Παρέμβαση στη νομική και πολιτική συζήτηση που έχει προκύψει από την απόφαση του Συμβουλίου Εφετών Αθηνών, αναφορικώς με την έκδοση των Τούρκων αξιωματικών που εισήλθαν στην Ελλάδα με ελικόπτερο μετά το αποτυχημένο “πραξικόπημα” στην Τουρκία, κάνει ο διακεκριμένος νομικός Αλέξανδρος Λυκουρέζος.
Στο κείμενο του παραθέτει τα εύλογα ερωτηματικά που προκύπτουν από τις δύο αντιφατικές αποφάσεις, από τη μια για μη έκδοση των τριών από τους οκτώ και από την άλλη υπέρ της έκδοσής τους, σημειώνοντας πως η «εξέλιξη αυτή δε συμφωνεί με τον νομικό μας πολιτισμό».
Ολόκληρη η δήλωση του κ. Λυκουρέζου:
Έκπληξη και προβληματισμό προκαλούν οι πρόσφατες αντιφατικές κρίσεις του Συμβουλίου Εφετών Αθηνών αναφορικώς με την έκδοση των Τούρκων αξιωματικών που εισήλθαν στη χώρα μας με ελικόπτερο μετά το αποτυχημένο “πραξικόπημα” στα μέσα Ιουλίου: Τη μία ημέρα το δικαστικό συμβούλιο, με εισαγγελέα την κ. Καπαγιάννη, αποφάσισε να μην εκδοθούν οι τρεις από οκτώ αξιωματικούς, και την επομένη το αυτό Συμβούλιο, με διαφορετική σύνθεση και την ίδια εισαγγελική λειτουργό αποφάσισε υπέρ της έκδοσής τους …για “προσπάθεια κατάλυσης του πολιτεύματος, απόπειρα παρακώλυσης συνεδρίασης του κοινοβουλίου και για λεηλασία (αρπαγή) του ελικοπτέρου”!!!
Και στις δυο περιπτώσεις, η Εισαγγελέας τάχθηκε κατά της έκδοσης των αξιωματικών, άποψη που το μεν Συμβούλιο Εφετών υιοθέτησε ομόφωνα την πρώτη φορά, δεχόμενο ότι, εφόσον αυτοί εκδοθούν, τίθεται σε κίνδυνο η ζωή τους, απειλούνται με βασανιστήρια και κακομεταχείριση, ενώ, επιπλέον, δεν θα τύχουν δίκαιης δίκης! Μολαταύτα, αναφορικώς με τη δεύτερη περίπτωση, και ενώ τα πραγματικά δεδομένα ήταν απαράλλακτα, το Συμβούλιο Εφετών κατέληξε σε διαμετρικώς αντίθετη κρίση και με προφανώς αντίθετη αιτιολογία!!!
Δεν σχολιάζω την εντύπωση που προκαλείται εσωτερικώς αλλά και διεθνώς από την δικαιοδοτική αυτή παλινωδία και αντίφαση.
Διερωτάται, ωστόσο, ευλόγως κανείς, τι μπορεί να μεσολάβησε μεταξύ των δύο κρίσεων, ώστε μέσα σε είκοσι τέσσερις ώρες το Συμβούλιο Εφετών να μεταβάλει την άποψή του και να δεχθεί, προφανώς, ότι η Τουρκία αίφνης …σέβεται τα υπερασπιστικά δικαιώματα των κατηγορουμένων και την αξιοπρέπειά τους, και ότι παρέχει τα εχέγγυα δίκαιης δίκης τους. Την απάντηση γνωρίζει ο προϊστάμενος της Εισαγγελίας Εφετών, κ. Λιόγας που άσκησε έφεση κατά της πρώτης απόφασης του Συμβουλίου, με την οποία αποφασίστηκε η μη έκδοσή τους. Άγνωστο παραμένει, βεβαίως, αν η πρωτοβουλία αυτή του κ. προϊσταμένου τελούσε σε γνώση και ετύγχανε εγκρίσεως της κ. Εισαγγελέως του Αρείου Πάγου.
Πλέον, η τύχη των εκζητουμένων απομένει να κριθεί από τον Άρειο Πάγο. Πιστεύω ότι τελικά το ανώτατο δικαστήριο θα απορρίψει την έφεση του Εισαγγελέως κ. Λιόγα και δεχθεί την έφεση των Τούρκων αξιωματικών. Μόνον αυτή η εξέλιξη θα είναι σύμφωνη με τον νομικό μας πολιτισμό! Σε αντίθετη περίπτωση, φοβούμαι πως η ελληνική δικαιοσύνη θα εκτεθεί ανεπανόρθωτα, καθώς θα εμφανίζεται ενδοτική και υποκύπτουσα στα πολιτικά κελεύσματα της Τουρκίας, ενώ και η χώρα μας θα κινδυνεύει να τιμωρηθεί από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των εκζητουμένων. Ειλικρινά, δεν μπορώ να αντιληφθώ με ποία λογική μπορεί να κριθεί νόμιμη η έκδοση των Τούρκων αξιωματικών σε μία χώρα, η κυβέρνηση της οποίας έχει προχωρήσει σε μαζικές “εκκαθαρίσεις” αντιφρονούντων από τη δικαιοσύνη, τη δημόσια διοίκηση και τις ένοπλες δυνάμεις, και έχει αναπτύξει τελευταία μια επιθετική ρητορική σε βάρος της χώρας μας, ενάντια σε θεμελιώδεις αρχές του διεθνούς δικαίου.
Θέλω να πιστεύω ότι, στην απευκταία περίπτωση κατά την οποία ο Άρειος Πάγος ταχθεί υπέρ της έκδοσης των Τούρκων αξιωματικών, ο Υπουργός Δικαιοσύνης θα επιδείξει ψυχραιμία και νηφαλιότητα κατά το χειρισμό του πρωτοφανούς αυτού νομικού και διπλωματικού αδιεξόδου, και συνάμα θα εξαντλήσει όλες τις δυνατότητες που του παρέχουν οι κανόνες της Ποινικής Δικονομίας για την απόκρουση του αιτήματος των τουρκικών αρχών.
Μόνον τότε θα επιβεβαιωθεί ο ρόλος της χώρας ως μέλους του Συμβουλίου της Ευρώπης αλλά και ως διαχρονικού θεματοφύλακα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
