Στους ηλιόλουστους δρόμους της Τουλούζης, που κάποιες φορές της θυμίζει την Πάτρα, περπατά καθημερινά η 29χρονη Παναγιώτα Κελβερκλόγλου για να πάει από το σπίτι στο γραφείο της στο Aerospace Valley. Η 29χρονη υποψήφια διδάκτωρ στο Πολυτεχνείο της Πάτρας είναι η εθνική μας «πρεσβευτής» στο Aerospace Valley, απ’ όπου εκπορεύονται τα αεροδιαστημικά προγράμματα των ευρωπαϊκών χωρών. Η Παναγιώτα καλείται να σχεδιάζει από κοινού με τους συναδέλφους της προτάσεις για ευρωπαϊκά προγράμματα, εκπροσωπώντας το si- cluster του Corallia, δηλαδή το αντίστοιχο ελληνικό cluster αεροδιαστημικής. «Η θέση μου, την οποία ανέλαβα τον Ιανουάριο, έχει προκλήσεις, καθώς καλούμαι να συνδυάσω τις γνώσεις της διαστημικής τεχνολογίας με άλλους τομείς, όπως τον αγροτουρισμό και τα logistics, να συγκεράσω φαντασία με ρεαλισμό» εξηγεί η Παναγιώτα, που βρίσκεται στη «Μέκκα» της αεροδιαστημικής χάρη στην υποτροφία του Ιδρύματος Μποδοσάκη, σε συνεργασία εν προκειμένω με το Corallia. Η ίδια, όπως και άλλοι Ελληνες πτυχιούχοι, χρειάστηκε την ώθηση της αμειβόμενης πρακτικής άσκησης, ώστε να κάνει το μεγάλο βήμα εκτός συνόρων. «Από το 2010 έως σήμερα έχουμε υλοποιήσει 11 προγράμματα πρακτικής άσκησης στο Bέλγιο, το Λουξεμβούργο, τη Γερμανία, την Ολλανδία, τη Γαλλία, την Ελβετία και τη Δανία» αναφέρει στην «Κ» ο γραμματέας του Ιδρύματος, κ. Σωτήρης Λαγανόπουλος. «Το 90% των εκπαιδευόμενων μετά το πέρας της πρακτικής έχει βρει μόνιμη δουλειά σε χώρα της Ε.Ε. ή την Ελλάδα» επισημαίνει.
«Αυτή η υποτροφία ήταν το σημείο εκκίνησης της καριέρας μου» θυμάται σήμερα από τη Νορβηγία η οικονομολόγος, κ. Αλεξάνδρα Μπαλωμένου. «Ημουν 23 χρόνων, έχοντας τελειώσει πτυχίο και μεταπτυχιακό με καλό βαθμό, αλλά βρισκόμασταν στο 2010 και τα πράγματα είχαν δυσκολέψει, κυρίως για όσους δεν είχαμε προϋπηρεσία λόγω ηλικίας». Τότε η Αλεξάνδρα ενημερώθηκε για το πρόγραμμα πρακτικής άσκησης και εν τέλει απέκτησε την πρώτη της επαγγελματική εμπειρία σε μια βελγική εταιρεία. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια εργάζεται σε τεχνική εταιρεία που δραστηριοποιείται στην εξόρυξη πετρελαίου στη Νορβηγία. «Στη συνέντευξη εκτιμήθηκε ιδιαίτερα η πρότερη θητεία μου στο εξωτερικό» υπογραμμίζει.
