Ο Ερκολ Μπασκένης ή ελληνιστί Ηρακλής Μπασκένης, στα 50 πια του, ζει στο Μπέργκαμο.
Γεννημένος από μητέρα Ελληνίδα και πατέρα Ιταλό στο Μπέργκαμο, αυτό το διάστημα βιώνει τον απόλυτο εφιάλτη με τον κορωνοϊό. «Το μεγάλο δράμα δεν είναι να είσαι μέσα στο σπίτι, το μεγάλο δράμα είναι να βλέπεις τα φορτηγά του Στρατού με τους νεκρούς» λέει με κόμπο στο λαιμό μιλώντας στο iefimerida.gr για ότι βιώνει ο ίδιος και η οικογένεια του. Η σύζυγος και τα τρία παιδιά στο σπίτι. Αυτός κάθε μέρα στο δρόμο για δουλειά, καθώς εργάζεται σε μεγάλη εταιρία κινητής τηλεφωνίας, στον τομέα των βλαβών. Με το όχημα του κάνει χιλιόμετρα κάθε μέρα, φτάνει μέχρι και το Μιλάνο. «Λίγο κόσμο βλέπεις παντού. Τίποτε δεν είναι πια το ίδιο» μονολογεί.
«Βλέπουμε σιγά σιγά φως στο Μπέργκαμο και στην Ιταλία -Ιούνιο θα πήγαινα διακοπές στη Ρόδο»
Την Ελλάδα την αγαπά πολύ. Κάθε καλοκαίρι έρχεται για διακοπές. Τώρα είχε κλείσει ήδη για τον Ιούνιο διακοπές στη Ρόδο. Θεωρεί ότι πολύ δύσκολα θα καταφέρει να έρθει. Αλλά δεν το βάζει κάτω. «Δεν πειράζει και να μην πάμε φέτος διακοπές. Ας είμαστε καλά, να πάμε του χρόνου. Η Ελλάδα μας θα είναι πάντα εκεί. Μας περιμένει. Το αίμα μου είναι ελληνικό, ας γεννήθηκα στο Μπέργκαμο» τονίζει με περίσσια αγάπη και περηφάνια για τον τόπο της μητέρας του.
Ο Ηρακλής ενημερώθηκε πια ότι τα νούμερα είναι καλύτερα στην Ιταλία. «Βλέπουμε ένα μικρό φως. Μειώθηκαν τα νούμερα της περασμένης εβδομάδας που ήταν πολύ μεγάλα. Πάμε λίγο καλύτερα» αναφέρει ο ίδιος και συμπληρώνει για το χρονικό του εφιάλτη στο Μπέργκαμο «Στις 23 Φεβρουαρίου άρχισαν να παίρνουν τα πρώτα μέτρα. Σιγά-σιγά όμως. Τον Μάρτιο η κατάσταση δυσκόλεψε πολύ και φτάσαμε εδώ. Είμαστε πλέον πάνω από 40 ημέρες σε αυτή την κατάσταση. Η ιταλική κυβέρνηση άργησε πολύ, δεν εκτίμησαν σωστά την κατάσταση. Αργήσαμε και στο Μπέργκαμο να καταλάβουμε τι συμβαίνει. Υπήρχαν δύο εστίες που ξεκίνησε το κακό. Οι περιοχές Αλτζάνο Λομπάρντο και Νέμπρο 10 και 12 χλμ αντίστοιχα μακριά από το κέντρο του Μπέργκαμο. Εκεί ξεκίνησε το κακό. Εκεί πήρε… φωτιά η νόσος του κορωνοϊού».
