραφές που εξασφάλισε ο Φιλελεύθερος, όταν εκδηλώθηκε η δεύτερη τουρκική εισβολή, η οικογένεια Θεμιστοκλέους επιχείρησε να εγκαταλείψει το Τραχώνι όταν έφτασαν πληροφορίες ότι οι Τούρκοι εισέρχονταν στο χωριό. Σε κάποια στιγμή έπεσε βλήμα όλμου και η οικογένεια διασκορπίστηκε και σύμφωνα με τις πληροφορίες, έφτασαν επιτόπου Τούρκοι στρατιώτες και μετά από αυτό δεν υπήρξαν άλλες μαρτυρίες για το τι απέγιναν κάποια από τα μέλη της οικογένειας, τα οστά των οποίων εντοπίστηκαν.
Ο πατέρας του μικρού Ανδρέα ήταν στρατιώτης την περίοδο της τουρκικής εισβολής και πληροφορήθηκε τα διαδραματισθέντα αργότερα. Κατά τη διάρκεια του πολέμου πέρασε πολύ δύσκολες ώρες και κινδύνεψε και η ζωή του. Όταν έφτασε στις ελεγχόμενες από τη Δημοκρατία περιοχές, δεν βρήκε ούτε τη γυναίκα του ούτε το παιδί του.
Το ΒΗΜΑ