«Είχα μόλις τελειώσει το μεταπτυχιακό μου στο Λουγκάνο και έψαχνα έναν τρόπο να ξαναφύγω» διηγείται τηλεφωνικά στην «Κ» ο 28χρονος Αλκης, μηχανολόγος-μηχανικός ηλεκτρονικών υπολογιστών, λίγο πριν ξεκινήσει το 8ωρό του στο Λουξεμβούργο. Ο νεαρός μηχανικός έχει ήδη αφήσει πίσω του το status του «πρακτικάριου» και εδώ και 20 μέρες εργάζεται με νέο συμβόλαιο. Από τους τέσσερις Ελληνες που πήγαν δοκιμαστικά, οι τρεις παρέμειναν ως εργαζόμενοι στην εταιρεία. «Προσπαθούν να κρατούν τον κόσμο που έχουν ήδη εκπαιδεύσει» δηλώνει σεμνά ο Αλκης. Φήμες, όμως, λένε ότι στο Λουξεμβούργο, όπου ακούγονται όλο και περισσότερο τα ελληνικά, οι Ελληνες νεομετανάστες έχουν κερδίσει τις εντυπώσεις των εργοδοτών. «Δεν κάνω πολύ μακροπρόθεσμα σχέδια» απαντά ο Αλκης, «η ουσία είναι ότι στην Ελλάδα υπάρχει κρίση, ενώ το Λουξεμβούργο είναι μια ευημερούσα χώρα». Εργάζεται ένα «ευέλικτο» 8ωρο, έχει υποχρεωτικό lunch break και 27 μέρες άδεια. Μοναδικά μειονεκτήματα η δύσκολη αεροπορική σύνδεση και ο… απρόβλεπτος καιρός.
Ενόσω ολοκλήρωνε το μεταπτυχιακό του στα χρηματοοικονομικά στην Ολλανδία, κατέθεσε τα χαρτιά του για την υποτροφία ο κ. Τόλης Καραμπατέας. «Ζητούσαν απόφοιτο οικονομικών επιστημών, χωρίς προϋπηρεσία αλλά με γνώση γερμανικών» λέει στην «Κ» ο νεαρός, του οποίου τα γερμανικά είναι η μητρική του γλώσσα. Ετσι, εργάστηκε για έξι μήνες σε επιχείρηση έξω από το Ντίσελντορφ, «ένα σημαντικό τεστ στη χρήση των γερμανικών σε εργασιακό χώρο». Η εταιρεία τού υπέδειξε μετά το παράρτημά της στη Ρουμανία, ο ίδιος, ωστόσο, είχε ήδη πρόταση από τη… Σλοβακία. «Οι αποδοχές μου εδώ είναι κατά τι καλύτερες απ’ ό,τι θα ήταν στην Ελλάδα, αλλά το κόστος ζωής είναι χαμηλότερο». Στη Σλοβακία ζουν περί τους 2.000 Ελληνες, φοιτητές και εργαζόμενοι.
Στη Δανία βρέθηκε το 2013 ο 34χρονος Κωνσταντίνος Κομπότης, έχοντας ήδη εμπειρία εξωτερικού. «Μεταξύ των δύο προσφορών επέλεξα εκείνη με τις περισσότερες προοπτικές, μια πολυεθνική εταιρεία με παραρτήματα σε 42 χώρες». Κάνοντας την εκπαίδευση στην έδρα της πολυεθνικής είχε την ευκαιρία να δει όλα τα στάδια της παραγωγικής διαδικασίας, με αποτέλεσμα να γνωρίσει λεπτομερώς το προϊόν προς πώληση. Στρατηγική απόφαση της εταιρείας, βέβαια, ήταν εξαρχής να εκπαιδεύσει κάποιον Ελληνα, τον οποίο εν συνεχεία να στείλει στο ελληνικό γραφείο. «Εμένα οι προϊστάμενοί μου με ρωτούσαν επίμονα: δεν θέλεις να γυρίσεις; Δεν σου λείπει η οικογένειά σου;» διηγείται σήμερα από την Αθήνα ο Κωνσταντίνος, που κρίνει ότι το 8μηνο της Δανίας αποτέλεσε ένα σημαντικό συγκριτικό πλεονέκτημα. «Μεταξύ άλλων, είχα μεγαλύτερη άνεση στην επικοινωνία με τους προϊσταμένους από Δανία».
Καθημερινή
