Ομοφώνως αθώος και χωρίς αμφιβολίες ο πρώην διευθυντής του Κτηματολογίου Ρόδου κ. Νικόλαος Ματσάκης

Με ομόφωνη απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Δωδεκανήσου επί κακουργημάτων κρίθηκε αθώος χωρίς αμφιβολίες ο πρώην διευθυντής του Κτηματολογίου Ρόδου κ. Νικόλαος Ματσάκης, που κατηγορήθηκε αδίκως, για υπεξαγωγή εγγράφων από υπάλληλο, που του είναι προσιτά και του τα εμπιστεύτηκαν λόγω της υπηρεσίας του, εκ της οποίας σκόπευε να προσπορίσει σε άλλους αθέμιτο όφελος και να βλάψει το Ελληνικό Δημόσιο με ποσό άνω των 150.000 ευρώ κατ’ εξακολούθηση και για απάτη τελεσθείσα κατ’ εξακολούθηση με ζημία άνω των 150.000 ευρώ εις βάρος του Ελληνικού Δημοσίου.
Της αθωωτικής απόφασης προηγήθηκε όμοια εισήγηση στο δικαστήριο του Εισαγγελέως της έδρας και οι αγορεύσεις των τριών συνηγόρων του κ.κ. Βασίλη Καβουριού, Μανώλη Κουτσούκου και Κώστα Σαρή, που εξέπληξαν το ακροατήριο όταν έκαναν μνεία στο άγνωστο μέχρι σήμερα παρασκήνιο της δίωξης του εντολέως τους.
Φέρεται, όπως τόνισαν, ότι ο κ. Ματσάκης χρησιμοποιήθηκε ως όχημα για την απαξίωση συνολικά του Κτηματολογίου της Ρόδου, προκειμένου το Υπουργείο Οικονομικών να το εντάξει στο Εθνικό Κτηματολόγιο και με τον τρόπο αυτό να κινήσει διαδικασία για την δημιουργία ηλεκτρονικού συστήματος με ονομαστικά ευρετήρια των ιδιοκτητών ακινήτων προκειμένου εν συνεχεία να προχωρεί άμεσα στην κατάσχεση ακινήτων οφειλετών!
Η τριετής «ταλαιπωρία» του δημοσίου λειτουργού, παρά την αθώωση του, παρατείνεται αφού θα πρέπει να κινηθεί εκ νέου η επανεκτίμηση της πειθαρχικής εις βάρος του δίωξης, ενώ, όπως έγραψε η «δημοκρατική», απολαμβάνει της καθολικής στήριξης των δικηγόρων του νησιού που στάθηκαν στο πλευρό του ποικιλοτρόπως σε όλα τα στάδια της διοικητικής και ποινικής περιπέτειάς του.
Ως μάρτυρες υπεράσπισής του, παρέστησαν στην δίκη, που μονοπώλησε το ενδιαφέρον του δικηγορικού κόσμου επί διήμερο, ο προϊστάμενος της νομικής υπηρεσίας του Δήμου Ρόδου κ. Θ. Παπαγεωργίου και ο πρώην προϊστάμενος της Κτηματικής Υπηρεσίας του Δημοσίου κ. Δημήτρης Μπελντέκος.
Θυμίζουμε ότι στο πλαίσιο των ερευνών για την πολύκροτη υπόθεση του σκανδάλου της εκποίησης δημοσίων ακινήτων με την χρήση ανυπόστατων αποφάσεων εκποίησής τους, με επίκληση του Ν. 719/1977, είχαν αναζητηθεί αρμοδίως κατά τη διενέργεια δικαστικής έρευνας στοιχεία γύρω από υπόθεση με κατηγορούμενο έναν ιδιώτη, που απηλλάγη τελικώς από το Πενταμελές Εφετείο Δωδεκανήσου (σε πρώτο βαθμό του είχε επιβληθεί ποινή κάθειρξης 8 ετών).
Στο συγκεκριμένο άτομο εκποιήθηκαν νοµίµως 2 τµήµατα επιφανείας 9.920 τ.µ. και 22.750 τ.µ. σε κτηματομερίδα στη Νότια Ρόδο δυνάµει των ΔΚ 4481/78/21-5-85 και ΔΚ 4481/78/13-4-87 αποφάσεων νοµάρχη Δωδ/σου.
Μετά από έρευνα στο Κτηµατολόγιο Ρόδου διαπιστώθηκε ότι επ’ ονόµατί του µεταγράφηκαν µε τις προαναφερόµενες αποφάσεις Νοµάρχη Δωδ/σου τµήµατα επιφανείας 9.920 τ.µ. νοµίµως και 26.750 τ.µ. παραποιώντας την απόφαση ως προς την επιφάνεια, 19.200 τ.µ. παρανόµως και 4.400 τ.µ. παρανόµως. Για τα τελευταία 2 τµήµατα έχει γίνει χρήση της µε αρ. πρωτ. ΔΚ 4481/78/13-4-87 απόφασης Νοµάρχη Δωδ/σου, η οποία είναι ανυπόστατη. Ενώ εφέρετο να ζητήθηκε αρμοδίως, από τον ελεγχόμενο υπάλληλο του Κτηματολογίου να προσκομιστεί στο πλαίσιο της δικαστικής έρευνας σχετική πράξη κτηματολογικού δικαστή, που εφέρετο να έχει εκδοθεί το έτος 1996, για την μεταγραφή της πλαστής απόφασης εκποίησης, η απάντηση, που είχε δοθεί ήταν ότι δεν είχε βρεθεί. Τελικώς η συγκεκριμένη απόφαση φέρεται να βρέθηκε από τον Κτηματολογικό Δικαστή στο γραφείο του.
