Την παραπομπή σε δίκη ενώπιον του Τριμελούς Εφετείου Δωδεκανήσου επί κακουργημάτων 4 αιρετών, μελών της διοίκησης της πρώην ΔΕΥΑ Ιαλυσού, για απιστία από κοινού κατ’ εξακολούθηση με περιουσιακή ζημία άνω των 30.000 ευρώ σε βάρος Νομικού Προσώπου Ιδιωτικού Δικαίου και συγκεκριμένα σε βάρος της δημοτικής κοινωφελούς επιχείρησης, εισηγήθηκε στο Συμβούλιο Εφετών Δωδεκανήσου, η Αντεισαγγελέας Εφετών.
Σύμφωνα με την πρόταση της Αντεισαγγελέως Εφετών από την έρευνα που έγινε φαίνεται να προέκυψαν επαρκείς ενδείξεις για να στηριχθεί η κατηγορία ενώπιον ακροατήριου και συγκεκριμένα τα ακόλουθα:
Οι 4 αιρετοί φαίνεται να προέβησαν με πρόθεση, εν γνώσει τους, από κοινού, μετά από συναπόφαση, σε μετατροπή 45 συμβάσεων ορισμένου χρόνου, προβαίνοντας ταυτόχρονα, παρανόμως σε πρόσληψη αυτών με συμβάσεις εξαρτημένης εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, παρότι αυτά απαγορεύονταν από την κείμενη νομοθεσία περί προσλήψεων στο Δημόσιο και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα κατά ευθεία παράβαση του Συντάγματος και όλης της κείμενης νομοθεσίας περί προσλήψεων στο Δημόσιο, προβαίνοντας στην ανωτέρω μετατροπή κατά παράκαμψη του Α.Σ.Ε.Π., προς το οποίο θα έπρεπε να κοινοποιηθεί η εν λόγω απόφαση προς έλεγχο, άνευ δε αυτού ήταν χωρίς έννομο αποτέλεσμα, ζημιώνοντας εν γνώσει και με πρόθεση, από κοινού και με κοινό δόλο, την περιουσία της ΔΕΥΑ Ιαλυσού, εν γνώσει τους ότι η εν λόγω πράξη τους ήταν αντίθετη προς τα συμφέροντα της κοινωφελούς επιχείρησης και επιζήμια για την περιουσία της, αποφασίζοντας παρανόμως την απασχόληση αυτών έως την 31-12-2010 ήτοι έως το τέλος της θητείας τους με τις ανωτέρω ιδιότητες τους, μισθοδοτώντας αυτούς για μη νόμιμη αιτία, παρότι μάλιστα κατά τη διάταξη της παραγράφου 4 του άρθρου 21 Ν. 2190/1994 θα έπρεπε να παύσει η καταβολή των αποδοχών στους εργαζομένους αυτούς, προκαλώντας έτσι παράνομα μείωση της περιουσίας της Δ.Ε.Υ.Α.Ι. με την εκταμίευση καθ’όλο το χρονικό διάστημα από 1-7-2006 έως 31-12-2010 χρηματικών ποσών από τα ταμειακώς διαθέσιμα της Δ.Ε.Υ.Α.Ι. για καταβολή των αποδοχών στους εργαζόμενους αυτούς με προκληθείσα συνολική ζημία που υπερβαίνει το ποσό των 30.000 ευρώ.
Το ίδιο αιτιολογικό αναπτύσσεται και για την μετατροπή άλλων δύο συμβάσεων σε αορίστου χρόνου που έλαβε χώρα με την υπ’αριθμ. 87/14-9-2006 απόφαση του συμβουλίου.
