Με αφορμή σχετική αναφορά του επικεφαλής της μειοψηφίας στον Δήμο Ρόδου, θα ήθελα να σχολιάσω τα παρακάτω:
01/ Τον μέχρι σήμερα ισχύοντα ΟΕΥ, τον είχε συντάξει από το Α έως το Ω, το 2011, ο τότε Αναπληρωτής Γενικός Διευθυντής και υπεύθυνος των Τεχνικών Διευθύνσεων της ΔΕΥΑΡ κ. Γ. Υψηλάντης. Αισίως έφτασε να εγκριθεί και να δημοσιευτεί στο ΦΕΚ, τον Ιανουάριο του 2014. Τυχαίο; Όχι. Κάποιοι δεν ήθελαν να εγκριθεί ποτέ, κι έκαναν τα πάντα γι’ αυτό. Για ποιο λόγο άραγε; Προφανώς γιατί δεν ήθελαν τον εκσυγχρονισμό της Επιχείρησης, δεν τους άρεσαν οι καινοτομίες, τα “καινά” δαιμόνια, που εισήγαγε το συγκεκριμένο θεσμικό εργαλείο.
Ένα απ’ αυτά ήταν και η Διεύθυνση Φραγμάτων. Ο συντάκτης το ΟΕΥ, έβλεπε την περίοδο εκείνη, ότι τα έργα του Φράγματος (Α’ Φάση), κάποια στιγμή θα τέλειωναν. Πιστός στην άποψή του, ότι φορέας διαχείρισης & λειτουργίας του Φράγματος, έπρεπε να είναι η ΔΕΥΑΡ, ως μοναδικός διαχειριστής των υδάτινων πόρων του νησιού, προνόησε τη δημιουργία της συγκεκριμένης Διεύθυνσης. Κι αυτό ήταν το πρώτο βήμα.
Ακολούθησε στη συνέχεια σκληρή διαπραγμάτευση και “κόντρα” του, με την τότε Διεύθυνση Δ6, του ΥΠΟΜΕΔΙ, που κατασκεύαζε τα έργα, για να αναγνωριστεί το δικαίωμα της ΔΕΥΑΡ να είναι ο Φορέας Λειτουργίας του Φράγματος και εν γένει των “Έργων Ύδρευσης Ρόδου”. Και την κέρδισε. Το Υπουργείο αποδέχθηκε την απαίτηση της ΔΕΥΑΡ, και ξεκίνησε η σύνταξη της σχετικής προγραμματικής σύμβασης, με τη συνδρομή της νομικής υπηρεσίας της ΔΕΥΑΡ. Η επιλογή του όμως να παραιτηθεί από τη ΔΕΥΑΡ για να κατέλθει στις εκλογές του 2014, σήμανε την εγκατάλειψη και τον ενταφιασμό της προσπάθειας αυτής, από την τότε Διοίκηση της ΔΕΥΑΡ.
Κανείς δεν ενδιαφέρθηκε και δεν ασχολήθηκε έκτοτε με το ζήτημα. Για μεγάλο διάστημα και έως σήμερα, η συγκεκριμένη Διεύθυνση έμεινε χωρίς στελέχωση, ή χρησιμοποιήθηκε ως “καταψύκτης αντιφρονούντων” της ΔΕΥΑΡ. Κάτω απ’ αυτή την αδιαφορία και την πολιτική ασυνέπειας της ΔΕΥΑΡ, το ΥΠΟΜΕΔΙ πιεζόμενο από την Ευρωπαϊκή Ένωση, παραχώρησε το Φράγμα στην Περιφέρεια. Κανείς από την τότε ΔΕΥΑΡ, και την τότε Δημοτική Αρχή δεν αντέδρασε σ’ αυτό. Κανένας δεν παρέστη και δεν εξέφρασε πρόταση, ή άποψη έστω, στη συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου (στο Καστελόριζο αν θυμάμαι καλά), το 2015. Τι θα έκανε η Περιφέρεια; Είχε προσωπικό και στελέχωση για να το λειτουργήσει από μόνη της; Προφανώς όχι. Έκανε το αυτονόητο. Δημοπράτησε τη λειτουργία του Φράγματος. Και τότε ως δια μαγείας, κάποιος ξύπνησε στη ΔΕΥΑΡ. Όχι βέβαια για να διεκδικήσει, εκείνο που του είχαν εξασφαλίσει και με την ολιγωρία του ο ίδιος απώλεσε, να είναι δηλαδή η ΔΕΥΑΡ ο Φορέας Διαχείρισης και Λειτουργίας του Φράγματος, αλλά για να παραπονεθεί, γιατί δεν έκανε αυτός τον διαγωνισμό ανάθεσης της λειτουργίας του Φράγματος, και τον έκανε η Περιφέρεια (tres chic!).
