Με την υπ’ αρίθμ. 1476/2019 απόφαση του Ε’ Ποινικού Τμήματος του Αρείου Πάγου αναιρέθηκε η υπ’ αρίθμ. 262/2018 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Δωδεκανήσου με την οποία είχαν καταδικαστεί δύο ιατροί του Γενικού Νοσοκομείου Ρόδου για μη ορθή ενημέρωση των γονέων βρέφους 13 μηνών, που απεβίωσε, για την κατάσταση της υγείας του.
Με την ίδια απόφαση έπαυσε οριστικά η ποινική δίωξη εις βάρος των ιατρών.
Η απόφαση, βρίσκεται στο στάδιο της καθαρογραφής, από την 4η Σεπτεμβρίου 2019 και σύμφωνα με τις πληροφορίες το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο έκανε δεκτούς τους ισχυρισμούς, που ανέπτυξαν οι ιατροί στην πολυσέλιδη αίτηση αναιρέσεως, που άσκησαν δια του πληρεξουσίου δικηγόρου τους κ. Γρηγόρη Μοράρη.
Το Τριμελές Εφετείο Δωδεκανήσου είχε επιβάλει ποινή φυλάκισης 20 μηνών σε κάθε ιατρό την οποία είχε αναστείλει επί τριετία.
Το βρέφος, που γεννήθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου 2009, θυγατέρα των πολιτικώς εναγόντων, την 1η Απριλίου 2010, σε ηλικία έξι μηνών, έπεσε από την αγκαλιά οικείου της πάνω στο χαλί και κτύπησε στο κεφάλι, μεταφέρθηκε δε για το λόγο αυτό στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών του Γενικού Νοσοκομείου Ρόδου.
Στη συνέχεια, την 29η Ιουλίου 2010, το βρέφος, ήδη ηλικίας 10 μηνών, εισήχθη λόγω σπασμών στην Παιδιατρική Κλινική του Γενικού Νοσοκομείου Ρόδου και νοσηλεύθηκε μέχρι την επομένη ημέρα.
Κατά την επίσκεψη των ιατρών στις 29 Ιουλίου 2010 στο θάλαμο, όπου νοσηλευόταν το βρέφος, οι γονείς, φέρονται κατά τη λήψη του ιστορικού του βρέφους, να ανέφεραν στους θεράποντες ιατρούς ότι οι σπασμοί διήρκεσαν περίπου μισή ώρα, καθώς και το ως άνω περιστατικό της πτώσης του βρέφους και την κάκωση της κεφαλής του.
Η διάγνωση κατά την έξοδο ήταν «πυρετικοί σπασμοί», ενώ δεν διαγνώσθηκε λόγος για περαιτέρω νοσηλεία του στο νοσοκομείο, εδόθησαν δε στους γονείς οδηγίες αντιμετώπισης σπασμών για το σπίτι (σε περίπτωση επανάληψης) και συνεστήθη η λήψη φαρμάκου.
Παράλληλα, οι ιατροί εφέροντο να καθησύχασαν οι γονείς ότι το φαινόμενο των πυρετικών σπασμών ήταν αρκετά σύνηθες σε βρέφη και παιδιά, ηλικίας μέχρι 5 ετών.
Την 14 Οκτωβρίου 2010 περί ώρα 09.30′, το βρέφος, σε ηλικία ενός έτους, μεταφέρθηκε εσπευσμένα από τους γονείς του στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών του ως άνω νοσοκομείου, όπου έγινε νέα εισαγωγή του στην Παιδιατρική Κλινική λόγω νέου επεισοδίου σπασμών.
Αυτή τη φορά το επεισόδιο των σπασμών, σύμφωνα με την περιγραφή των γονέων, είχε διαρκέσει 20 λεπτά περίπου και επρόκειτο για απύρετους σπασμούς.
Κατά τη διάρκεια της νοσηλείας του το βρέφος εξετάστηκε και η διάγνωση ήταν «απύρετοι σπασμοί», νοσηλεύτηκε δε έως την επομένη ημέρα 15 Οκτωβρίου 2010, οπότε εξήλθε, αφού δεν κρίθηκε ότι υπήρχε λόγος για περαιτέρω νοσηλεία του στο νοσοκομείο.