Οι συμβάσεις έργου, καταρτισθείσες την 1-7-2006 για τους 45 εργαζόμενους στην υπ’αριθμ. 50/2006 απόφαση του Δ.Σ. της Δ.Ε.Υ.Α.Ι., και την 15-9-2006 για τους 2 εργαζόμενους στην υπ’αριθμ. 87/2006 απόφαση του Δ.Σ. της Δ.Ε.Υ.Α.Ι., δηλαδή σε φορέα του ευρύτερου δημοσίου τομέα, στον οποίο ισχύουν οι περιοριστικές των προσλήψεων ρυθμίσεις, υπαγόμενο ως προς την πρόσληψη του διοικητικού και μη προσωπικού αυτού όλων των κατηγοριών στο σύστημα του Ν.2190/1994, έχοντας καταστεί συνταγματικού επιπέδου, και υπό το κράτος της ισχύος του άρθρου 103 του Συντάγματος μετά την αναθεώρηση του ήτοι μετά την 18-4-2001, και δη υπό την ισχύ των διατάξεων των παραγράφων 7 και 8 αυτού, δεν μπορούσαν να μετατραπούν σε συμβάσεις εξαρτημένης εργασίας ιδιωτικού δικαίου και δη αορίστου χρόνου, έστω κι αν οι απασχολούμενοι κάλυπταν πάγιες και διαρκείς και όχι πρόσκαιρες ή απρόβλεπτες ανάγκες της συγκεκριμένης κοινωφελούς δημοτικής επιχείρησης (Δ.Ε.Υ.Α.Ι.), ούτε καταλείπεται πλέον πεδίο εκτίμησης των συμβάσεων αυτών, κατ’ ορθό νομικό χαρακτηρισμό της έννομης σχέσης κατά τη δικαστική διαδικασία, ως συμβάσεων εξαρτημένης εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, στην περίπτωση που αυτές καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, διότι, έστω και αν τούτο συμβαίνει, ο εργοδότης βάσει των πιο πάνω διατάξεων δεν έχει την ευχέρεια να προβεί στη σύναψη σύμβασης εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου χωρίς την τήρηση της διαδικασίας και των προϋποθέσεων που θέτει ο νόμος για την πρόσληψη τακτικού προσωπικού.
Αφενός σύμβαση μίσθωσης έργου που καλύπτει πάγιες και διαρκείς ανάγκες είναι αυτοδικαίως και καθ΄ολοκληρίαν άκυρη, αφετέρου ανανέωση ή παράταση της σύμβασης μίσθωσης έργου απαγορεύεται και είναι αυτοδικαίως άκυρη, οι επίδικες δε συμβάσεις έργου συναφθείσες την 1-7-2006 και την 15-9-2006 με την Δ.Ε.Υ.Α.Ι. ήτοι με φορέα του ευρύτερου δημοσίου τομέα, υποκρύπτουσες σχέση εξαρτημένης εργασίας και καλύπτουσες πάγιες και διαρκείς ανάγκες είναι αυτοδικαίως άκυρες, εφόσον καταρτίσθηκαν μετά την 18-4-2001 και λόγω των συνταγματικών περιορισμών δεν είναι δυνατόν να θεωρηθούν ως έγκυρες συμβάσεις εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου.
Επισημαίνεται δε ότι αφορμή για το σχηματισμό της δικογραφίας ήταν η έκθεση του ΑΣΕΠ, η οποία είχε τεθεί στο αρχείο στο σκέλος αυτής που αφορούσε μέλη του διοικητικού συμβουλίου της ΔΕΥΑ Ρόδου για την ενσωμάτωση των ίδιων εργαζομένων στο δυναμικό της ενιαίας ΔΕΥΑ μετά την εφαρμογή του Καλλικράτη.
Οι κατηγορούμενοι θα υποβάλουν πλήρη υπομνήματα για την αντίκρουση των όσων τους αποδίδονται στο Συμβούλιο Εφετών Δωδεκανήσου, που έχει και τον τελικό λόγο, δια του πληρεξουσίου δικηγόρου τους κ. Ακη Δημητριάδη.
Πώς αιτιολογεί η Εισαγγελέας Εφετών την πρόταση για παραπομπή 4 αιρετών της πρώην ΔΕΥΑ Ιαλυσού
