Πτυχές του εθνικού σχεδίου της ΝΔ για την ανασυγκρότηση της χώρας περιέγραψε ο πρόεδρος της ΝΔ. Ποια τα σημαντικότερα λάθη που προσδιορίζει στο σημερινό πρόγραμμα. Το λάθος μίγμα, η έλλειψη πολιτικής βούλησης για μεταρρυθμίσεις και η πλήρης απουσία συναίνεσης.
Το εθνικό σχέδιο που οραματίζεται για την ανασυγκρότηση της χώρας, «πέρα και πάνω από το μνημόνιο», περιέγραψε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, μιλώντας σε εκδήλωση του Ινστιτούτου Δημοκρατίας «Κωνσταντίνος Καραμανλής» και του Ιδρύματος «Konrad Adenauer» στο ΕΒΕΑ. Πρόκειται, όπως είπε ο πρόεδρος της ΝΔ, για ένα σχέδιο με έμφαση στην εξωστρέφεια της οικονομίας -τις εξαγωγές, τις ξένες επενδύσεις- αλλά και στην καινοτομία, στην εκπαίδευση, στα πραγματικά συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας.
Δεν πρόκειται για μνημόνιο, διευκρίνισε, «διότι το μνημόνιο ούτε καθορίζει το σύνολο των επιλογών μας -στην εξωτερική πολιτική, την παιδεία, την πολιτική προσέλκυσης επενδύσεων, τη δικαιοσύνη-, ούτε είναι γραμμένο σε γρανίτη. Αντίθετα, χρειαζόμαστε ένα πρόγραμμα του οποίου να έχουμε την “ιδιοκτησία”, το “ownership” όπως λένε και οι εταίροι μας».
Η πρόταση της ΝΔ, σύμφωνα με τον ίδιο, σχετίζεται με συγκεκριμένες αλλαγές και μεταρρυθμίσεις που θα επέτρεπαν στη χώρα μας να δομήσει ένα νέο παραγωγικό μοντέλο, προς αντικατάσταση εκείνου που κατέρρευσε με την κρίση. Ουσιαστικά, τόνισε ο κ. Μητσοτάκης, το κόμμα του, που «το 1974 αποκατέστησε το δημοκρατικό πολίτευμα μέσα από τους υποδειγματικούς χειρισμούς του Κωνσταντίνου Καραμανλή, καλείται να σχεδιάσει και να ενορχηστρώσει μια διαφορετική αποκατάσταση. Εκείνη της “κανονικότητας” και της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας, σε μια ευρωπαϊκή ήπειρο που και εκείνη συνολικά δοκιμάζεται».
Το σχέδιο αυτό, σημείωσε, «έχει καθυστερήσει πλέον δραματικά. Και είναι βαθιά μου πεποίθηση πως θα είναι ιστορική ευθύνη της επόμενης κυβέρνησης της ΝΔ να το παρουσιάσει στον ελληνικό λαό και έπειτα από την έγκρισή του να το εκτελέσει».
Ιδιαίτερη έμφαση ο κ. Μητσοτάκης δίνει στο θέμα των μεταρρυθμίσεων, οι οποίες -όπως είπε- «είναι σαν τις μεταμοσχεύσεις. Πρέπει να υπάρχει συμβατότητα δότη-δέκτη, δηλαδή η αρχιτεκτονική τους να είναι συμβατή με τη χώρα που καλείται να τις εφαρμόσει». «Μεταρρύθμιση», εξήγησε, «δεν σημαίνει λιτότητα αλλά άλμα προς τα εμπρός. Σημαίνει όχι απλά προσαρμογή στην πραγματικότητα αλλά διάλογος με το μέλλον, διάλογος για το μέλλον. Μόνο αυτή η κουλτούρα είναι που θα μας οδηγήσει μπροστά».
Τι έφταιξε
Έδωσε δε τη δική του εξήγηση για τους λόγους που το ελληνικό πρόγραμμα δεν είχε το ίδιο αποτέλεσμα με τα υπόλοιπα αντίστοιχα προγράμματα άλλων χωρών της Ε.Ε.
