Συνέντευξη στην
Πέγκυ Ντόκου
«Καταπέλτης» σχετικά με τις εξαγγελίες της κυβέρνησης στην πρόσφατη ΔΕΘ και κυρίως σε ό,τι αφορά τις δραματικές εξελίξεις με τις συντάξεις, εμφανίζεται σήμερα σε συνέντευξή του στην «δημοκρατική» ο γνωστός εργατολόγος καθηγητής κ. Αλέξης Μητρόπουλος. Επιπλέον, δηλώνει ότι η Συμφωνία των Πρεσπών είναι νομικά άκυρη, ενώ η κύρωση από τη Βουλή θα είναι παράνομη. Μιλώντας για τις ΣΣΕ που επεκτάθηκαν, δηλώνει πως περιείχαν μειώσεις για τους εργαζομένους και επομένως οι ελάχιστες αυξήσεις δεν δημιουργούν κανένα θετικό προηγούμενο.
Κατηγορεί την κυβέρνηση ότι δέχτηκε τη δέσμευση και υπαγωγή στο Υπερταμείο όλης της ακίνητης περιουσίας των Ασφαλιστικών Ταμείων, ως ΝΠΔΔ, μία ενέργεια η οποία είναι επικίνδυνη και δεν έχει προηγούμενο στην χώρα, ενώ αναφερόμενος στον «υποκατώτατο» μισθό, ξεκαθαρίζει πως δίνει ένα σήμα στις ιδιωτικές επιχειρήσεις, κυρίως τις περιστασιακές, να μειώνουν ακόμη περισσότερο τις αμοιβές των νέων εργαζομένων
Η συνέντευξη αναλυτικά:
• Κύριε Μητρόπουλε, πώς είδατε τις εξαγγελίες του πρωθυπουργού από την ΔΕΘ; Τελικά μπορεί να πείσει και πάλι τον ελληνικό λαό με τις υποσχέσεις του κυρίως με αυτές τις εξελίξεις σε ό,τι αφορά τις συντάξεις;
Οι εξαγγελίες ήταν, ως συνήθως, προεκλογικές. Και είναι τμήμα του τελικού αφηγήματος της κυβέρνησης που δήθεν αποδεικνύει την αυτονομία της εσωτερικής πολιτικής τάξης έναντι των δανειστών, αφού ο κύριος κορμός του είναι η έξοδος από τα Μνημόνια και η ανάκτηση της οικονομικής και δημοσιονομικής κυριαρχίας.
Όλοι οι Έλληνες ασφαλώς γνωρίζουν ότι συμβαίνει το εντελώς αντίθετο. Η χρονιά που μας έρχεται είναι μια περίοδος βασανιστική και καταστροφική για την ελληνική κοινωνία:
-οι πλειστηριασμοί ακινήτων (οικιών και επαγγελματικών χώρων) έχουν προγραμματιστεί στις 50.000, δηλαδή υπερδεκαπλάσιοι σε σχέση με το 2018,
-η αποποίηση της οικογενειακής περιουσίας από τα παιδιά και τα εγγόνια λαμβάνει τη μορφή καταιγίδας,
-ο διαχρονικός άυλος και υλικός πλούτος της πατρίδας, μηδέ εξαιρουμένων των μνημείων, ιστορικών και αρχαιολογικών χώρων κ.λπ. υποθηκεύονται και «αξιοποιούνται» προς εξασφάλιση της έγκαιρης πληρωμής των δανείων,
-ο μικροϊδιοκτητικός τρόπος παραγωγής καταστρέφεται και όλο και περισσότεροι Έλληνες πιάνουν σειρά στα συσσίτια.
