Στα μικρά νησιά της Δωδεκανήσου, στις κουκίδες που είναι διάσπαρτες στο Αιγαίο, ζουν μικροί ήρωες της καθημερινότητας, που προσπαθούν, κόντρα στις αντιξοότητες, όχι μόνο να μην λυγίσουν αλλά να καταφέρουν το ακατόρθωτο· να στρέψει το κράτος το βλέμμα του στις ανάγκες τους.
Κάθε νησί της Δωδεκανήσου έχει το δικό του χρώμα, τη δική του ομορφιά αλλά και τις δικές του ανάγκες. Η μάχη με τις δυσκολίες της καθημερινότητας είναι σχεδόν πάντα χαμένη, αφού οι χαοτικές γραφειοκρατικές δυσκολίες καθιστούν δυσεπίλυτα ζητήματα που για την ηπειρωτική Ελλάδα είναι από χρόνια λυμένα…
Στην Τέλενδο των 90 κατοίκων και στους Αρκιούς των 35 κατοίκων, λειτουργούν δύο δημοτικά σχολεία. Στην Τέλενδο, στη διάρκεια του χειμώνα υπάρχει μόνο ένας μαθητής του δημοτικού, ο Μανώλης και στους Αρκιούς ο Χρήστος.
Τα κτήρια που στεγάζονται τα όνειρα των δύο μαθητών όπου δομούν τις βάσεις τους για ένα καλύτερο αύριο και στα δύο ακριτικά νησιά, είναι από χρόνια εγκαταλειμμένα. Μικροπαρεμβάσεις, μπαλώματα, αποσπασματικές εργασίες σε κτήρια που μπάζουν νερό και κρύο είναι ενδεικτικά μιας παγιωμένης από χρόνια κατάστασης. Οσα δεν «βλέπει» το μάτι της πολιτείας, παραμένουν ξεχασμένα μέχρι να βρεθεί εκείνος ο ονειροπόλος… πεισματάρης που δεν θα το βάλει εύκολα κάτω…
Στην περίπτωση των Αρκιών, το νησί ευτύχησε να αγαπηθεί από την δασκάλα κ. Μαρία Τσιαλέρα, που έχει ξεκινήσει έναν τιτάνιο αγώνα για να παραμείνει το σχολείο ανοιχτό και να γνωρίσει το νησί την ανάπτυξη που του αξίζει.
Πριν από πέντε χρόνια, το έκανε πράξη αλλάζοντας την καθημερινότητά της, ξεκινώντας μια νέα ζωή στο νησί των 35 κατοίκων και δίνοντας όλη της την προσοχή, την αγάπη και την φροντίδα στον μοναδικό μαθητή, τον Χρήστο, τον οποίο έχει σαν παιδί της.
Σε αυτό τον βράχο του Αιγαίου, τιμώντας στο ακέραιο το λειτούργημα του εκπαιδευτικού, η Μαρία Τσιαλέρα, η οποία έχει τιμηθεί από την Ακαδημία Αθηνών «για την αφοσίωση και τη συνέπεια με την οποία εκτελεί τα καθήκοντά της», είναι βέβαιον πως άλλαξε την πορεία της ζωής του μικρού Χρήστου ανοίγοντάς του νέους ορίζοντες αλλά και των κατοίκων του νησιού.
Με καταγωγή από την Τούμπα της Θεσσαλονίκης, αγάπησε το νησί και τους κατοίκους του, αφοσιώθηκε στον μικρό Χρήστο και πλέον έχει βάλει σκοπό να γίνει η φωνή των κατοίκων του ακριτικού νησιού.
Η στήριξη του περιφερειάρχη Νοτίου Αιγαίου κ. Γιώργου Χατζημάρκου στον μικρό μαθητή και στο έργο της δασκάλας του, στάθηκε η αφορμή για να γίνει γνωστό το τι ακριβώς συμβαίνει σε αυτή την κουκίδα του Αιγαίου, προσελκύοντας όχι μόνο επισκέπτες αλλά και το ενδιαφέρον πολλών φορέων και ιδιωτών.
Η ίδια έχει συμβάλει τα μέγιστα στην ανάδειξη των προβλημάτων του νησιού το οποίο αγάπησε και πασχίζει καθημερινά για να στηρίξει όχι μόνο τον μοναδικό μαθητή της αλλά και τους 35 κατοίκους του.
Χάρις στις προσπάθειες και στις πιέσεις της, έγιναν εργασίες στο κτήριο που στεγάζεται το σχολείο και το σπίτι της δασκάλας. Όταν πήγε για πρώτη φορά, βρήκε ένα σχεδόν κατεστραμμένο κτήριο το οποίο κατέρρεε γι’ αυτό και πολλές φορές έκανε μαθήματα στην αυλή!