Κατά την έξοδο εδόθησαν στους γονείς οδηγίες αντιμετώπισης των σπασμών με λήψη φαρμάκου, παράλληλα δε έγινε σύσταση στους γονείς από αμφότερους τους κατηγορουμένους να πραγματοποιηθούν στο βρέφος -με την επιμέλεια των γονέων, ηλεκτροεγκεφαλογράφημα με στέρηση ύπνου και πιθανόν απεικονιστικός έλεγχος εγκεφάλου σε εξειδικευμένο κέντρο.
Η απόφαση του Εφετείου έκρινε ότι οι ιατροί όφειλαν να παρέχουν τις απαραίτητες ιατρικές υπηρεσίες φροντίζοντας να το παραπέμψουν οι ίδιοι πάραυτα σε εξειδικευμένο κέντρο ώστε να πραγματοποιηθούν οι αναγκαίες διαγνωστικές εξετάσεις του ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος και της μαγνητικής τομογραφίας εγκεφάλου, προκειμένου να διαπιστωθεί εάν υπήρχε το νόσημα της επιληψίας ώστε -σε περίπτωση που τα ευρήματα των εξετάσεων ήταν θετικά- να αντιμετωπιστεί με θεραπευτική αγωγή.
Εφέροντο επιπλέον να ήταν ιδιαιτέρως καθησυχαστικοί απέναντι στους γονείς και τους συνέστησαν μεν να προβούν στις ανωτέρω εξετάσεις, πλην όμως, δεν επισήμαναν τους κινδύνους από την καθυστέρηση διεξαγωγής των εξετάσεων αυτών ούτε τους ενημέρωσαν για το ενδεχόμενο έναρξης προληπτικής αντιεπιληπτικής φαρμακευτικής αγωγής στο βρέφος για την αποφυγή νέων σπασμών.
Οι γονείς του βρέφους δεν έσπευσαν να πραγματοποιήσουν άμεσα τις ανωτέρω εξετάσεις, παρά προγραμμάτισαν αυτές στις 8 Νοεμβρίου 2010 σε εξειδικευμένο κέντρο της Θεσσαλονίκης.
Την 21η Οκτωβρίου 2010, λόγω ανησυχίας της μητέρας, οι γονείς, με δική τους πρωτοβουλία, πήγαν με το βρέφος στην Αθήνα και έγινε εισαγωγή του στο Νοσοκομείο Παίδων «Η Αγία Σοφία».
Κατόπιν ενημέρωσης, όμως, των γονέων από το παραπάνω νοσοκομείο ότι, εφόσον δεν υπήρχε παραπεμπτικό σημείωμα από το νοσοκομείο Ρόδου για επείγον περιστατικό, οι ειδικές εξετάσεις του βρέφους θα πραγματοποιούνταν μετά την 28η Οκτωβρίου 2010, φέρονται να εξήλθαν λάθρα στις 23 Οκτωβρίου 2010 από το νοσοκομείο «Η Αγία Σοφία».
Το βρέφος, ηλικίας 13 μηνών, παρουσίασε νέο επεισόδιο σπασμών στις 5 Νοεμβρίου 2010, οπότε και απεβίωσε.
Οι ιατροί στις αναιρέσεις τους, προέβαλαν μεταξύ άλλων ότι είναι αντιφατικές και ενδοιαστικές οι παραδοχές της απόφασης αναφορικά με τον αιτιώδη σύνδεσμο μεταξύ των φερόμενων παραλείψεων τους και του επελθόντος αποτελέσματος και ταυτόχρονα ότι λείπει η νόμιμη βάση.
Πιο συγκεκριμένα ο πυρήνας της αμελούς συμπεριφοράς, που τους αποδόθηκε, συνίσταται κατά τις παραδοχές της απόφασης στην φερόμενη μη «άμεση» παραπομπή του βρέφους προς περαιτέρω εξετάσεις, τις οποίες παρ’ όλα αυτά συνέστησαν, ώστε από την εν λόγω καθυστέρηση να ματαιώθηκε η δυνατότητα ακριβούς διάγνωσης και αντιμετώπισης της πάθησης, λόγω της οποίας απεβίωσε το άτυχο βρέφος.
