Έφη Αχτσιόγλου : Εναλλακτικό μοντέλο ανάπτυξης και εργασίας η Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία (Κ.ΑΛ.Ο.), θυμίζοντάς μας ένα νομοσχέδιο ψηφισμένο από τον Οκτώβριο του 2016. Αφού ξεζουμίσαμε τα παραδοσιακά μοντέλα ανάπτυξης πιάσαμε τώρα τα εναλλακτικά. Αδυνατώ να αντιληφθώ πως μπορεί αυτό το μοντέλο για «παραγωγικές δραστηριότητες που αναπτύσσονται με σεβασμό στον άνθρωπο και το περιβάλλον» σε μια χώρα που πρώτη η Πολιτεία και έπειτα η κοινωνία δεν έχουν κουλτούρα σεβασμού και στο περιβάλλον. Αυτή δε η παροχή «κοινωνικών υπηρεσιών γενικού ενδιαφέροντος» ή παροχή υπηρεσιών ένταξης ευάλωτων ή ειδικών ομάδων τι σημαίνει ακριβώς; Μήπως πως πετάμε το μπαλάκι σε Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις (Κοιν.Σ.Επ) και Συνεταιρισμούς Εργαζομένων που είναι οι φορείς , οι οποίοι θα προσφέρουν κατά πως αναφέρει το νομοσχέδιο και «Κοινωνικές υπηρεσίες γενικού ενδιαφέροντος» που προάγουν την ποιότητα ζωής και την κοινωνική προστασία και περιλαμβάνουν ενδεικτικά, την εκπαίδευση, την υγεία, την κοινωνική στέγαση, την κοινωνική σίτιση, την παιδική φροντίδα, τη μακροχρόνια φροντίδα ηλικιωμένων, βρεφών, παιδιών, ατόμων με αναπηρία και ατόμων με χρόνιες παθήσεις και τις υπηρεσίες κοινωνικής αρωγής, χωρίς, ωστόσο, να υποκαθιστούν τις γενικές υποχρεώσεις του κράτους στην άσκηση της κοινωνικής πολιτικής» ; Μα καθόλου δεν πείθει κανέναν πως δεν θα υποκαταστήσουν όλα αυτά το κράτος. Στην πράξη έχουμε δει με σημαία την κρίση και την αδυναμία του κράτους αλλά κυρίως «πατώντας» στις ευαισθησίες των πολιτών για τον συνάνθρωπο, μια χαρά να υποκαθίσταται.
Αμ το άλλο; Αυτό της «κοιωνικής ένταξης» όπου κατά το νομοσχέδιο πάλι «Ως «κοινωνική ένταξη» ορίζεται η διαδικασία ενσωμάτωσης στην κοινωνική και οικονομική ζωή ατόμων που ανήκουν στις “ευάλωτες” και τις “ειδικές” ομάδες, κυρίως μέσω της προώθησής τους στη μισθωτή εργασία. Οπου ως «ευάλωτες» ορίζονται εκείνες οι κοινωνικές ομάδες, των οποίων η ένταξη στην οικονομική και κοινωνική ζωή είναι δυσχερής σε σχέση με τον υπόλοιπο πληθυσμό. Συγκεκριμένα, πρόκειται για: α) τα άτομα με αναπηρία οποιασδήποτε μορφής (σωματική, ψυχική, νοητική, αισθητηριακή) 4 β) τα άτομα με προβλήματα εξάρτησης από ουσίες ή τα απεξαρτημένα άτομα γ) τους οροθετικούς/ές δ) τους ανήλικους παραβάτες, τους φυλακισμένους/ες και αποφυλακισμένους/ες Ως ειδικές ομάδες”, ορίζονται: α) τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας και παράνομης διακίνησης και εμπορίας ανθρώπων β) οι άστεγοι (και άποροι) γ) οι οικονομικοί μετανάστες δ) οι πρόσφυγες και οι αιτούντες άσυλο ε) οι αρχηγοί μονογονεϊκών οικογενειών στ) τα άτομα με πολιτισμικές ιδιαιτερότητες ζ) οι μακροχρόνια άνεργοι άνω των πενήντα ετών. Σοβαρά τώρα θα ήθελα πάρα πολύ να εξειδικευθεί (που δεν εξειδικεύεται) πως ακριβώς θα γίνει αυτή η ενσωμάτωση, η ένταξη αυτών των ομάδων στην κοινωνική, οικονομική και μισθωτή ζωή μέσα από τοπικές Κοιν.Σ.Επ, σε μια κοινωνία, που όλες αυτές οι ομάδες, αποτελούν ταμπού και κρυμμένες κάτω από το χαλί. Υ.Γ. Μείνετε ήσυχοι Μετά από όλα αυτά, έρχεται το εν λόγω νομοσχέδιο να κάνει πράξη και τον «εναλλακτικό τουρισμό». Ναι, συμπεριλαμβάνεται και αυτός στο νομο(σχέδιο) επί χάρτου. Και βέβαια να σας ξαναθυμίσω ότι είναι νόμος του κράτους από τον Οκτώβριο του 2016… Οποιος έχει δει κάτι από όλα αυτά που περιγράφονται -τα ομολογουμένως θετικά και άριστα, να έχουν έστω και στο ελάχιστο εφαρμοσθεί στην πράξη να μας ειδοποιήσει να το κάνουμε είδηση.
