Οριστικό τέλος στην ένδικη διαφορά των οικείων ενός υπολοχαγού που πνίγηκε τον Φεβρουάριο του 1994 κατά τη διάρκεια στρατιωτικής άσκησης και του Ελληνικού Δημοσίου, που υποχρεώθηκε σε αποζημίωσή τους, έδωσε το Συμβούλιο της Επικρατείας, 20 έτη μετά το μοιραίο γεγονός.
To ιστορικό της υπόθεσης σύμφωνα με την υπ΄αριθμ. 322/2014 απόφαση του Α’ τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας έχει ως εξής:
Ενώπιον του ανώτατου ακυρωτικού προσέφυγαν τρεις συγγενείς του αποβιώσαντος υπολοχαγού κατά του Ελληνικού Δημοσίου.
Οι αναιρεσείοντες επιδιώκουν να αναιρεθεί η υπ’ αριθμ. 114/2004 απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Πειραιά, με την οποία συνεκδικάσθηκαν έφεση του Ελληνικού Δημοσίου και αντέφεσή τους κατά της 553/2001 απoφάσεως του Διοικητικού Πρωτοδικείου Ρόδου και απορρίφθηκαν.
Με την πρωτόδικη απόφαση είχε γίνει εν μέρει δεκτή αγωγή αποζημιώσεως των αναιρεσειόντων και είχε υποχρεωθεί το Ελληνικό Δημόσιο να καταβάλει, νομιμοτόκως, από την επίδοση της αγωγής σε καθέναν από τους δύο πρώτους το ποσό των 30.000.000 δρχ. και στον τρίτο αναιρεσείοντα 11.600.000 δρχ. ως χρηματική ικανοποίηση για την ψυχική οδύνη που υπέστησαν από το θάνατο του υιού και αδελφού τους, ο οποίος οφειλόταν σε παράνομες παραλείψεις των οργάνων του Δημοσίου.
Περαιτέρω, με την τελευταία αυτή απόφαση είχε αναγνωρισθεί ότι το Ελληνικό Δημόσιο όφειλε να καταβάλει σε καθέναν από τους δύο πρώτους αναιρεσείοντες, πέραν των πιο πάνω ποσών, το ποσό των 4.100.000 δρχ. ως χρηματική ικανοποίηση για την ίδια αιτία και είχε κριθεί ότι για το τελευταίο αυτό ποσόν δεν οφείλονταν τόκοι.
Στις 7.2.1994, το 294 ΤΕΑ µετέβη στην περιοχή του Αγίου Ιωάννη Καλυθιών, προκειµένου να διεξαγάγει προγραµµατισµένη εκπαιδευτική άσκηση ανορθόδοξου πολέµου κατά το χρονικό διάστημα από 7.2.1994 έως 11.2.1994.
Στις 10.2.1994, στο πλαίσιο της ανωτέρω ασκήσεως, το πρόγραµµα της οποίας περιλάµβανε κατά την ηµέρα εκείνη τη διεξαγωγή του αντικειµένου «Οργάνωση Ακτής για Υποδοχή Ενισχύσεων», συγκροτήθηκε οµάδα από τον Υπολοχαγό, υιό και αδελφό, αντιστοίχως, των αναιρεσειόντων, ως Διοικητή του ασκούµενου Λόχου, τον ΔΕΑ (…), ως οµαδάρχη της 2ας οµάδας 2ας Διµοιρίας του Λόχου και τον στρατιώτη (…), ως οδηγό οχήματος τύπου MERCEDES 240 DC του 294 ΤΕΑ, στο οποίο επιβιβάστηκαν, για τη διεξαγωγή της προβλεπόµενης και διατεταγµένης αναγνωρίσεως της περιοχής, στην οποία θα ελάµβανε χώρα η συγκεκριµένη εκπαιδευτική δραστηριότητα.
Η περιοχή αυτή προσδιορίζεται µεταξύ επαρχιακής οδού ακτής Ερηµοκάστρου – ρέµα Ποτός – Καλυθιές.
