Πανελλήνια συγκίνηση έχει προκαλέσει η είδηση του θανάτου του 36χρονου ειδικού φρουρού Στάθη Λαζαρίδη, ο οποίος είχε τραυματιστεί βαρύτατα στη διάρκεια φονικής ενέδρας στα Ζωνιανά, στις 5 Νοεμβρίου 2007.
Από την ημέρα εκείνη η ζωή σταμάτησε για τον Στάθη και την οικογένειά του, που εγκατέλειψε τα πάντα για να είναι διαρκώς στο πλευρό του.
«Στις 10.05 τη νύχτα ο Στάθης μου ξεψύχησε σαν το πουλάκι» λέει στο «Εθνος» ο τραγικός πατέρας, ο οποίος όλα αυτά τα χρόνια βρισκόταν αγόγγυστα στο πλευρό του.
Υστερα από μακρά νοσηλεία στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ηρακλείου και σε ειδικό κέντρο αποκατάστασης στο Ισραήλ, ο Στάθης Λαζαρίδης άφησε την τελευταία του πνοή στο 401 Στρατιωτικό Νοσοκομείο της Αθήνας όπου νοσηλευόταν τα τελευταία χρόνια.
Το 36χρονο παλικάρι δεν πρόλαβε να γνωρίσει την οχτάχρονη σήμερα κορούλα του. Είχε γεννηθεί 42 ημέρες πριν τον βαρύτατο τραυματισμό του. Τις ημέρες εκείνες, όπως εξομολογούνται συνάδελφοί του στο «Εθνος», ο Στάθης ήταν ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος του κόσμου. «Μας είχε τρελάνει με τη νεογέννητη κόρη του. Χαζομπαμπάς. Λάτρευε τις δύο γυναίκες της ζωής του, τη σύζυγό του Μαρία και την κόρη του. Εκανε πολλά όνειρα για το παιδί του και ήθελε να αποκτήσει κι άλλο. Του άρεσε η οικογένεια» μας είπαν συντετριμμένοι.
Ο Στάθης μόλις πρόλαβε να την αγγίξει, να τη σφίξει στην αγκαλιά του, να τη φιλήσει.
Δεν τον είπε μπαμπά
Με δάκρυα στα μάτια ο πατέρας του, ο κύριος Γιάννης, φύλακας-άγγελός του όλα αυτά τα χρόνια, μας είπε με πόνο ψυχής: «Το παλικάρι μου δεν γνώρισε το μοναχοπαίδι του. Δεν το έζησε, δεν είδε να μεγαλώνει η κορούλα του, δεν άκουσε από τα χείλη της τη λέξη ”μπαμπά”, κι αυτό είναι μεγάλος πόνος».
Επί σχεδόν οχτώ χρόνια ο κύριος Γιάννης και η σύζυγός του Ευθυμία έκαναν εναλλάξ βάρδιες για να είναι κοντά στον μοναχογιό τους. Σήκωναν αγόγγυστα τον σταυρό του μαρτυρίου, όμως ποτέ δεν το έβαλαν κάτω. Εγκατέλειψαν το σπίτι και τις δουλειές τους στο Τσοτύλι Κοζάνης για να είναι κοντά στο παλικάρι τους.
Παρά τις απαισιόδοξες γνωματεύσεις των γιατρών σε Ελλάδα και εξωτερικό, δεν έχασαν την ελπίδα τους. Μέσα τους πάντα πίστευαν ότι ο Στάθης θα σηκωθεί και πάλι στα πόδια του. Πολλές φορές ο κύριος Γιάννης μας είχε πει ότι το παιδί του καταλάβαινε αλλά δεν μπορούσε να μιλήσει.
«Εβλεπα τα δάκρυά του να κυλούν από τα μάτια του. Είμαι σίγουρος ότι μας ένιωθε αλλά ήταν εγκλωβισμένος».
Μαρτύριο
Οπως μας εξομολογείται, τους δύο τελευταίους μήνες η ζωή του είχε γίνει απόλυτα μαρτυρική. «Τώρα μπορώ να σας πω ότι ίσως ήταν μια ανακούφιση για εκείνον που έφυγε. Το βασανισμένο μου παιδί. Τους τελευταίους δύο μήνες είχε πάρει 300 κιλά χάπια. Καθημερινά του χορηγούσαν δύο με τρεις φιάλες αίμα. Κάθε μέρα πέθαινε και κάθε μέρα αναστηνόταν. Του φώναζα, Στάθη, και γυρνούσε το κεφάλι του και ήταν με το βλέμμα του σαν να μου έλεγε: ”Κάνε κάτι, πατέρα, βοήθησε με!”».
