Ακόμη μια υπόθεση, ενδεικτική της αφερεγγυότητας του Ελληνικού Δημοσίου, που βάζει σε πρωτοφανείς περιπέτειες επενδυτές, που επιλέγουν να συναλλαγούν μαζί του, σύρεται από τον Σεπτέμβριο του 2011 ενώπιον του Πρωτοδικείου Ρόδου. Εταιρεία περιορισμένης ευθύνης που εδρεύει στο Δήμο Ρόδου έχει στραφεί συγκεκριμένα κατά του Ελληνικού Δημοσίου, όπως νομίμως εκπροσωπείται από τον Υπουργό Οικονομικών και της “Κτηματικής Εταιρείας του Δημοσίου” (ΚΕΔ) αξιώνοντας να αναγνωριστεί η ακυρότητα της αγοραπωλησίας ακινήτου που αγόρασε και χρηματική αποζημίωση ύψους 435.209,66 ευρώ για βλάβες που υπέστη.
Το ιστορικό της υπόθεσης φέρεται να έχει ως εξής:
Στις 27 Δεκεμβρίου 2007 η εταιρεία αγόρασε μέσω πλειοδοτικής δημοπρασίας, δημόσιο ακίνητο, και συγκεκριμένα έναν αγρό με ελαιόδενδρα, που βρίσκεται στα Κοσκινού, με αποκλειστικό σκοπό την αξιοποίησή του με την οικοδόμηση εντός αυτού επαγγελματικών χώρων, αποθηκών κ.λ.π. προς μεταπώληση.
Το ακίνητο έχει έκταση 17.800 τ.μ. και επί του τοπογραφικού του διαγράμματος υπάρχει βεβαίωση του Ν. 651/77 ότι σύμφωνα με τις ισχύουσες πολεοδομικές διατάξεις η κτηματολογική μερίδα ευρίσκεται εκτός των ορίων του εγκεκριμένου σχεδίου οικισμού Τσαϊριού και είναι άρτια και οικοδομήσιμη.
Το ακίνητο κατακυρώθηκε στην εταιρεία έναντι 687.543 ευρώ, και κατέβαλε 68.754,30 ευρώ με την υπογραφή του συμβολαίου στη ΔΟΥ Ρόδου, ενώ το υπόλοιπο ποσό συμφωνήθηκε ότι θα καταβαλλόταν στην ΚΕΔ, σε 9 ετήσιες δόσεις και με ετήσιο επιτόκιο 6%, παρακρατούμενης της κυριότητας από το Ελληνικό Δημόσιο μέχρις εξοφλήσεως του τιμήματος.
Η εταιρεία κατέβαλε και το ποσό των 90.975,74 ευρώ για την 1η δόση, ήτοι αυτή του έτους 2008.
Στο 3° φύλλο του ως άνω συμβολαίου αναφερόταν ότι: «ο πωλητής ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΟ και η ΚΤΗΜΑΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ, δεν έχουν καμία ευθύνη ή υποχρέωση απέναντι της αγοράστριας για τα πραγματικά ή νομικά ελαττώματα του ακινήτου, ούτε και για βάρη ή δουλείες που τυχόν υπάρχουν. Για την περίπτωση εκνικήσεως αν αυτή είναι ολική, το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΟ υποχρεούται σε επιστροφή ολοκλήρου του τιμήματος ατόκως, εάν δε είναι μερική, επιστρέφει άτοκα το ανάλογο ποσό με απόφαση του Δ.Σ. της ΚΕΔ. Το δικαίωμα αυτό της αγοράστριας για την ολική ή μερική επιστροφή του τιμήματος, προϋποθέτει αναγκαία την από μέρους της αγοράστριας έγκαιρη προσεπίκληση της ΚΕΔ και την έγκαιρη κοινοποίηση κάθε εγγράφου που σχετίζεται με την διεκδίκηση τρίτου», ενώ συγχρόνως στο ίδιο συμβόλαιο γινόταν μνεία ότι σε βάρος του ακινήτου και μετά την πλειοδοτική δημοπρασία είχε ασκηθεί η από 29/10/2007 αγωγή δύο ημεδαπών κατά του Ελληνικού Δημοσίου ενώπιον του Πρωτοδικείου Ρόδου διώκουσα την δια χρησικτησίας κτήση της κυριότητας του.