02/. Πάμε λοιπόν στο σήμερα: Ο ίδιος άνθρωπος, που συνέταξε τον ΟΕΥ της ΔΕΥΑΡ το 2011, με την σημερινή ιδιότητα, του Γενικού Διευθυντή της πια, συνέταξε και τον Νέο ΟΕΥ, που ψηφίσθηκε προ ημερών από το Δημοτικό Συμβούλιο. Και ναι, έφερε ξανά πολλές αλλαγές και καινοτομίες. Εξαλείφοντας τις όποιες αδυναμίες του προηγούμενου, και αντιμετωπίζοντας τις προκλήσεις του αύριο. Και ναι, κατήργησε τη Διεύθυνση Φραγμάτων, μια Διεύθυνση “Φάντασμα!”. Δεν κατήργησε όμως τις αρμοδιότητές της. Τις πέρασε στη νέα Διεύθυνση Υδάτων, που έχει πλέον καθετοποιημένα, την αρμοδιότητα διαχείρισης των υδάτινων πόρων του νησιού. Επιπλέον αξιοποίησε στο έπακρο τα στελέχη της, όπως και όλα τα υπόλοιπα στελέχη της ΔΕΥΑΡ που μπορούν να συμβάλουν στο νέο ξεκίνημα.
03/. Τέλος, ας μπούμε και στην ουσία. Πιστεύει κανείς άραγε σοβαρά, ότι η σημερινή ΔΕΥΑΡ, είναι σε θέση να διεκδικήσει την ανάληψη της λειτουργίας του Φράγματος; Όπως την κατάντησαν, οι μικροκομματικές ασκήσεις ενδοπαραταξιακών ισορροπιών της προηγούμενης περιόδου;
Προφανώς και δεν αφίσταμαι της άποψης μου του 2011, αλλά δεν είμαι και αιθεροβάμων! Η σημερινή ΔΕΥΑΡ, δεν είναι σε θέση να λειτουργήσει πολύ χαμηλότερης δυσκολίας εγκαταστάσεις που έχει στη διάθεσή της και είναι σήμερα στα χάλια τους. Θα διεκδικήσει τη λειτουργία, ενός τόσο σύνθετου έργου; Με ποιες δυνάμεις, με ποια εφόδια;
Κάποτε τα είχε, σήμερα δυστυχώς όχι. Σήμερα δεν τα έχει, γιατί αφέθηκε στη μοίρα της, γιατί οδηγήθηκε, όχι από μόνη της βέβαια, ούτε από κακή της τύχη, αλλά από την αδιαφορία, την απραξία και τους λάθος χειρισμούς της προηγούμενης πενταετίας, στα βράχια! Της οικονομικής και λειτουργικής κατάρρευσης! Και κυρίως της κοινωνικής απαξίωσης των Ροδιτών που άλλες προσδοκίες είχαν για την μεγαλύτερη Δημοτική Επιχείρηση της Ρόδου μας.
Εδώ και τέσσερις μήνες, έχουμε επικεντρωθεί στην προσπάθεια ανάνηψής της από το κρεβάτι της εντατικής, στο οποίο την παραλάβαμε. Έχει αρχίσει ήδη ν’ αναπνέει οξυγόνο υγιών ανθρώπων, και σε λίγο καιρό θα την καμαρώνουμε να καλπάζει. Όπως της άξιζε πάντα.
Ας κάνουμε υπομονή. Ας βάλουμε το “εγώ” μας παραπέρα. Ας στηρίξουμε την προσπάθεια. Δεν είναι πεδίο πρόσφορο για αντιπολίτευση. Ειδικά από εκείνους που την έφεραν στη σημερινή της κατάσταση.
Αντίθετα είναι ευκαιρία για μια ΔΕΥΑΡ αναστημένη από τις στάχτες της, τέτοια που την έχει ανάγκη ο τόπος, και σύσσωμος ο Ροδιακός Λαός.
Με εκτίμηση,
Γιώργος Υψηλάντης
Γενικός Διευθυντής ΔΕΥΑΡ
Ο όψιμος “πόνος”, για τη Διεύθυνση Φραγμάτων της ΔΕΥΑΡ