Τόνισαν ότι μεταξύ των φερόμενων παραλείψεων, που τους αποδόθηκαν και του επελθόντος αποτελέσματος του θανάτου, μεσολάβησαν ενέργειες και παραλείψεις περισσότερων προσώπων, οι οποίες διέκοψαν την αιτιώδη διαδρομή.
Σύμφωνα με το σκεπτικό της απόφασης, αν οι πολιτικώς ενάγοντες δεν είχαν εξέλθει «λάθρα» από το νοσοκομείο «Η Αγία Σοφία», οι ειδικές εξετάσεις του βρέφους «θα πραγματοποιούνταν μετά την 28/10/2010», δηλαδή σε ημερομηνία προγενέστερη της εκδήλωσης του τρίτου επεισοδίου σπασμών (5.11.2010).
Υφίσταται όπως τόνισαν ακόμη παντελής έλλειψη αναφοράς στη διακόπτουσα τον αιτιώδη σύνδεσμο παράλειψη των ιατρών του νοσοκομείου «Η Αγία Σοφία» για τη διενέργεια των ειδικών ιατρικών εξετάσεων.
Περαιτέρω όπως τόνισαν, ενώ οι φερόμενες «καθησυχαστικές» δήθεν συστάσεις, που εξέφραζαν πάντως, κατά τις παραδοχές της απόφασης, την αναγκαιότητα διεξαγωγής περαιτέρω εξετάσεων, φέρονται να συνέβαλαν ώστε οι γονείς να προγραμματίσουν αυτές για την 8η Νοεμβρίου 2010, την ίδια στιγμή οι ίδιοι «εφησυχασμένοι» γονείς αποφασίζουν, παρά τούτο τον προγραμματισμό να επισκεφθούν νωρίτερα (21.10.2010) το εξειδικευμένο Νοσοκομείο Παίδων «Η Αγία Σοφία», από το οποίο ωστόσο φέρονται να εξέρχονται λάθρα στις 23.10.2010, ενέργεια στην οποία, ουδόλως θα προέβαιναν εάν είχαν πλήρη ενημέρωση για την κατάσταση του βρέφους και το επείγον αυτής.
Επεσήμαναν ότι αν οι γονείς είχαν δήθεν «εφησυχάσει» ενόψει των φερόμενων συστάσεων των κατηγορουμένων, έλαβαν την απόφαση, παρά το γεγονός ότι είχαν ήδη προγραμματισμένες εξετάσεις λίγες ημέρες μετά (8.11.2010) σε νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης, να προσφύγουν ενωρίτερα (23.10.2010), υποβαλλόμενοι σε πρόσθετα κόστη ταξιδίου κ.λπ., σε νοσοκομείο των Αθηνών, από το οποίο ωστόσο θα αναχωρούσαν «λάθρα» ενόψει δήθεν της έλλειψης αίσθησης επείγοντος που είχαν αποκομίσει.
Κατά τη λογική εκφορά των πραγμάτων, όπως εξήγησαν, ουδείς εφησυχασμένος γονέας λαμβάνει την απόφαση να υποβάλει το βρέφος του και την οικογένειά του σε πρόσθετη προφανή δοκιμασία ταξιδίου και εισαγωγής σε έτερο νοσοκομειακό ίδρυμα δεκαπέντε (15) μόλις ημέρες πριν από την προγραμματισμένη εισαγωγή του σε έτερο νοσοκομείο, αν δεν έχει λάβει ενημέρωση ότι μια πρόσθετη εξέταση είναι αναγκαία το ενωρίτερο δυνατό.
Ούτε βέβαια είναι συμβατή μια τέτοια πρόσθετη εισαγωγή με τη μετέπειτα «λάθρα» αναχώρηση, ενόψει δήθεν των ίδιων συστάσεων.
Επαυσε οριστικά η ποινική δίωξη εις βάρος δύο ιατρών
