Του Γιάννη Παρασκευά
Σου τα φόρτωσαν όλα, όλα τα στραβά και τα ανάποδα της Δημαρχιακής θητείας τα φόρτωσαν στην πλάτη σου, όλοι οι άλλοι βγήκαν στον αφρό, ατσαλάκωτοι φρεσκοσιδερομένοι, περιδιαβαίνουν πλατείες και χωριά έτοιμοι για μια δεύτερη ευκαιρία να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στον τόπο.
Το έλεγαν εκείνοι οι ταλαίπωροι Αρχαίοι Έλληνες, “Δρυός πεσούσης πας παις παιδαριωδώς ξηλεύεται”, σε έβαλαν όλοι μαζί κάτω και σε πελεκούν, στα τόσα χρόνια που ήσουν επικεφαλής δεν βρήκαν τίποτα θετικό να πουν, για ότι κακό γινόταν ο ΣΤΑΘΗΣ έφταιγε, για ότι δεν γινόταν ο ΣΤΑΘΗΣ ήταν υπεύθυνος, για ότι σχετικά καλό γινόταν οι άλλοι το έκαναν.
Το λένε οι παπάδες, “το άδικον ουκ ευλογείται”, αλλά ποιος τους ακούει, έλα σου που σε αυτή την Κοινωνία το μόνο που προκόβει είναι η αδικία και το φάγωμα του διπλανού.
Μια μπουκιά σε κάνανε, μέχρι να πεις “κίμινο” είχαν βγάλει τα συμπεράσματα τους, δεν κάνει, δεν έχει τσαγανό, δεν μπορεί, φοβάται να πάρει μια απόφαση, τραβήχτηκε το χαλί κάτω από τα πόδια σου πριν προλάβεις να ζεστάνεις καλά καλά τη Δημαρχιακή καρέκλα.
Στριμώχτηκες στη γωνιά και ήθελες η δεν ήθελες οδηγήθηκες εκεί που ήθελαν όλοι οι άλλοι, τους άδειασες τη γωνιά και άνοιξες το δρόμο σε μελλοντικούς και επίδοξους σωτήρες του τόπου.
Ροκάνιζαν όλοι και αυτοί που ήταν μαζί σου και αυτοί που ήταν απέναντι και οι άλλοι οι πιο μακρινοί που δεν είχαν και πολλή γνώση για το τι συνέβαινε το κλαδί που όλοι μαζί καθόσασταν, κατά που φαίνεται όμως ο μόνος που έσπασε τα πλευρά του ήσουν εσύ Στάθη μου.
Δεν χρειάστηκε και πολύς χρόνος, το λέει και το τραγουδάκι “στις εννιά του μακαρίτη άλλον έβαλαν στο σπίτι” και η ζωή τραβά την κατηφόρα.
Χαράς Ευαγγέλια για όλους, τώρα που έφυγε το βάρος από επάνω μας να δείτε τι μπορούμε να κάνουμε διαλαλούν δεξιά και αριστερά, αφού το ξέρετε και εσείς, δεν φταίγαμε εμείς ο άλλος έφταιγε, αυτός ήταν ο Αρχηγός, του μιλούσαμε και δεν καταλάβαινε, τώρα να δείτε με τον καινούργιο που βρήκαμε πως θα αλλάξουν τα πράγματα.
Τραβούν ένα ζόρι να πείσουν κάποιους μονόφθαλμους που βλέπουν και τους ρωτούν γιατί να σας δώσουμε μια δεύτερη ευκαιρία και το μόνο που έχουν να πουν είναι “δεν φταίγαμε εμείς, άλλος ήταν υπεύθυνος”.
Στάθη μου, μη στεναχωριέσαι έτσι είναι αυτή η ζωή, ο θάνατος σου η ζωή μου, καμιά φορά το ξεχνάμε, δεν το σκεφτόμαστε γιατί καβαλάμε το καλάμι, μια είναι η αλήθεια που μπορείς να πεις σε αυτούς που έπονται, “εκεί που είσαι ήμουνα και εκεί που είμαι θα έρθεις”, αν και πιο σωστό και πιο συμπληρωμένο θα ήταν αν τους έλεγες “μακάρι να φτάσεις εκεί που είμαι”.
Να την αλλάξεις τη μοίρα δεν είναι και τόσο εύκολο, θαρρείς και είναι η μοναδική δύναμη στον κόσμο που κινεί τα νήματα, ο αγώνας και η προσπάθεια να γίνεις “Χαλίφης στη θέση του Χαλίφη”, η πλάκα και το αστείο της Ιστορίας είναι ότι οι Υπήκοοι μόλις γνωρίσουν το νέο Χαλίφη νοσταλγούν το παλιό.
Ότι δίνεις Στάθη μου, παίρνεις, για ένα να είσαι σίγουρος, ότι σου έδωσαν θα πάρουν, το ιδιοτελώς καταβληθέν επιστρέφεται.
ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
8/4/2014
