Σε μια αθλήτρια όπως η Νικόλ Κυριακοπούλου έχεις πολλά να ρωτήσεις και θες ακόμη περισσότερα να μάθεις, προκειμένου να διαπιστώσεις τι αισθάνεται, πως ζει και τελικά πως λειτουργεί ένας αθλητής και μια αθλήτρια αυτού του επιπέδου.
Αυτή τη φορά η 29χρονη πρωταθλήτρια του ΑΓΕΣ Κάμειρος επέλεξε να αποτυπώσει τις σκέψεις της στο …χάρτι. Η Νικόλ έγραψε στο site της ομοσπονδίας, για τις στιγμές χαράς και λύπης, για τις εύκολες και δύσκολες καταστάσεις, που την κράτησαν, την πείσμωσαν και την έφεραν στην τρίτη θέση του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος και στην κορυφή του κόσμου στα Diamond League στο πιο ψυχολογικό αγώνισμα του στίβου, το άλμα επί κοντώ.
Μάλιστα, έβγαλε και «είδηση», καθώς όπως είπε ότι έχει στόχο να διοργανώσει διεθνή αγώνα επί κοντώ στη Ρόδο, σε συνεργασία φυσικά με τον ΑΓΕΣ Κάμειρο. Μεταξύ άλλων, η Νικόλ ανέφερε:
«Μπορώ να γράφω ώρες για τα συναισθήματα που βίωσα όλη τη χρονιά. Πρέπει να εφεύρω νέες λέξεις για να μπορέσω να τα περιγράψω. Από την απόλυτη στεναχώρια της Πράγας στην απίστευτη χαρά του Πεκίνου και την απέραντη ευτυχία για την ολοκλήρωση των στόχων στη Ζυρίχη.
Με άγγιξαν πολύ τα αμέτρητα μηνύματα υποστήριξης στα δύσκολα και τα “μπράβο” στις επιτυχίες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και οι αξέχαστοι τίτλοι τιμής στο πρόσωπό μου από τα ΜΜΕ. Πολύτιμη η βοήθεια και η υποστήριξη της Πολιτείας, του ΣΕΓΑΣ και της ΕΟΕ, ένα μεγάλο ευχαριστώ στον σύλλογό μου ΑΓΕΣ ΚΑΜΕΙΡΟΣ που είναι το δεύτερο σπίτι μου και στους χορηγούς μου, το Ίδρυμα Λάτση, την NIKE και την ERGONUTRITION.
Τελευταίοι, αλλά πρώτοι στη καρδία μου, είναι η οικογένειά μου, ο προπονητής μου Μανώλης Καραγιάννης και ο άντρας μου. Τους ευχαριστώ ιδιαίτερα, γιατί χωρίς αυτούς τίποτα από όλα αυτά δεν θα μπορούσε να συμβεί.
Πολλά έπαιξαν ρόλο στη φετινή σεζόν για να έρθουν τελικά αυτά τα αποτελέσματα. Σίγουρα η διαφορετική νοοτροπία που απέκτησα. Πιστεύω ωστόσο πως καθοριστικό ρόλο έπαιξε το δέσιμο που έχω με την Murer, την Silva και τη Spiegelburg. Η σχέση μας είναι πολύ ουσιαστική. Μετά τον αγώνα γιορτάσαμε όλοι μαζί την επιτυχία, αναπολήσαμε τους αγώνες… στους οποίους η μια αθλήτρια “τράβαγε” την άλλη και αυτό βοηθούσε πολύ τον συναγωνισμό για να βγαίνουν υψηλές επιδόσεις. Δώσαμε ραντεβού για τον κλειστό στίβο και υποσχέθηκαν να έρθουν με μεγάλη ευχαρίστηση στη Ρόδο του χρόνου τον Σεπτέμβριο, αν τελικά καταφέρει ο σύλλογος μου, μαζί με τους φορείς, να διοργανώσει αγώνα επί κοντώ. Τώρα ξεκούραση και …πάμε για τα επόμενα!».
