Γράφει ο
Νεκτάριος Καλογήρου
Τέλος καλό για τη Ροδίτισσα που είχε δεχθεί από τράπεζα πρόταση για σημαντικό “κούρεμα” της δανειακής της οφειλής. Αν και η τράπεζα, εξετάζοντας τα δικαιολογητικά της πελάτισσας είχε αποφασίσει να πάρει πίσω την πρόταση “κουρέματος”, μετά τη δημοσιοποίηση του θέματος από τη “δημοκρατική” και την κινητοποίηση των τοπικών στελεχών του χρηματοπιστωτικού ιδρύματος, τελικά το αίτημα επανεξετάσθηκε και εγκρίθηκε. Το καλοκαίρι που πέρασε ήταν γεμάτο από τέτοιου είδους προτάσεις, ενώ ο χειμώνας που ακολουθεί θα είναι γεμάτος πλειστηριασμούς για το κλείσιμο όλων των υποθέσεων της αμαρτωλής εξαετίας 2003-2008.
Πιο συγκεκριμένα, η Ροδίτισσα ήταν εγγυήτρια σε δανειακή σύμβαση ύψους 13.000 ευρώ. Το δάνειο είχε συναφθεί από την τράπεζα Eurobank, η οποία και πριν από δύο μήνες είχε προτείνει εγγράφως την παραγραφή των 2/3 του κεφαλαίου, με την προϋπόθεση η εγγυήτρια να καταβάλει εφάπαξ το υπόλοιπο 1/3. Η Ροδίτισσα είχε αποδεχθεί την πρόταση, συγκέντρωσε όλα όσα απαιτούνταν, μα όταν ήρθε η ώρα να γίνει η πράξη ρύθμισης και οριστικής εξόφλησης τα πάντα άλλαξαν. Η αρμόδια επιτροπή με έδρα τα γραφεία της τράπεζας στην Αθήνα, αποφάσισε να μην προχωρήσει η πρόταση που η ίδια είχε κάνει. Μάλιστα, δέχθηκε τηλεφώνημα από δικηγορικό γραφείο που την ενημέρωνε πως εάν δεν προχωρήσει σε άμεση τακτοποίηση ολόκληρου του κεφαλαίου και των τόκων, θα έχανε το σπίτι της.
Το θέμα δημοσιοποίησε η “δημοκρατική” με πλήρες ρεπορτάζ πριν από ένα μήνα και αυτό προκάλεσε την άμεση κινητοποίηση των στελεχών της Eurobank στη Ρόδο. Μετά από σειρά επικοινωνιών, διαπιστώθηκε ότι η Ροδίτισσα είχε απόλυτο δίκιο για τη διαμαρτυρία της. Τα τοπικά τραπεζικά στελέχη ανάγκασαν την αρμόδια Επιτροπή να επανεξετάσει την όλη υπόθεση και τα μέλη της να καταλάβουν το λάθος τους. Ο τρόπος με τον οποίο η Αθήνα είχε δρομολογήσει την υπόθεση, οι μετέπειτα χειρισμοί της και η κατάληξη στο να απειλείται η ενδιαφερόμενη πως θα χάσει το σπίτι της θα οδηγούσαν σε άμεση κατάρρευση όλων των προσπαθειών που καταβάλλουν τα τοπικά στελέχη για το κλείσιμο όλων των συναφών υποθέσεων.
Τελικώς η αρμόδια Επιτροπή της Eurobank ενέκρινε το “κούρεμα” κατά τα 2/3 του δανείου στο οποίο η Ροδίτισσα επιτηδευματίας ήταν εγγυήτρια. Η υπόθεση έκλεισε την περασμένη εβδομάδα, σχεδόν πέντε μήνες μετά την αρχική πρόταση.
Ένα καλοκαίρι
γεμάτο “κουρέματα”
Η οδηγία που έχουν τα τραπεζικά στελέχη είναι να κλείσουν, ει δυνατόν, όλες τις προβληματικές δανειακές συμβάσεις. «Όλο το καλοκαίρι κάναμε οριστικές τακτοποιήσεις δανείων με γενναίες διαγραφές κεφαλαίων και τόκων», δήλωσε προς τη “δημοκρατική” τραπεζικό στέλεχος της Eurobank και εξήγησε ότι είναι μια πρακτική που θα συνεχιστεί για τέτοιου είδους δανειακές συμβάσεις. Ο τουρισμός και το ρευστό χρήμα που έδωσε σε μισθωτούς και επιτηδευματίες, λειτούργησε καταλυτικά για όλους.
“Κούρεμα” του δανείου τους μπορούν να διεκδικήσουν όλοι, έστω κι αν δεν έχουν λάβει έγγραφη πρόταση από την τράπεζα. Το μέτρο αφορά κυρίως καταναλωτικά δάνεια και μικρές δανειακές συμβάσεις. Είναι γενικά πολλές οι παράμετροι που εξετάζονται από τα μέλη των αρμόδιων επιτροπών προκειμένου να εγκρίνουν ή να απορρίψουν ένα αίτημα. Το σίγουρο είναι πως η υποβολή του σχετικού αιτήματος δεν αλλάζει προς το χειρότερο τη θέση του δανειολήπτη ή του εγγυητή. Το αίτημα παραγραφής τμήματος της οφειλής μπορεί να υποβληθεί σε κάποιο κατάστημα της Ρόδου. Αυτό προωθείται στην Αθήνα κι αν τελικώς δεν εγκριθεί, ουδείς μπορεί να υποχρεώσει τον δανειολήπτη ή τον εγγυητή να υπογράψει με το ζόρι οποιαδήποτε άλλη ρύθμιση.