Κατ’ αρχάς, υποστήριξε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, «ο ίδιος ο σχεδιασμός του ελληνικού προγράμματος ήταν προβληματικός. Δεν αναφέρομαι τόσο στον σχεδιασμό που έγινε κεντρικά, κι είχε και αυτός τις δικές του αστοχίες, αλλά κυρίως στην επιλογή του μίγματος πολιτικής». Όποιος μελετά την ιστορία των οικονομικών κρίσεων, είπε, «γνωρίζει πως οι στόχοι των προγραμμάτων διάσωσης θα πρέπει να υπηρετούνται περισσότερο από μειώσεις δαπανών παρά από αυξήσεις φόρων. Και οι μειώσεις αυτές ιδανικά θα πρέπει να είναι όσο το δυνατόν περισσότερο στοχευμένες παρά οριζόντιες. Στην Ελλάδα κάναμε ακριβώς το αντίθετο: δίνοντας πολύ μεγαλύτερη έμφαση στη φορολογική πολιτική, μεταφέραμε το κόστος των μέτρων συντριπτικά στον ιδιωτικό τομέα. Αυτό όμως έχει σήμερα δημιουργήσει μια κατάσταση όπου η οικονομία δεν μπορεί να… πάρει μπροστά».
Η φορολογική πολιτική, ανέφερε ο πρόεδρος της ΝΔ, «δεν ήταν το μόνο πρόβλημα του ελληνικού προγράμματος. Ήταν επίσης και η ελλιπής πολιτική βούληση για μεταρρυθμίσεις. Ήταν, δυστυχώς, πολύ ευκολότερο για το ελληνικό πολιτικό σύστημα να ψηφίσει μειώσεις μισθών και συντάξεων, παρά να προβεί στο άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων ή να αποδεχτεί την εφαρμογή της εργαλειοθήκης του ΟΟΣΑ για την αγορά προϊόντος».
Αντίστοιχο πρόβλημα, υπογράμμισε, «συναντάμε και με τις ασφαλιστικές εισφορές: το ύψος τους δεν διασώζει τα ασφαλιστικά ταμεία, αλλά αντίθετα καθιστά επισφαλές το μέλλον τους, καθώς στην πράξη ακινητοποιεί την οικονομία».
Συνολικά, κατά τον κ. Μητσοτάκη, «αποφύγαμε αυτές τις αναγκαίες αλλαγές διαχρονικά. Αλλά και όσοι είχαν το σθένος να τις εισηγηθούν, συχνά είτε ρίσκαραν την επανεκλογή τους, είτε χαρακτηρίστηκαν ως “απολίτικοι τεχνοκράτες”. Ακόμα και το ίδιο το γεγονός ότι ενοχοποιήσαμε την έννοια του “τεχνοκράτη”, του καταρτισμένου στελέχους της διοίκησης, αντανακλά ένα κομμάτι της αδυναμίας του σχεδιασμού και της υλοποίησης των απαραίτητων για τη χώρα μας μεταρρυθμίσεων».
Ο πρόεδρος της ΝΔ εστίασε και στο πρόβλημα της πλήρους απουσίας συναίνεσης. «Η κουλτούρα της “δομικής αντιπολίτευσης”, του “όχι σε όλα”, είναι χαρακτηριστική στο πολιτικό μας σύστημα. Αυτό το πρόβλημα δεν συναντήθηκε στον αντίστοιχο βαθμό στην Κύπρο, την Ιρλανδία και την Πορτογαλία. Και ακριβώς επειδή η αντιπολίτευση, ειδικά από το ΣΥΡΙΖΑ, υποσχόταν μια εναλλακτική πραγματικότητα, ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της κοινής γνώμης με τη βοήθεια και πολλών ΜΜΕ γαλουχήθηκε σε μια λογική άρνησης της πραγματικότητας».
euro2day.gr