Η προσπάθεια της δασκάλας, να κρατηθεί ζωντανό το δημοτικό σχολείο, έχει πλέον λάβει πανευρωπαϊκές διαστάσεις καθώς ο 12χρονος Χρήστος Καμπόσος με την νέα σχολική χρονιά θα πρέπει να πάει στην Πάτμο για να φοιτήσει στο Γυμνάσιο… Ο αγώνας της ηρωικής δασκάλας, κ. Μαρίας Τσιαλέρα είναι καθημερινός και επικεντρώνεται στην προσπάθεια να παραμείνει ανοιχτό το σχολείο του μικρού νησιού με τους λιγοστούς κατοίκους, διεκδικώντας κίνητρα για να μετακομίσουν στο νησί οικογένειες με μικρά παιδιά, ώστε οι παιδικές φωνές να μην σιγήσουν στο μοναδικό σχολείο του.
Στο μονοθέσιο δημοτικό σχολείο της Τελένδου, όπου τον χειμώνα είναι ένας μαθητής αλλά στις αρχές της σχολική περιόδου και μετά το Πάσχα η παρέα μεγαλώνει, καθώς όταν ανοίγει η σεζόν επιστρέφουν οικογένειες που ζουν στην Κάλυμνο, τα κτιριακά προβλήματα αποτελούν επίσης ένα μεγάλο «αγκάθι».
Οι πρόσφατες εργασίες ανακαίνισης, όπως καταγγέλθηκε στη «δ» δεν επαρκούν για να καταστήσουν το κτήριο απολύτως λειτουργικό και δεν προσφέρει στους μαθητές όλα όσα πρέπει να απολαμβάνουν στη διάρκεια της σχολικής τους ζωής στο δημοτικό.
Η δασκάλα Φωτεινή Τσακίρη, με καταγωγή από τον Αρχάγγελο της Ρόδου, καταβάλλει προσπάθειες μαζί με τους κατοίκους του νησιού, να αναδείξουν τις ανάγκες του σχολείου ώστε το παλαιό κτήριο να ανακαινιστεί για να μπορεί ο μοναδικός μαθητής του σχολείου τον χειμώνα, και οι μαθητές που επιστρέφουν μετά το Πάσχα, να απολαμβάνουν τις ώρες του μαθήματος αλλά και τις ώρες του διαλείμματος. Το ίδιο έκανε και η προηγούμενη δασκάλα Δέσποινα Ανθουλάκη και πριν η Ελένη Τάνου… Δασκάλες που αγάπησαν το νησί, τους κατοίκους και ιδιαιτέρως τους μαθητές τους γι’ αυτό και υπηρέτησαν στην άγονη γραμμή παίρνοντας κάθε πρωί τη βαρκούλα από την Κάλυμνο για να πάνε να διδάξουν στο διπλανό νησί…
Το δημοτικό σχολείο της Τελένδου δεν υστερεί μόνο σε υποδομές αλλά και σε εξοπλισμό και είναι ίσως τα παιδιά των μικρών αυτών νησιών που χρειάζονται σύγχρονο και αξιόπιστο εξοπλισμό για να μπορούν να καλύπτουν στην εκπαίδευσή τους, όλα όσα στερούνται λόγω των γεωγραφικών ιδιαιτεροτήτων. Από εξωσχολικές δραστηριότητες μέχρι εκμάθηση ξένων γλωσσών, όσα δηλαδή για άλλα παιδιά της ηλικίας τους είναι αυτονόητα.
Η βουή των μεγάλων αστικών κέντρων, «σκεπάζει» τον αγώνα των μικρών ηρώων του Αιγαίου. Εκείνων που κρατούν ψηλά τη σημαία και ζωντανά τα νησιά. Είναι χρέος της πολιτείας να κρατήσει ανοιχτά τα σχολεία των δύο νησιών, να διασφαλίσει την λειτουργία τους και να παρέχει σε εκπαιδευτικούς και μαθητές όλα όσα η γεωγραφική απόσταση από τα μεγάλα κέντρα τους στερεί στην εκπαίδευση.
Είναι χρέος να δικαιώσει των αγώνα των εκπαιδευτικών και τις προσπάθειες των μαθητών, να κρατήσουν ζωντανό ένα κομμάτι της Ελλάδας στην άγονη γραμμή που αργοπεθαίνει με ευθύνη της πολιτείας…