Το σίγουρο είναι πως εκείνοι που επιθυμούν να επιτύχουν ένα καλό deal για την υποχρέωσή τους, μπορούν να το επιτύχουν, αρκεί να πιέσουν και να μην υπαναχωρήσουν στο πρώτο “όχι”.
Οι αμαρτωλές πράξεις
των τραπεζών
Το ό,τι οι τράπεζες μπορεί και να δείχνουν “ανθρώπινο” πρόσωπο δε σημαίνει πως όλα πια είναι ρόδινα. Απεναντίας, είναι αποφασισμένες, περισσότερο από κάθε άλλη στιγμή στο παρελθόν, να τα ξεπουλήσουν όλα. Ηδη, για τους επόμενους μήνες έχουν δρομολογηθεί χιλιάδες εκπλειστηριασμοί ακινήτων και για τη Ρόδο όλοι αφορούν πράξεις real estate που είχαν λάβει χώρα την περίοδο 2003-2008.
Στην εξαετία εκείνη οι τράπεζες είχαν αμαρτήσει. Τα διοικητικά συμβούλια πίεζαν τα τοπικά στελέχη να χορηγούν δάνεια αφειδώς. Οι εξασφαλίσεις για τα δάνεια που έδιδαν ήταν απλώς και μόνο “για τα μάτια”. Η έκφραση δεν είναι μεταφορική, αλλά κυριολεκτική, καθώς εκείνα τα χρόνια ήταν σύνηθες να γίνεται εκταμίευση ποσών 500.000 ευρώ έως 1.500.000 ευρώ για την αγορά μιας κατοικίας. Σε ό,τι αφορά ποσά δανείων από 100.000 έως και 300.000 ευρώ αρκούσε ως εξασφάλιση ένα οικόπεδο και μια βεβαίωση μηχανικού.
Στην πράξη, οι τράπεζες ήταν εκείνες που εκτίναξαν τις τιμές των ακινήτων στα ύψη. Οι τράπεζες το επέβαλαν και αυτό τότε δεν ενοχλούσε κανέναν. Οι ιδιοκτήτες καλοπληρώνονταν για τα ακίνητά τους, οι εργολάβοι ζούσαν κατασκευαστικό παράδεισο και οι αγοραστές έκαναν όλα τα όνειρά τους πράξη. Οι τράπεζες δεν είχαν φραγμούς.
Το Νοέμβριο του 2008 ξεκίνησε η τραπεζική κρίση. Από τη μια στιγμή στην άλλη κόπηκαν όλες οι δανειακές αιτήσεις. Ξαφνικά χιλιάδες νεόδμητα σπίτια και διαμερίσματα έμειναν χωρίς αγοραστές. Τα όσα ακολούθησαν είναι ευρέως γνωστά. Εκείνο που δεν γνωρίζουν οι πολλοί, είναι πως αρκετά τραπεζικά μικροστελέχη έχασαν τη δουλειά τους. Όλοι εκείνοι που τηρούσαν κατά γράμμα τις οδηγίες των διοικήσεων, οδηγήθηκαν στο “απόσπασμα”. Για τις αμαρτωλές πρακτικές των τραπεζικών διοικήσεων την πλήρωσαν μόνο οι μικροί. Τα μεγαλοστελέχη έμειναν στο απυρόβλητο και μετά το εθνικό τραπεζικό ξεπούλημα (που έγινε επί ημερών Αλέξη Τσίπρα) έλαβαν άφεση αμαρτιών και βγήκαν από το Σύστημα χωρίς επιπτώσεις οικονομικές ή έστω ηθικές.
Τα ακριβοπληρωμένα ακίνητα της περιόδου 2003-2008 τώρα βγαίνουν στο σφυρί. Στη Ρόδο είναι πάρα πολλοί οι επισπευδόμενοι εκπλειστηριασμοί κατοικιών και οικοπέδων. Για όλους η τιμή εκκίνησης βρίσκεται σε εξευτελιστικά επίπεδα. Το πιο τραγικό είναι πως, παρότι θα έχουν χάσει τα ακίνητά τους, οι τότε δανειολήπτες θα συνεχίσουν να είναι υποχρεωμένοι να πληρώσουν το αρχικό κεφάλαιο της οφειλής. Μιας οφειλής που από την αρχή εκτινάχθηκε στα ύψη λόγω των τραπεζικών πολιτικών.
Στην πράξη, με τους δρομολογούμενους πλειστηριασμούς οι τράπεζες μετακυλύουν τα λάθη τους στους δανειολήπτες και απαιτούν να διασωθούν από τους πολίτες για τρίτη φορά. Η πρώτη φορά ήταν με την υπογραφή των μνημονίων και τη διάθεση δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ από την Τρόικα για τη διάσωση των ταμείων τους, η δεύτερη φορά με τον εξανεμισμό της αξίας όλων των μετοχών στο εθνικό τραπεζικό ξεπούλημα του 2015 και η τρίτη τώρα, που απαιτούν από τους δανειολήπτες να πάρουν στην πλάτη τους όλα τα σφάλματα των τραπεζικών διοικήσεων.
