Η ΝΕΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΣΕ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ 180 ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ.
Καθημερινά, στον έντυπο και.ηλεκτρονικό τύπο, αναλύονται σενάρια, που αφορούν στον χρόνο των επόμενων βουλευτικών εκλογών.
Με αυτό το κείμενο, δεν θέλω να παρουσιάσω ένα ακόμη «σενάριο». Εξ άλλου έχουν αναλυθεί όλα τα πιθανά ενδεχόμενα.
Ας «πιάσουμε το νήμα» από τις προτάσεις των κομμάτων, για αναθεώρηση του Συντάγματος της χώρας μας :
- Την περασμένη άνοιξη, μετά την επεξεργσία που έγινε πριν και κατά την διάρκεια των εργασιών του ιδρυτικού του συνεδρίου, το Κίνημα Αλλαγής, δια της προέδρου του κας Γεννηματά, έδωσε στην δημοσιότητα τις προτάσεις του, για τις διατάξεις του Συντάγματος, που πρέπει να αναθεωρηθούν.
- Την προηγούμενη εβδομάδα, ο κ.Τσίπρας, ως πρόεδρος του ΣΥ.ΡΙΖ.Α, παρουσίασε τις προτάσεις του κυβερνώντος κόμματος, για τις αναθεωρητέες διατάξεις.
- Αμέσως μετά και ο κ. Μητσοτάκης δημοσιοποίησε τις σχετικές προτάσεις της Ν.Δ.
- Και τα τρία κόμματα (και άλλα φυσικά) συμφωνούν στη απόλυτη ανάγκη, να γίνει η αναθεώρηση από την επόμενη Βουλή, η οποία πρέπει να είναι «αναθεωρητική».
- Μάλιστα, διαβάζοντας τα κείμενα αυτών των τριών προτάσεων, διαπιστώνουμε, ότι υπάρχουν συγκεκριμένα άρθρα του Συντάγματος, που όλοι προτείνουν, πως πρέπει να αναθεωρηθούν. Για το ποιά ακριβώς θα είναι η νέα διατύπωση τους, αποφασίζει η νέα Βουλή, που θα προκύψει από τις επόμενες εκλογές (η «αναθεωρητική»).
Σε κάθε σοβαρή χώρα, που σέβεται την Δημοκρατία και τους πολίτες της, ο διάλογος για την αναθεώρηση του Συντάγματος γίνεται σε «κλίμα» συναινετικής διάθεσης, στη σημερινή και στην επόμενη Βουλή, ώστε να αναζητηθούν, με σοβαρότητα και υπεύθυ- νότητα, εκείνες οι συγκλίσεις που θα εξασφαλίσουν σε μια τουλάχιστον από τις δύο Βουλές τις 180 ψήφους, που απαιτούνται για αναθεώρηση συνταγματικών διατάξεων.
Είναι θλιβερή και ανεύθυνη η στάση τόσο της Ν.Δ, όσο και του ΣΥ.ΡΙΖ.Α, που θέλουν να εντάξουν ακόμη και την διαδικασία αναθεώρησης του Συντάγματος στην ακραία τεχνητή πόλωση, που συντηρούν και οι δύο, με τις οξύτατες ανακοινώσεις τους.
Και ας έλθουμε στις επόμενες βουλευτικές εκλογές, όποιον μήνα του 2019 κι αν γίνουν.
Η πρόσφατη, σύντομη πολιτική ιστορία της μεγάλης οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα μας δίδαξε, πως τα «μοντέλα» των κυβερνήσεων (αυτοδύναμων ή συνεργασιών) με ισχνές πλειοψηφίες, δεν εξασφαλίζουν :
ούτε πολιτική σταθερότητα, – ούτε αξιοπιστία της χώρας στο εξωτερικό & στις αγορές, – ούτε την αποτελεσματικότητα και την ανάπτυξη, που έχει ανάγκη η Ελλάδα.
Τα «μοντέλα» αυτά δοκιμάστηκαν : και μετά τις εκλογές του 2007 (ισχνή πλειοψηφία Καραμανλή), και μετά τις εκλογές του 2009 (πλειοψηφία Παπανδρέου, σύντομα ισχνή), και μετά τις δίδυμες εκλογές του 2012 (ισχνή πλειοψηφία Σαμαρά – Βενιζέλου), αλλά και μετά τις εκλογές του 2015 (ισχνή πλειοψηφία Τσίπρα – Καμμένου).