Την ύπαρξη ωστόσο της ως άνω αγωγής, πληροφορήθηκε η εταιρεία για πρώτη φορά μόλις κατά την υπογραφή του ως άνω συμβολαίου, διότι αυτή ασκήθηκε 5 μέρες μετά την πλειοδοτική δημοπρασία.
Υπό τις διαβεβαιώσεις μάλιστα των εκπροσώπων της ΚΕΔ ότι αυτή η αγωγή δεν επρόκειτο να ευδοκιμήσει με την αιτιολογία ότι το Ελληνικό Δημόσιο γινόταν συχνά αποδέκτης τέτοιων αγωγών, που όλες στο τέλος απορρίπτονταν και υπό το καθεστώς έντονης ψυχολογικής και επιτακτικής πίεσης και ανάγκης υπέγραψαν το συμβόλαιο.
Το εν λόγω ακίνητο αποτελούσε μεγάλη και μοναδική ευκαιρία, όπως έπεισαν και διαβεβαίωσαν την εταιρεία οι εκπρόσωποι της ΚΕΔ, γι’αυτό και για την απόκτηση του ενδιαφέρονταν και πολλοί άλλοι υποψήφιοι αγοραστές που συμμετείχαν στη δημοπρασία.
Ωστόσο λόγω σημειώσεως της ως άνω διεκδικητικής αγωγής στα οικεία βιβλία βαρών, κατέστη εκ των προτέρων απολύτως αδύνατο να λάβει χρηματοδότηση για το ακίνητο από οποιαδήποτε τράπεζα, αφού καμία δεν ανελάμβανε να την χρηματοδοτήσει μέχρι την αμετάκλητη απόρριψη της αγωγής και τη διαγραφή της από τα βιβλία βαρών, κάτι που βάσιμα αναμενόταν να διαρκέσει αρκετά χρόνια.
Η εταιρεία δεν είχε λάβει υπόψη της κατά την υπογραφή του συμβολαίου την άγνωστη σε εκείνην πιθανότητα δημιουργίας προσκόμματος στη χρηματοδότηση μέσω τραπεζικού δανεισμού στην οποία είχε βασισθεί για να εξοφλήσει τις δόσεις της αγοραπωλησίας αλλά και για να υλοποιήσει τα επενδυτικά σχέδια της.
Εξαιτίας της ανωτέρω καταστάσεως οδηγήθηκε στα όρια της χρεοκοπίας, διότι εξάντλησε όλα τα κεφάλαια της, έχοντας καταβάλει εν γένει για την αγοραπωλησία το συνολικό ποσό των 239.209,66 ευρώ
Η εταιρεία στην πορεία αναγκάστηκε να υποβάλει την 11.12.2009 αίτηση ενώπιον της ΚΕΔ, με την οποία εξέθεσε τα ανωτέρω και ζήτησε τροποποίηση των όρων εξόφλησης του τιμήματος της συμβολαιογραφικής πράξης αγοραπωλησίας, δια της αναστολής της καταβολής των ετήσιων δόσεων μέχρι την έκδοση αμετάκλητης απόφασης επί της αγωγής, αποδεχόμενοι μάλιστα να επιβαρύνεται για το διάστημα της αναστολής με τους συμφωνηθέντες τόκους.
Η ΚΕΔ παρότι οχλήθηκε πολλάκις προφορικώς, ουδέποτε απάντησε.
Σε καμία περίπτωση ωστόσο δεν μπορούσε να φανταστεί το τι ακολούθησε.
Η εταιρεία συγκεκριμένα δεν μπορούσε να πιστέψει ότι ήταν δυνατόν η ΚΕΔ να επιδείξει παράνομη και αδικοπρακτική συμπεριφορά απέναντι της με δόλια παράλειψη κατά την υπογραφή του συμβολαίου, του γεγονότος ότι αυτό ήταν δασικό!!
Συγκεκριμένα όντας θορυβημένη από την αμφισβήτηση του ιδιοκτησιακού καθεστώτος της εκτάσεως που αγόρασαν, οι εκπρόσωποι της εταιρείας υπέβαλαν στις 19/02/2010, αίτηση ενώπιον της Δ/νσεως Δασών Δωδ/σου, ζητώντας την έκδοση πράξεως χαρακτηρισμού της εν λόγω εκτάσεως.