Όλες οι συντάξεις, μα κυρίως αυτές των νέων συνταξιούχων, γίνονται απλά επιδόματα με τα νέα χαμηλά ποσοστά αναπλήρωσης του νόμου Κατρούγκαλου. Και όλοι οι συνταξιούχοι μας, παλιοί και νέοι, συντηρούν τον ΕΟΠΥΥ με τις αναγκαστικές κρατήσεις των συντάξεών τους˙ κάτι πρωτοφανές αν σκεφτούμε πως κάποτε η παρούσα κυβέρνηση κατηγορούσε ως αντιπολίτευση τους προηγούμενους που είχαν βάλει 3 ή 5 ευρώ για την επίσκεψη στο Νοσοκομείο…
• Πρόσφατα δηλώσατε ότι η Συμφωνία των Πρεσπών είναι νομικά άκυρη ενώ η κύρωση από τη Βουλή θα είναι παράνομη. Θα ήθελα το σχόλιό σας.
Στα άρθρα 1 και 4 (εδ. γ) της Συμφωνίας των Πρεσπών αναφέρεται ότι το δεύτερο συμβαλλόμενο μέρος (δηλ. τα Σκόπια) μπορεί να κάνει δημοψήφισμα, δηλαδή να την θέσει για έγκριση ή όχι υπό την κρίση του λαού.
Από τη στιγμή, όμως, που έγινε χρήση αυτού τού προαιρετικού κατά τη Συμφωνία μέτρου, τότε το αποτέλεσμά του δεσμεύει όλα τα εσωτερικά όργανα της χώρας αφού η πρωτογενής και άμεση απόφαση του λαού είναι υπέρτερη όλων των άλλων αποφάσεων εσωτερικών οργάνων.
Εξάλλου ο λαός των Σκοπίων (στη συντριπτική του πλειοψηφία) αρνήθηκε να συμμετάσχει στο δημοψήφισμα, δηλαδή εμμέσως απέρριψε τη Συμφωνία. Έτσι το δημοψήφισμα καθίσταται άκυρο αφού, κατά το Σύνταγμα της FYROM, για να είναι έγκυρο πρέπει να συμμετέχει το 50% συν 1 των εγγεγραμμένων στους εκλογικούς καταλόγους.
Επομένως αυτή η άρνηση του λαού των Σκοπίων δεσμεύει κατ’ ουσίαν και την ελληνική Βουλή, ασχέτως αν όλοι οι διεθνείς παράγοντες προσποιούνται ότι προσμετρώνται μόνον οι ψηφίσαντες!!! Γιατί αν εφαρμοστεί η Συμφωνία ερήμην του Σκοπιανού λαού, τότε θα εγερθούν πολύ μεγαλύτερα άλυτα ζητήματα.
Η αντιδημοκρατική αυτή αντίληψη καταρρακώνει τη Δημοκρατία και διαμηνύει στους λαούς ότι η έκφρασή του δεν λογαριάζεται και ότι αρκεί η ενεργός παρουσία μιας καθοδηγούμενης και παραπλανημένης μειοψηφίας για να αποφασίζει.
Κατ’ ακολουθίαν καθένας δημοκρατικός ερμηνευτής των ιεραρχήσεων τής λαϊκής κυριαρχίας οφείλει να πει την αλήθεια: ότι δηλαδή η διαδικασία πρέπει να σταματήσει γιατί δεν πληρούται ο ουσιωδέστερος όλων όρος για την αποδοχή του. Εκτός αν ορισμένοι ενστερνίζονται την ιδέα ότι η Βουλή είναι υπεράνω του δημοκρατικώς Δρώντος Λαού, δηλαδή η έμμεση έκφραση υπερτερεί της άμεσης, κάτι εντελώς αδιανόητο στη συνταγματική θεωρία και πράξη.