Επτά (7) πρόωρες εκλογές (!), σε δώδεκα χρόνια 2007 – 2019. Αληθεινός «γολγοθάς»!
Δε «μπαίνω στον πειρασμό» να προβλέψω, ποιό κόμμα θα έλθει πρώτο στις εκλογές του 2019. Όμως, με απασχολεί, ποιό θα είναι το «μοντέλο» της κυβέρνησης, που θα προκύψει. Θα είναι πάλι μια κυβέρνηση ισχνής πλειοψηφίας ; «Προϊόν» της ακραίας πόλωσης και του διχασμού, μεταξύ Ν.Δ και ΣΥ.ΡΙΖ.Α ;
Πάλι χωρίς πολιτική σταθερότητα ; – Πάλι χωρίς κύρος και αξιοπιστία στο εξωτερικό ; Πάλι χωρίς αποτελεσματικότητα ;
Αν συμβεί πάλι αυτό, θα αποδείξουμε – ακόμη μια φορά – ότι δεν διδασκόμαστε τίποτα ούτε από τα λάθη μας, ούτε από επιτυχημένα παραδείγματα άλλων χωρών. Ως πότε ;
Η επόμενη κυβέρνηση πρέπει να στηρίζεται σε κοινοβουλευτική πλειοψηφία 180 βουλευτών, τουλάχιστον. Γιατί, πέραν της σταθερότητας, αξιοπιστίας & αποτελεσματι- κότητας, έτσι θα μπορέσουν να εξασφαλιστούν δύο ακόμη πολύ σημαντικά ζητούμενα :
- να εκλεγεί νέος Πρόεδρος της Δημοκρατίας, στις αρχές του 2020, ώστε να μην διαλυθεί – πρόωρα – η «αναθεωρητική» Βουλή, πριν προλάβει να αναθεωρήσει το Σύνταγμα, να μην οδηγηθεί η Ελλάδα πάλι (…!) σε πρόωρες εκλογές και
- να υπάρχει η απαιτούμενη πλειοψηφία (180 βουλευτών), για να ψηφιστούν οι ανά- θεωτητέες διατάξεις του Συντάγματος.
Και για να προκύψει κυβέρνηση, που να στηρίζεται σε κοινοβουλευτική πλειοψηφία 180 βουλευτών, τουλάχιστον, πρέπει υπάρξει εθνική συνεννόηση, στη βάση συμφωνίας προγραμματικής. Όμως, με δεδομένη την ακραία πόλωση, μεταξύ ΣΥ.ΡΙΖ.Α και Ν.Δ, ο μόνος τρόπος, για να γίνει αυτό είναι : να δώσει ο ελληνικός λαός μεγάλη εκλογική δύναμη στο Κίνημα Αλλαγής, ώστε μετά τις εκλογές, να είναι ο συναινετικός καταλύτης και να μπορεί, να επιβάλει την εθνική συνεννόηση, με «καμβά» προγραμματικής σύγ- κλισης το «Πρόγραμμα Ελλάδα».
Κι αυτό, σύμφωνα με το Σύνταγμα, μπορεί να γίνει, μόνο αν οι έλληνες και οι ελληνίδες – με την ψήφο τους – αναδείξουν το Κίνημα Αλλαγής δικαιούχο μιας από τις τρεις εντολές σχηματισμού κυβέρνησης : της πρώτης ή της δεύτερης ή της τρίτης εντολής.
Αν γίνει αυτό, με την ετυμηγορία του ελληνικού λαού, τότε :
- Το Κίνημα Αλλαγής θα έχει την ευθύνη, να επιδιώξει και να πετύχει τον σχηματισμό «κυβέρνησης εθνικής συνεννόησης», ευρύτατης πλειοψηφίας (τουλάχιστον 180 βουλευτών).
- Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α και η Ν.Δ (και τα δύο κόμματα εφάρμοσαν μνημόνια …) θα έχουν την ευθύνη – μετά τις εκλογές – να μη μείνει η Ελλάδα ακυβέρνητη, εξ αιτίας της συνεχούς, «στείρας» και παρατεινόμενης καταστροφικής διχαστικής πόλωσης.
KOΣΜΑΣ. ΣΦΥΡΙΟΥ