Μετά από έναν χρόνο περίπου και κατόπιν αυτοψίας της αρμόδιας υπηρεσίας, εξεδόθη η υπ’αριθμ. πρωτ. 9170/31-03-2011 πράξη χαρακτηρισμού της Δ/ντριας Δασών Δωδ/σου, σύμφωνα με την οποία επί της εκτάσεως των 17.800 τ.μ. τμήμα της, εμβαδού 15.463,85 τ.μ., χαρακτηρίστηκε ως γεωργική έκταση, καλυπτόμενη από ελαιόδεντρα, ενώ δύο τμήματα της, εμβαδού 2.321,15 τ.μ. και 205 τ.μ. αντιστοίχως, χαρακτηρίστηκαν ως δάσος!
Η ΚΕΔ δηλαδή όλως παρανόμως και δολίως κατά την υπογραφή του συμβολαίου, παρέλειψε σκοπίμως και κατά ευθεία παράβαση της νομοθεσίας, να ζητήσει από την Δασική Υπηρεσία ως όφειλε και είχε υποχρέωση, την προβλεπόμενη πράξη χαρακτηρισμού της εκτάσεως, την οποία έπρεπε να προσκομίσει στον συμβολαιογράφο, προκειμένου να διαπιστωθεί αν επρόκειτο για δασική έκταση ή όχι και να εξακριβωθεί με τον τρόπο αυτό αν μπορούσε η έκταση αυτή να μεταβιβαστεί.
Από την άλλη μεριά οι εκπρόσωποι της εταιρείας, ακριβώς επειδή συναλλασσόντουσαν με το Ελληνικό Δημόσιο και την ΚΕΔ και όχι με κάποιον τρίτο, ένιωθαν για τον λόγο αυτό απόλυτη ασφάλεια και είχαν εμπιστοσύνη ότι είχαν τηρηθεί όλες οι νόμιμες διαδικασίες και έλεγχοι, δεδομένου ότι η αγορά αυτή έλαβε χώρα μάλιστα στα πλαίσια πλειοδοτικής δημοπρασίας.
Δεν μπορούσαν να φανταστούν ότι το Ελληνικό Δημόσιο και η ΚΕΔ θα πωλούσε ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΑΣΙΚΗ ΕΚΤΑΣΗ, γεγονός το οποίο οι ίδιοι δεν γνώριζαν ούτε μπορούσαν να γνωρίζουν, αφού το Ελληνικό Δημόσιο μέσω των αρμοδίων οργάνων του είναι αυτονόητο ότι προβαίνει στον απαραίτητο έλεγχο νομιμότητας, όταν πρόκειται να διενεργήσει πλειοδοτική δημοπρασία και είναι αδιανόητο ότι το Ελληνικό Δημόσιο το οποίο ως γνωστόν εξασφαλίζει απόλυτη ασφάλεια στις συναλλαγές, να πωλήσει δασική έκταση, ζημιώνοντας τους ανεπανόρθωτα, καθότι μια τέτοια μεταβίβαση είναι εκ του νόμου εξ υπαρχής άκυρη και ως εκ τούτου επέρχεται ακυρότητα ολόκληρης τη συμβάσεως!
Η εταιρεία υποστηρίζει ότι η ΚΕΔ σκοπίμως και δολίως παρέκαμψε την δασική υπηρεσία και παρέλειψε τεχνηέντως να προσκομίσει στον συμβολαιογράφο κατά την ημέρα υπογραφής του συμβολαίου, την απαραίτητη για την εν λόγω μεταβίβαση πράξη χαρακτηρισμού του ακινήτου, ακριβώς επειδή γνώριζε εκ των προτέρων, ότι αν η δασική υπηρεσία διενεργούσε αυτοψία στο ακίνητο, θα διαπίστωνε αμέσως ότι πρόκειται για δημόσια δασική έκταση και θα εξέδιδε την ως άνω πράξη χαρακτηρισμού, λόγω της οποίας δεν θα ήταν δυνατή η μεταβίβαση.
Το συμβόλαιο αγοραπωλησίας συνοδευόταν εξάλλου από σχεδιάγραμμα αγρονόμου τοπογράφου μηχανικού στο οποίο εμφαίνεται ως καθ’όλα νόμιμο, άρτιο και οικοδομήσιμο το ακίνητο, ενώ πουθενά δεν αναφέρεται, ούτε αποτυπώνεται σε αυτό η ως άνω δασική έκταση.
Την υπόθεση χειρίζεται ο δικηγόρος κ. Βασίλης Καβουριού
Η αφερεγγυότητα του Δημοσίου δεν έχει όρια! Πώλησαν σε επενδυτή ακίνητο που ήταν χαρακτηρισμένο ως δασικό!
