Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι,
Πριν 160 χρόνια, εργάτριες της υφαντουργίας στη Νέα Υόρκη διεκδίκησαν πρώτες ίσα δικαιώματα και αμοιβές στην εργασία, καλύτερες συνθήκες εργασίας και κατάργηση των φυλετικών διακρίσεων.
Η απεργία της 8ης του Μάρτη 1857, ήταν απ’ τις σημαντικότερες στιγμές του εργατικού κινήματος διεθνώς, αφού έβαζε στην πρώτη γραμμή τα ζητήματα κατά της εκμετάλλευσης, κατά των φυλετικών διακρίσεων, καθώς και κατά της ανισοτιμίας ανδρών και γυναικών.
Η ημέρα αυτή ήταν απλά η αρχή.
Οι γυναίκες δημιούργησαν σωματεία για να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους ως εργαζόμενες. Δημιούργησαν γυναικείες οργανώσεις και απαιτούν ισότητα και ισοτιμία.
Από τότε μέχρι σήμερα έχουν γίνει αρκετά, έχουν γίνει πολλά, αλλά όχι τόσα, ώστε να μιλάμε για ουσιαστική ισότητα ή ισοτιμία ανδρών και γυναικών.
Όχι τόσα, ώστε να μην χρειάζεται, πλέον, να έχουμε μια παγκόσμια ημέρα προκειμένου να θυμίζει σε όλον τον πλανήτη, πόση ακόμη δουλειά χρειάζεται, προκειμένου άνδρες και γυναίκες να είναι ισότιμα μέλη της ανθρώπινης κοινωνίας και να απολαμβάνουν τα αγαθά της ζωής.
Κι αυτό δεν είναι μια θεωρητική, αβάσιμη, γυναικεία, προσέγγιση.
Τα στοιχεία είναι αντικειμενικά κι αμείλικτα.
Σύμφωνα με το δείκτη παγκόσμιας οικονομικής ανισότητας μεταξύ αντρών και γυναικών, η Ελλάδα (2016) είχε την 92η θέση ανάμεσα σε 144 κράτη.
Υπάρχει, χάσμα 16 ποσοστιαίων μονάδων σχετικά με τη συμμετοχή στο εργατικό δυναμικό: άνδρες 60,1% και γυναίκες 44,1%
χάσμα 9,6 ποσοστιαίων μονάδων στην ανεργία: άνδρες 18,8% και γυναίκες 28,4%
το ποσοστό μισθολογικού χάσματος έχει υπολογιστεί στο 15%
Όσο για το εισοδηματικό χάσμα, με όρους κατά κεφαλή εισοδήματος, η Ισπανία έχει χάσμα 50%, η Πορτογαλία γύρω στο 30%, η Ολλανδία γύρω στο 20% και η Ελλάδα 100%.
30% των γυναικών στον ιδιωτικό τομέα, δέχονται πιέσεις για παραβίαση των εργασιακών τους δικαιωμάτων, κατά την προστατευμένη περίοδο της μητρότητας.
Οι εργαζόμενες γυναίκες, αρκούνται συνήθως στις κατώτερες θέσεις της εργασιακής ιεραρχίας ή βρίσκονται εγκλωβισμένες σε επισφαλή, άμισθη, εξαναγκαστικά εθελοντική, κακοπληρωμένη ή και μαύρη εργασία.
Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι,
Παρά την πρόοδο που έχει επιτευχθεί, παρά τα υψηλά επίπεδα εκπαίδευσης των γυναικών και την έξοδό τους στην αγορά εργασίας, επιμένουν οι βαθιά ριζωμένες ανισότητες των φύλων.
Είναι παραπάνω από αναγκαίο λοιπόν, ως συνδικαλιστικό κίνημα, να σταθούμε ενωμένοι/ες και να προετοιμάσουμε το μέλλον και να παλέψουμε για
ίση αμοιβή για εργασία ίσης αξίας
υιοθέτηση πολιτικών για την εναρμόνιση οικογενειακής και επαγγελματικής ζωής
πρόληψη και εξάλειψη όλων των μορφών διάκρισης, βίας και παρενόχλησης σε βάρος τόσο των ανδρών όσο και των γυναικών στους χώρους εργασίας
ανάπτυξη των υποδομών και δημιουργία ποιοτικών θέσεων εργασίας στον τομέα της φροντίδας
στόχευση σε πολιτικές όπως, ένταξη της διάστασης του φύλου στον προϋπολογισμό, αναμόρφωση φορολογικού συστήματος, άτυπη οικονομία, κλπ.
Τα ευχολόγια και οι αποσπασματικές κινήσεις από τη μεριά της πολιτείας, ή η απαξίωση και η αδιαλλαξία από τη μεριά της εργοδοσίας, δεν οδηγούν πουθενά.
Αντίθετα,
η ειλικρινής προώθηση της ουσιαστικής ισότητας των φύλων, μπορεί να οδηγήσει σε σημαντική αύξηση νέων θέσεων εργασίας με την ενθαρρυντική προοπτική ότι, περίπου το 70% αυτών των νέων θέσεων θα καλυφθεί από γυναίκες.
η υιοθέτηση πολιτικών ισότητας των φύλων, θα οδηγήσει σε αύξηση του ΑΕΠ μέχρι και σε ποσοστό της τάξης του 10%
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,
Η Διοίκηση του Ε.Κ.Ρ, σας καλεί να πυκνώσετε με την ενεργή συμμετοχή σας, τα σωματεία μας και να δώσετε νέο περιεχόμενο και μεγαλύτερη αξία στη δράση τους.
Τώρα, όσο ποτέ άλλοτε,
ο ΑΓΩΝΑΣ για ΙΣΕΣ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ
σ’έναν ΚΟΣΜΟ που ΑΛΛΑΖΕΙ
Είναι η ΜΟΝΗ ΕΠΙΛΟΓΗ!
Με συναδελφικούς χαιρετισμούς
Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΟΥ Ε.Κ.Ρ