• Οι δανειστές, σύμφωνα με το πνεύμα του τρίτου υπερΜνημονίου, ζητούν τη δέσμευση και υπαγωγή στο υπερΤαμείο όλης της ακίνητης περιουσίας των Ασφαλιστικών Ταμείων, ως ΝΠΔΔ. Πώς το σχολιάζετε αυτό;
Όλη η περιουσία των επιμέρους Ταμείων μεταβιβάστηκε νομοθετικά στον ΕΦΚΑ και όλη η περιουσία του ΕΦΚΑ εντάχθηκε στο υπερΤαμείο για την ασφάλεια της πληρωμής των δόσεων των δανείων. Είναι πρωτοφανές στην ιστορία της Ευρώπης και της πολιτισμένης ανθρωπότητας και αυτό δεν έπρεπε να το ζητήσουν οι Ευρωπαίοι ούτε να το εκτελέσουν οι Έλληνες αφού καθιστά τη χώρα εντελώς υποχείρια, ανάπηρη και ανίσχυρη πολύ περισσότερο που, πλην της περιουσίας των Ταμείων, όλη η σημαντική δημόσια περιουσία, επιχειρήσεις και δίκτυα μαζί με τα ιστορικά μνημεία και τις αρχαιότητες υπήχθησαν στην ίδια υποτελή διαδικασία της αλλοτρίωσης και δέσμευσης.
Ποιος θα λάβει, άλλωστε, σοβαρά μια χώρα όταν τα κύρια παραγωγικά της μέσα βρίσκονται υπό τη δέσμευση των δανειστών ή υπό τη μακρόχρονη μίσθωση ή την κυριότητά τους, όπως συμβαίνει με τις σπουδαιότερες υποδομές της χώρας;
• Έχει ενδιαφέρον να μου μιλήσετε για την επέκταση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας. Τελικά είναι προς όφελος των εργατοϋπαλλήλων ή η κυβέρνηση τοΎς εμπαίζει κανονικά;
Οι περισσότερες των ΣΣΕ που επεκτάθηκαν, περιείχαν μειώσεις για τους εργαζομένους και επομένως οι ελάχιστες αυξήσεις δεν δημιουργούν κανένα θετικό προηγούμενο. Όπως γνωρίζετε, άλλωστε, είμαστε υπό το καθεστώς τού καθορισμού από τον υπουργό Εργασίας του κατώτατου μισθού κ.λπ., με τον ΟΜΕΔ εντελώς παραγκωνισμένο και τους ταξικούς αντιπάλους (ή άλλως πως «κοινωνικούς εταίρους») να αδυνατούν να παρέμβουν με αποφασιστικές και κυρίαρχες διαπραγματεύσεις. Αυτό αποτελεί τον μείζονα αυταρχισμό στις εργασιακές σχέσεις κάτι που προπαγάνδισε κι επέβαλε η Σχολή του Σικάγο (Φρίντμαν), την κατάργηση δηλαδή των ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων και τον καθορισμό από το κράτος των κυρίαρχων μεγεθών.
• Θα ήθελα το σχόλιό σας για τον περίφημο «υποκατώτατο» μισθό. Ποιους αφορά και προς όφελος ποίων μπορεί να λειτουργήσει;
Ο «υποκατώτατος» μισθός αφορά κυρίως στα προγράμματα του κράτους και του υπουργείου Εργασίας αφού με τη μέθοδο της κατάτμησης μιας θέσης εργασίας (π.χ. των 1.000 ή 1.200 ευρώ) δημιουργούνται 2 ή/και 3 θέσεις προσωρινής απασχόλησης που πληρώνονται με τον «υποκατώτατο».
Αυτό δίνει και ένα σήμα στις ιδιωτικές επιχειρήσεις, κυρίως τις περιστασιακές, να μειώνουν ακόμη περισσότερο τις αμοιβές των νέων εργαζομένων. Οι αμοιβές αυτές δημιουργούν τη νέα γενιά των φτωχών εργαζομένων («working poors») και είναι μία από τις κυριότερες αιτίες της νεανικής μετανάστευσης («brain drain»).
Έτσι, δυστυχώς, η ρήτρα της εσωτερικής υποτίμησης (που είναι η «ψυχή» των Μνημονίων) θα υλοποιηθεί πληρέστερα από κάθε άλλον από μια κυβέρνηση που ήρθε στην εξουσία με την εντελώς αντίθετη επαγγελία.
