Από πού ν’ αρχίσει κανείς, εάν επιχειρήσει να γράψει λίγα για τη διάχυτη «αισθητική» που διακρίνει τους «δημόσιους» ανθρώπους της χώρας. Δεν συνομιλούν· άναρθρες κραυγές ο ένας εναντίον του άλλου εκτοξεύουν, με πόζα δε, νομίζοντας ότι κατατρόπωσαν τον αντίπαλο και κέρδισαν την περιβόητη μάχη της εικόνας. Ο πολιτικός αναλυτής Γιώργος Φλέσσας θεωρεί ότι τα όσα συμβαίνουν στην πολιτική σκηνή, αντικατοπτρίζουν, εν πολλοίς, την ελληνική κοινωνία η οποία, σε μεγάλο βαθμό, στερείται επιπέδου. Ο ίδιος υποστηρίζει ότι «είναι προφανές πως η Δημοκρατία μας δεν θα έπρεπε να είναι τόσο ‘’ελαστική’’ ώστε να ακούγονται ύβρεις μέσα στον ναό της», αλλά καταλήγει πως αυτά τα φαινόμενα «συμβαίνουν κατεξοχήν στις πολιτικές κρίσεις, επειδή απουσιάζει από τη χώρα, σε ένα μεγάλο ποσοστό, η κουλτούρα του πολιτικού πολιτισμού. Μάλιστα, ο λαός φέρνει στη Βουλή συγκεκριμένα πρόσωπα, συγκεκριμένου πολιτικού ήθους, την ίδια στιγμή που ικανοί αποκλείονται, επειδή… είναι κόσμιοι στην πολιτική έκφρασή τους. Επίσης, μερίδα των ΜΜΕ πριμοδοτεί την ένταση -επειδή αυτή πουλάει- ενώ κάποιοι επικοινωνιολόγοι ‘’διδάσκουν’’ πολιτικούς στο να χρησιμοποιούν συγκεκριμένη γλώσσα προκειμένου να γίνονται αρεστοί στους ψηφοφόρους. Η συμβουλή τους είναι μία: ‘’προσπάθησε, πάντα, να αποδομείς τον αντίπαλο’’. Και επειδή και οι αντίστοιχοι πολιτικοί δεν διαθέτουν Παιδεία και επίπεδο, καταγράφεται αυτή η πολιτική κατρακύλα. Ταυτόχρονα, ενώ περίπου οι μισοί Ελληνες δεν ψηφίζουν στις εκλογές, οι εναπομείναντες ψηφοφόροι είτε αποτελούν τον σκληρό πυρήνα των κομμάτων είτε υπάρχουν πάντα κάποιοι που αρέσκονται στον χαβαλέ και μπορούν να φέρουν στο κοινοβούλιο και τον Βασίλη Λεβέντη».
Υ.Γ. Δυστυχώς μια μικρογραφία αυτής της «μάχης» της κεντρικής πολιτικής σκηνής παρακολουθούμε και σε τοπικό επίπεδο, από κάποιους, οι οποίοι θωρούν, ότι η ανταλλαγή κοσμητικών επιθέτων είναι το ζητούμενο και αυτό που θα κάνει τους πολίτες να κρίνουν την ικανότητα κάποιου. Κι επειδή τα πάντα ξεκινούν από την Παιδεία και τον Πολιτισμό, επειδή η κρίση που βιώνουμε είναι απόρροια της κρίσης αξιών, που άρχισαν να κατρακυλάνε χρόνο με το χρόνο από την μεταπολίτευση και μετά, καλό θα είναι οι επιλογές μας να ξεκινούν πρώτα απ’ αυτά, γιατί φαίνεται ότι η έλλειψή τους σε πρόσωπα που κατά καιρούς επιλέγουμε, έχει αποδειχθεί σε πολλές των περιπτώσεων επιζήμια.