Η οµάδα αυτή, αναχώρησε από τον καταυλισµό στις 15.30′ της ίδιας ηµέρας µε σκοπό την εκτέλεση της διατεταγµένης αυτής ασκήσεως.
Σύµφωνα δε µε τις µαρτυρίες ανθυπολοχαγού και ανθυπασπιστή, στο ανωτέρω ρέµα σε περίπτωση βροχοπτώσεως συγκεντρώνονται τα όµβρια ύδατα της ευρύτερης περιοχής.
Στις 18.00΄ ο υπολοχαγός έστειλε σήμα σε αξιωματικούς, που βρίσκονταν στον καταυλισμό της μονάδας και ζήτησε βοήθεια, γνωστοποιώντας σε αυτούς ότι το όχημα στο οποίο είχαν επιβιβαστεί, προκειμένου να πραγματοποιήσουν την ανωτέρω άσκηση, είχε ακινητοποιηθεί στο ρέμα Ποτός.
Ακολούθως, έστειλε και άλλα δύο σήματα στους ανωτέρω αξιωματικούς (στις 18.20΄ και στις 18.35΄) γνωστοποιώντας τους ότι έπρεπε να στείλουν βοήθεια κατεπειγόντως και συγκεκριμένα ερπυστριοφόρο όχημα Μ 113 προκειμένου να μετακινήσει το αυτοκίνητο στο οποίο επέβαιναν.
Εν τω µεταξύ, από τις 16.30′ επικρατούσε κακοκαιρία στην περιοχή µε συνεχώς αυξοµειούµενη βροχόπτωση, η οποία σταδιακώς εξελίχθηκε σε καταρρακτώδη µε πυκνή πτώση χαλαζιού με αποτέλεσμα να ανεβαίνει συνεχώς η στάθµη του νερού του ρέµατος Ποτός.
Περί ώρα 18.50′ οµάδα διασώσεως με ένα ερπυστριοφόρο όχηµα Μ113, δύο οχήματα STAYER και ένα όχηµα MERCEDES πλησίασε στο σημείο του ατυχήματος, όπου με δυσκολία, λόγω του σκότους και της καταρρακτώδους βροχής, εντοπίστηκε το όχημα, στο οποίο επέβαινε μαζί με τους άλλους δύο σχεδόν βυθισμένο στο ορμητικά νερά.
Απόπειρα του ερπυστριοφόρου οχήματος να ρυμουλκήσει το όχημα στο οποίο επέβαινε ο ανωτέρω αξιωματικός, απέτυχε, λόγω του ύψους των υδάτων του ρέματος, τελικώς δε το εγκλωβισμένο όχημα παρασύρθηκε από τον ορμητικό χείμαρρο και εξαφανίστηκε από το οπτικό πεδίο του συνεργείου διασώσεως.
Μετά από αυτά, οι ενέργειες του συνεργείου διασώσεως για τον εντοπισμό του ανωτέρω αυτοκινήτου απέβησαν μάταιες, τελικώς δε μετά από έρευνες που διήρκεσαν έξι ημέρες εντοπίστηκε και ανασύρθηκε νεκρός από το βυθό της θάλασσας κοντά στις εκβολές του ποταμού στις 14.2.1994.
Σύµφωνα µε την ιατροδικαστική έκθεση νεκροψίας – νεκροτοµίας, ο θάνατός του οφειλόταν σε πνιγµό.
Προς διερεύνηση των συνθηκών του τραγικού αυτού συµβάντος και καταλογισµό ευθυνών στους τυχόν υπευθύνους, διενεργήθηκε, στις 2.3.1994 ένορκη προανάκριση. Σύµφωνα µε το σχετικό πόρισµα, τα αίτια του συµβάντος αποδόθηκαν στις δυσµενείς καιρικές συνθήκες, οι οποίες δεν ήταν δυνατόν να προβλεφθούν και να αποφευχθούν.
