Mια υπόθεση ακινήτου στη Μεγίστη για την οποία είχε προκληθεί θόρυβος ενώπιον των ποινικών δικαστηρίων και κατέληξε μέχρι και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο απασχόλησε χθες τη συνεδρίαση του Εφετείου Δωδεκανήσου, όπου με αστική αγωγή, ένας πολιτικός μηχανικός, αξίωνε την κυριότητα του ακινήτου.
Σε βάρος του τελευταίου είχε ασκηθεί ποινική δίωξη για απάτη η οποία ωστόσο έπαυσε οριστικώς. Ο πολιτικός μηχανικός είχε καταδικαστεί την 16η Ιουλίου 2004 με αμετάκλητη απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Πλημμελημάτων Δωδεκανήσου σε ποινή φυλάκισης 7 μηνών με τριετή αναστολή.
Το Ε’ Ποινικό Τμήμα του Αρείου Πάγου έπαυσε ωστόσο τη δίωξη μετά την δικαίωση του από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
Η συγκεκριμένη υπόθεση είχε απασχολήσει την κοινή γνώμη της Δωδεκανήσου και εμφανίστηκε ως η πρώτη, που αφορούσε την υφαρπαγή ακίνητης περιουσίας ομογενών στο Καστελόριζο, που είχε έλθει ενώπιον ποινικών δικαστηρίων.
Το ανώτατο ακυρωτικό δικαστήριο έκανε συγκεκριμένα δεκτή την από 17 Νοεμβρίου 2009 αίτηση του κ Γ. Κ. για επανάληψη προς το συμφέρον του, της ποινικής διαδικασίας, που είχε περαιωθεί με την ως άνω απόφαση του Εφετείου. Ο πολιτικός μηχανικός είχε ασκήσει εξάλλου αίτηση αναίρεσης κατά της καταδικαστικής απόφασης η οποία απορρίφθηκε. Στην πορεία ωστόσο προσέφυγε ενώπιον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων Ανθρώπου το οποίο και διαπίστωσε παραβίαση δικαιώματος, που αφορά τον δίκαιο χαρακτήρα της δίκης.
Πιο συγκεκριμένα με την υπ’ αριθμ. 49686/16 Απριλίου 2009 απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, διαπιστώθηκε παραβίαση του άρθρου 6 παρ. 1 και 2 της Ευρωπαϊκής Συμβάσεως για την Προάσπιση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών” (Ε.Σ.Δ.Α.).
Σύμφωνα με την απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Δωδεκανήσου ο πολιτικός μηχανικός στη Ρόδο στις 30 Μαϊου 1997 εμφανίστηκε ενώπιον συμβολαιογράφου και ζήτησε την σύνταξη συμβολαίου γονικής παροχής, παριστάνοντας ψευδώς ότι η εκπροσωπούμενη από αυτόν δυνάμει πληρεξουσίου, Ε. συζ. Ν. Κ. το γένος Δ. Σ., είχε στην άμεση αποκλειστική της αδιαφιλονίκητη κυριότητα, νομή και κατοχή της, μία διώροφη ερειπωμένη οικία, ευρισκόμενη στη θέση «ΠΑΛΑΜΕΡΙΑ» της νήσου Μεγίστης Δωδ/σου, αποτελούμενη από ισόγειο και όροφο επιφάνειας συνολικά 103,60 Μ2 και ότι η οικία αυτή περιήλθε στην κυριότητά της με τη συμπλήρωση στο πρόσωπό της του νόμιμου χρόνου χρησικτησίας αφού το ενέμετο συνεχώς από το 1965. Το Τριμελές Εφετείο είχε δεχτεί ότι η συγκεκριμένη οικία ανήκε κατά πλήρη κυριότητα, νομή και κατοχή σε 4 κάτοικους Αδελαΐδος Αυστραλίας πράγμα που δεν γνώριζε η συμβολαιογράφος, που πείσθηκε να συντάξει συμβόλαιο γονικής παροχής, δυνάμει του οποίου περιήρχετο κατά ποσοστό ½ εξ αδιαιρέτου η ως άνω οικία στον κατηγορούμενο και στον αδελφό του. Κατά της αποφάσεως αυτής ο πολιτικός μηχανικός άσκησε την από 13 Ιανουαρίου 2005 αίτηση αναιρέσεως προβάλλοντας παραβίαση του δεδικασμένου, απόλυτη ακυρότητα της διαδικασίας στο ακροατήριο, διότι δεν τηρήθηκαν οι διατάξεις που καθορίζουν την υπεράσπιση του κατηγορουμένου, μεταξύ των οποίων είναι και η παραβίαση της αρχής της δίκαιης δίκης, που επέρχεται λόγω της προσβολής του τεκμηρίου αθωότητας του κατηγορουμένου.