Πιο συγκεκριμένα, κατηγορήθηκε ότι ενώ του ζητήθηκαν την 20η Σεπτεμβρίου 2007 και 2 Ιουνίου 2010 από την Κτηματική Υπηρεσία Δωδεκανήσου και την τότε Ανακρίτρια Ρόδου φωτοαντίγραφα των με αριθμό 6105/6.8.1996 και 6435/21.08.1996 κτηματολογικών πράξεων του Κτηματολογικού Δικαστή δεν τα προσκόμισε.
Ο ίδιος κατέστησε χθες σαφές ότι η πράξη είχε παραδοθεί από το 2010 στην Ανακρίτρια σε φωτοαντίγραφο ενώ δήλωσε άγνοια για την ύπαρξη της στο γραφείο του.
Το οξύμωρο όμως είναι και τονίστηκε πολλάκις από την έδρα ότι αν ήθελε πράγματι να υπεξαγάγει το συγκεκριμένο έγγραφο ο κατηγορούμενος δεν θα το διατηρούσε στο γραφείο του αλλά θα το εξαφάνιζε ή θα το κατέστρεφε. Πιθανολογήθηκε ότι το είχε ξεχάσει εκεί από τον Εισαγγελέα της έδρας.
Αυτό όμως που έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον είναι ότι δεν αποδείχτηκε ότι το Ελληνικό Δημόσιο υπέστη την οιαδήποτε ζημία αφού το πρώτον έχει προσφύγει στα αστικά δικαστήρια για την ακύρωση της συγκεκριμένης μεταγραφής στα οικεία βιβλία του κτηματολογίου αλλά και την αποκατάσταση της ιδιοκτησίας του αλλά και περαιτέρω ότι είχε προσφύγει και στα ποινικά δικαστήρια.
Απολογούμενος αρνήθηκε κατηγορηματικά τα όσα του αποδίδονται κι άφησε σαφή υπαινιγμό ότι η συγκεκριμένη απόφαση «φυτεύτηκε» από άγνωστο πρόσωπο. Επεσήμανε ότι το Κτηματολόγιο Ρόδου, λειτουργεί χωρίς μηχανοργάνωση και εκατοντάδες χιλιάδες πράξεις, βρίσκονται στα αρχεία του Κτηματολογίου, υφισταμένων των εγγενών κινδύνων, της καταστροφής τους, εκούσιας ή ακούσιας ή της ταξινόμησής τους σε λάθος θέση, με αποτέλεσμα την αδυναμία ανεύρεσής τους. Πρόσθεσε ακόμη ότι η υπόθεση με την κατάρτιση πλαστών παραχωρητηρίων δημοσίων ακινήτων, για την απόκτηση κυριότητας με δόλιο τρόπο από ιδιώτες, αφορούσε δεκάδες περιπτώσεις, τα δε πλαστά παραχωρητήρια, καταρτίστηκαν και καταχωρήθηκαν στα κτηματολογικά βιβλία την δεκαετία του 1990, όταν ο ίδιος ήταν ακόμη φοιτητής.
Τόνισε ότι κάποια από αυτά, που δεν βρέθηκαν στο Κτηματολόγιο είχαν εξαφανιστεί σε χρόνο πολύ προγενέστερο της ανάληψης της υπηρεσίας του.
Πρόσθεσε ακόμη ότι τόσο η Κτηματική Υπηρεσία του Δημοσίου όσο και οι διωκτικές αρχές γνωρίζουν την συνδρομή του στην εξιχνίαση του σκανδάλου. Τόνισε ότι δεν είχε γνώση για το πού βρίσκεται η συγκεκριμένη πράξη κι ότι αν επεδίωκε να ωφελήσει τον φερόμενο ως τιτλούχο, θα μπορούσε να την είχε καταστρέψει και όχι να την διατηρεί στο γραφείο του. Ισχυρίστηκε ότι οποιοσδήποτε θα μπορούσε να αφήσει οτιδήποτε στο γραφείο του προκειμένου να θεμελιωθεί σε βάρος του ευθύνη.
Όταν ανέλαβε εκκρεμούσαν άνω των 100.000 αμετάγραπτες πράξεις με αποτέλεσμα να μην εξυπηρετούνται οι πολίτες, οι υπηρεσίες και οι δικηγόροι ενώ στα 16 χρόνια περίπου της υπηρεσίας του ουδέποτε διατυπώθηκε σε βάρος του οποιοδήποτε παράπονο ή έστω υπαινιγμός για πλημμελή εκτέλεση των καθηκόντων του.