Η Ρωσία έχει μεγάλη ευθύνη για τον πόλεμο στην Ουκρανία. Αυτό είναι αδιαμφισβήτητο. Οι κυρώσεις φαίνονται σαφώς προτιμότερες από την πολεμική εμπλοκή που θα έφερνε τα πράγματα κοντά στον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Το άλλο αδιαμφισβήτητο είναι πως πρέπει να υπάρξει απεξάρτηση. Ούτως ή άλλως είναι πρόβλημα να εξαρτιέται η Ευρώπη από μία μόνο πηγή για τις ενεργειακές της ανάγκες, γιατί αυτό την καθιστά ευάλωτη. Όμως πρέπει να είναι κυρώσεις που να πιέζουν αλήθεια τη Ρωσία και όχι κυρώσεις που τελικά να φέρνουν σε δύσκολη θέση τις ευρωπαϊκές κοινωνίες. Εξαιτίας της υψηλής εξάρτησης της Ευρώπης από τα ρωσικά καύσιμα, είναι σχεδόν βέβαιο ότι αν σταματήσει η ροή πετρελαίου κι ακόμη περισσότερο φυσικού αερίου, όχι απλώς θα σημειωθεί περαιτέρω άνοδος των τιμών, που στην περίπτωση του φυσικού αερίου βρίσκονται ήδη στη… στρατόσφαιρα, αλλά θα προκύψει, σε ορισμένες χώρες, μικρές αλλά και μεγάλες θέμα ενεργειακής επάρκειας! ( βλέπε Γερμανία «Έγκαιρη προειδοποίηση» ότι η χώρα μπορεί να οδεύει σε μία κατάσταση εκτάκτου ανάγκης αναφορικά με την επάρκεια στην παροχή φυσικού αερίου, εξέδωσε την Τετάρτη). Οι μνήμες του υψηλού πληθωρισμού έχουν τροφοδοτήσει ανησυχίες για πιθανή επανάληψη. Για την Ευρώπη, που ήδη ματώνει άσχημα, ίσως έχει σημασία, παρά την πίεση που ασκούν οι καταγγελίες και οι δικαιολογημένες εκκλήσεις της αμυνόμενης Ουκρανίας, να εισακουστoύν οι μετριοπαθείς. Που επιμένουν ότι η Ευρώπη θα πρέπει να προσέξει ώστε να μη λάβει κυρώσεις που τελικά θα θίξουν περισσότερο την ίδια. Και αυτό την ώρα που διαβάζουμε πως η Ρωσία βρήκε αγοραστές στην Κίνα και στην Ινδία. Γιατί τελικά τις κυρώσεις θα τις πληρώσουν τα φτωχότερα στρώματα των κοινωνιών που θα δουν να εκτινάσσεται στα ύψη ο λογαριασμός για ηλεκτρικό, καύσιμα και θέρμανση και κατ’ επέκταση στα προϊόντα.
Το μαχαίρι των κυρώσεων έχει δύο κόψεις