Ειδικότερα υποστήριξε ότι το Τριμελές Εφετείο Πλημμελημάτων Δωδεκανήσου δέχθηκε να κατατεθούν και να αναγνωσθούν μεταξύ των άλλων εγγράφων και δημοσιεύματα τοπικής εφημερίδας τα οποία τον εμφάνιζαν ως “κλέπτη σπιτιών ομογενών”, ως “καταπατητή δημοσίων εκτάσεων”, “ως άρπαγα ξένων περιουσιών”, και ως “λήπτη παρανόμως χορηγηθεισών επιδοτήσεων”, με σκοπό να επηρεάσουν τους δικαστές. Με την αίτηση αναίρεσης του που είχε απορριφθεί είχε προβάλει ένσταση παραγραφής, απόλυτη ακυρότητα, διότι ελήφθησαν υπόψη από το Δικαστήριο φωτογραφίες οι οποίες δεν επεδείχθησαν στον αιτούντα ως διάδικο της ποινικής δίκης καθώς και ότι ελήφθη υπόψη μαγνητοταινία κινητού τηλεφώνου που περιείχε τηλεφωνική συνδιάλεξη παρανόμως κτηθείσα.
Ο πολιτικός μηχανικός είχε επίσης εκθέσει στην αίτηση αναίρεσης του ότι υπήρξε παραβίαση των διατάξεων για δημοσιότητα της διαδικασίας στο ακροατήριο διότι ελήφθησαν υπόψη έγγραφα χωρίς προηγουμένως να αναγνωσθούν δημόσια και ότι υπήρξε έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας διότι δεν μνημονεύονται στην καταδικαστική απόφαση καθόλου, ούτε και συνοπτικά, τα αποδεικτικά μέσα που προέκυψαν κατά την αποδεικτική διαδικασία και τα οποία αποτέλεσαν την βάση για να στηριχθεί η κατηγορία εναντίον του.
Ο Αρείος Πάγος με την υπ΄αρίθμ. 411/2007 απόφαση του απέρριψε την αίτηση. Ο πολιτικός μηχανικός με την από 14 Ιουλίου 2007 αίτησή του προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, παραπονούμενος ότι κατά την έκδοση της υπ’ αριθμ. 204/16-7-2004 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Πλημμελημάτων Δωδεκανήσου παραβιάσθηκε η αρχή της δίκαιης δίκης και το τεκμήριο αθωότητος που προβλέπονται από τις παραγράφους 1 και 2 του άρθρου 6 της Ε.Σ.Δ.Α. με το να δεχθεί το ως άνω Δικαστήριο να συμπεριληφθούν μεταξύ άλλων εγγράφων στη δικογραφία και να αναγνωσθούν άκρως επικριτικά σε βάρος του δημοσιεύματα που είχαν ως αποτέλεσμα να εξασθενήσει το δικαίωμά του για πλήρη και αποτελεσματική υπεράσπιση.
Το εν λόγω Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου με την υπ’ αριθμ. 49686/16-4-2009 απόφασή του έκανε δεκτή την προσφυγή του, δεχόμενο ότι πράγματι παραβιάσθηκε εν προκειμένω η αρχή της δίκαιης δίκης καθώς και το εξαρτημένο από αυτήν τεκμήριο αθωότητος που προβλέπονται στις παραγράφους 1 και 2 του άρθρου 6 της Ε.Σ.Δ.Α.
Ο Αρειος Πάγος που επανήλθε μετά τη νέα αίτηση του πολιτικού μηχανικού έκρινε ότι δεν είναι αναγκαία η επανάληψη της συζητήσεως στο ακροατήριο και ότι πρέπει να παύσει οριστικά η ποινική δίωξη διότι έχει εξαλειφθεί το αξιόποινο της πράξεως της απάτης από την οποία δεν προκλήθηκε ιδιαιτέρως μεγάλη ζημία για την οποία καταδικάσθηκε ο πολιτικός μηχανικός.