Οπως μας αποκάλυψε ο Γιάννης Λαζαρίδης, αρχικώς υπήρξε η σκέψη ο Στάθης να κηδευτεί στα Χανιά όπου ζουν η σύζυγος και το παιδί του. «Η σύζυγός του λύγισε μπροστά στον πόνο της χαροκαμένης μάνας. Η γυναίκα μου την παρακάλεσε να μας επιτρέψει να τον κηδέψουμε στο χωριό όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε. Της είπε: ”Εσύ θα έχεις κοντά το παιδί σου, σε παρακαλώ, άσε και μένα να είμαι κοντά στο παιδί μου και ας είναι πεθαμένο”. Η νύφη μου σεβάστηκε τον πόνο της μάνας. Την αγκάλιασα και τη φίλησα για να την ευχαριστήσω».
Η ενέδρα στους αστυνομικούς
Το μοιραίο πρωινό της επιχείρησης-φιάσκο στα Ζωνιανά ο Γιάννης Λαζαρίδης είχε τηλεφωνήσει στον γιο του, καθώς ένιωθε ανήσυχος. Ο Στάθης όμως του έκλεισε το τηλέφωνο, γιατί η επιχείρηση ήταν σε εξέλιξη. Τον τραυματισμό του τον πληροφορήθηκε περίπου 1,5 ώρα μετά από τον διοικητή της υπηρεσίας.
Για τη φονική ενέδρα κατά 49 αστυνομικών που συμμετείχαν στην επιχείρηση στα Ζωνιανά, προκειμένου να γίνει έρευνα σε σπίτι υπόπτου για ναρκωτικά, δεν τιμωρήθηκε κανείς. Η αλήθεια για τους φυσικούς αυτουργούς δεν αποκαλύφθηκε στη διάρκεια της πολύμηνης ακροαματικής διαδικασίας στις δικαστικές αίθουσες. Δεν κατέστη εφικτό να προσδιοριστεί ποιος είναι ο κατηγορούμενος από το όπλο του οποίου τραυματίστηκε βαρύτατα ο Στάθης Λαζαρίδης. Αλλωστε στο παραπεμπτικό βούλευμα της πολύκροτης υπόθεσης αναφερόταν ότι «πυρ άνοιξαν και άλλοι άγνωστοι δράστες». Από τον καταιγισμό των πυροβολισμών που έπεσαν εναντίον των αστυνομικών, σοβαρότερα τραυματίστηκε ο Στάθης Λαζαρίδης, ενώ ελαφρύτερα τραυματίστηκαν οι συνάδελφοί του, Χρήστος Τσανακτσίδης και Θεόδωρος Γώγος.
Ο Στάθης Λαζαρίδης επέβαινε μαζί με δύο ακόμα συναδέλφους του σε υπηρεσιακό αυτοκίνητο. Οι Τσανακτσίδης και Γώγος επέβαιναν μαζί με τρεις ακόμα συναδέλφους σε ένα άλλο υπηρεσιακό αυτοκίνητο. Είναι προφανές ότι θα μπορούσε να είχε τραυματιστεί και το υπόλοιπο πλήρωμα. Σε τρίτο όχημα οι τέσσερις αστυφύλακες που επέβαιναν είχαν τύχη-βουνό, αφού σύμφωνα με το βούλευμα «βολίδα σφηνώθηκε στην οπίσθια δεξιά θύρα».
Καταθέσεις
Ειδικοί φρουροί που συμμετείχαν στην επιχείρηση στα Ζωνιανά είχαν καταθέσει στο δικαστήριο: Ακούσαμε τους πρώτους πυροβολισμούς, ενώ βρισκόμασταν 400 μέτρα από το χωριό. Από τον ασύρματο διαβίβασε συνάδελφος ότι ακούγονται πυροβολισμοί. Με αυστηρό τόνο ακούστηκε η εντολή «προχωρήστε κανονικά». Οι σφαίρες άρχισαν να πέφτουν, να χοροπηδούν δίπλα μας. Μία σφαίρα έπεσε στο παρμπρίζ του τζιπ και έσπασε το τζάμι. Σταματήσαμε προσωρινά. Ακούγαμε τα πυρά και όλοι προσπαθούσαμε να καταλάβουμε τι γίνεται. Δεν γνωρίζω με πόσα όπλα μάς έριχναν, εκτιμώ όμως πως ίσως ήταν και δέκα. Αυτό που βιώσαμε μας έδειξε ότι η ενέδρα ήταν σχεδιασμένη.
Το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Ρεθύμνου είχε κρίνει αθώους τους τρεις πρώην αξιωματικούς της ΕΛ.ΑΣ. για την κατηγορία της παράβασης καθήκοντος στην επιχείρηση-φιάσκο στα Ζωνιανά.
Οι δικαστές, υιοθετώντας την εισαγγελική πρόταση, απάλλαξαν τους τρεις αξιωματικούς από την κατηγορία της παράβασης καθήκοντος, αναγνωρίζοντας ότι δεν υπήρχε δόλος από την πλευρά τους.
Πηγή Εθνος
