Ως καταστροφική χαρακτηρίζουν τη φετινή χρονιά οι εκπρόσωποι των ξενοδόχων στους χειμερινούς τουριστικούς προορισμούς της χώρας. Οι πληρότητες την καλύτερη περίοδο γι’ αυτούς ήταν το δεκαπενθήμερο των εορτών, 60%-65%, ενώ εκτιμούν την μέση πληρότητα για το σύνολο της χειμερινής περιόδου, μόλις στο 12%. Χρόνια τώρα ο ελληνικός τουρισμός μπαίνει σε “χειμερία νάρκη”, άλλοτε λίγο νωρίτερα άλλοτε λίγο αργότερα. Μπορεί τα εκατομμύρια των τουριστών που επισκέπτονται τη χώρα μας κάθε καλοκαίρι να αγνοούν το γεγονός ότι έχουμε βουνά με όμορφα χωριά και χιονοδρομικά κέντρα, όμως αυτό δεν είναι το μόνο ζητούμενο για τον ταξιδιώτη του χειμώνα. Προφανώς δύσκολα θα έρθει κάποιος για να κατέβει τις πίστες του Παρνασσού, όμως εύκολα θα πήγαινε σε οποιοδήποτε μικρό ή μεγάλο νησί του νοτίου Αιγαίου. Γατί δεν πάει; Απλό: Πάει αλλού που είναι ανοικτά και τον περιμένουν. Που; Ισπανία, Τουρκία, αλλά και Πορτογαλία, Κύπρο. Προφανώς και δεν μπορεί η Ελλάδα να έχει μαζικό τουρισμό για σκι, όμως σίγουρα θα μπορούσε να προσελκύει τουρίστες που αναζητούν τον ήλιο και τον ήπιο καιρό που έχουμε τον χειμώνα, τη φύση. Τα ελληνικά νησιά ερήμωναν και εξακολουθούν να ερημώνουν τους χειμώνες, με χιλιάδες εργαζόμενους του τουρισμού να μένουν άνεργοι, ή στην καλύτερη περίπτωση με ένα επίδομα από το ταμείο ανεργίας. Ολόκληρες περιοχές βυθίζονται στο σκοτάδι Το κράτος χάνει τεράστια έσοδα και αδυνατεί να ανταπεξέλθει στον υπερτουρισμό των τριών κύριων μηνών του καλοκαιριού. Τα σχεδόν 34 εκατ. τουρίστες που ήρθαν το 2019, μέσα σε λίγους μήνες, έφεραν στα όρια τους τις υποδομές και ουδείς πραγματικά γνωρίζει το πόσο κόστισαν στη χώρα, σε σχέση με το πόσα χρήματα άφησαν στη χώρα. Και ενώ οι εναλλακτικές μορφές τουρισμού, που δεν απαιτούν μεγάλες επενδύσεις και νέες υποδομές, όπως ο περιπατητικός τουρισμός και γενικότερα ο τουρισμός στη φύση, ο θρησκευτικός τουρισμός κ.α. κυρίως στα μεγάλα νησιά, δεν υπάρχει πρόθεση οργάνωσης τους.
Σε χειμερία νάρκη
