Τα γεγονότα του Καπιτωλίου ξένισαν και ξενίζουν πολλούς, όλους αυτούς που δεν μπορούσαν ή δεν ήθελαν να δούν, τι είναι και τι αντιπροσωπεύει η Αμερική, οι ΗΠΑ.
Καλυμμένη με χρυσοποίκιλτο πέπλο, έκανε την ανάγνωση του φαινομένου δύσκολη και πιο δύσκολες και επώδυνες τις ερμηνείες, γιγάντωσης και επικράτησης της.
Ο ΤΡΑΜΠ δεν είναι ο γεννήτορας των ακραίων φαινομένων που βιώσαμε, δεν είναι ο δημιουργός τους, σε αυτή τη φάση επέλεξε, ίσως και άθελα του, να είναι ο πυροδότης της έκρηξης.
Με μια αντιθετική ανάγνωση των γεγονότων, ίσως κάποιος υπερφίαλος θα μπορούσε να ισχυριστεί, ότι είναι ο άνθρωπος «χορηγός της γνώσης», για το τι πράγματι είναι η Αμερική, πως λειτουργεί το όλο Αμερικάνικο σύστημα και πως ποδηγετεί τις Παγκόσμιες εξελίξεις.
Αναδύθηκε και γιγαντώθηκε μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, τα ισχυρότερα οικονομικά της λόμπι και κυρίως το Κράτος, η Κυβέρνηση, διέβλεψαν πως η Στρατιωτική κατοχή έχει χρόνο λήξης, ενώ η οικονομική καθυπόταξη είναι μακρόχρονης διάρκειας και πλέον κερδοφόρος.
Προτάθηκε και προβλήθηκε ως Ηγέτιδα δύναμη της Δημοκρατίας, επέλεξε και ηγήθηκε της Αντικομουνιστικής υστερίας και του Ψυχρού πολέμου, εσχάτως την περίοδο κλονισμού της κυριαρχίας της, δοκίμασε την εξαγωγή της δήθεν δικιάς της Δημοκρατίας στις χώρες του κόλπου, μετά την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας με τα γνωστά σε εμάς αποτελέσματα.
Επιλογή κινήσεων με καλυμμένες επιμελώς τις πραγματικές στοχεύσεις και τους πραγματικούς σχεδιαστές και εκτελεστές αυτών των κινήσεων.
Το ισχυρό «Ιδιωτικοκρατικό» κατεστημένο, ήταν και θα είναι, εκτός και αν κάτι άλλο συμβεί, ο σχεδιαστής και εκτελεστής αυτών των κινήσεων και των μελλοντικών.
Το κέρδος, η συσσώρευση κεφαλαίων, η εκμετάλλευση του Παγκόσμιου εργατικού δυναμικού και γνώσης, ήταν και θα είναι οι ανομολόγητοι στόχοι.
Παραμένουν διαχρονικά ασύμβατα η Δημοκρατία και ο ακραίος Νεοφιλελευθερισμός, η οικονομία και το δολάριο καθύποταξαν την πολιτική και την έκαναν υποχείριο και ενεργούμενο τους.
Μέγιστη πλάνη, αποτέλεσμα λανθασμένων αναγνώσεων, η άποψη ότι το Αμερικάνικο πολιτικό-πολιτειακό σύστημα ότι είναι το καλύτερο Δημοκρατικό πολίτευμα.
Αν οι δομές του πολιτικού οικοδομήματος είναι «επιστέγασμα γνώσεων» και όχι προασπιστές και υπηρέτες του Κοινωνικού συνόλου, τότε είναι ψευδεπίγραφο πολιτικής και πολιτειακής έκφρασης.
Είναι γεγονός πως οι πολιτικοί θεσμοί της Αμερικής και γενικώς το σύστημα διακυβέρνησης της, διαθέτει ισχυρά επίπεδα αλληλοελέγχου, αλλά αυτός ο έλεγχος είναι σεβαστός μέχρι του σημείου που δεν θίγονται τα ζωτικά οικονομικά συμφέροντα των ισχυρών.
Αυτοαποκαλούνται «ΕΘΝΟΣ», δυστυχώς όμως για αυτούς, δεν υπάρχει κανένα από εκείνα τα στοιχεία και χαρακτηριστικά που ορίζουν, ότι ένας Λαός είναι ΕΘΝΟΣ.
Οι κάτοικοι είναι μια πανσπερμία Λαών, χωρίς κοινές ιστορικές καταβολές, χωρίς παράδοση, με πολλά στοιχεία να τους διαφοροποιούν και λίγα να τους ενώνουν.
Η θεοποίηση του κέρδους και του χρήματος έγινε η επίσημη θρησκεία τους και το «ΔΟΛΑΡΙΟ» ο Θεός τους.
Η προβολή και η δήθεν αποδοχή της «ΑΡΙΣΤΕΙΑΣ» είναι το προπέτασμα καπνού για την άνευ ορίων εκμετάλλευση της ατομικής ευφυΐας και γνώσεων.
Μέθοδος δοκιμασμένη από την περίοδο της λήξης του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, στόχευση η οποία σήμερα υλοποιείται με άλλου είδους μεθοδεύσεις.
Με την μέθοδο του χρέους και της χρέωσης, με τα επωνομαζόμενα φοιτητικά δάνεια και με τον οικονομικό και Διοικητικό έλεγχο των Πανεπιστημίων, ανοίγονται οι δρόμοι για την ασφαλέστερη επιλογή από το Κρατικό και Ιδιωτικό κατεστημένο των πλέον ικανών.
Ταυτόχρονα όμως το βάρος του χρέους, ατομικό και οικογενειακό, γίνεται τροφός πολιτικής και κοινωνικής καθυπόταξης, με τελική κατάληξη την εξατομίκευση.
Δεν απέχει πολύ από την αλήθεια πως τα βάρη των χρεών και των διαφόρων ειδών δεσμεύσεων καθιστούν, μετατρέπουν τον πολίτη σε Υπήκοο, με τις όποιες παρενέργειες και αποτελέσματα έχει αυτή η διαφοροποίηση.
Παιδεία, Υγεία, Κοινωνική Πρόνοια, προνόμια των εχόντων και χρυσοφόρος κοίτη των ισχυρών οικονομικών συμφερόντων.
Ανθρώπινα δικαιώματα, προσωπικές ελευθερίες, ισονομία για τα οποία η Αμερική και το κατεστημένο της εμφανίζονται οι κατ’ επίφαση προστάτες τους, εντός και εκτός ορίων της χώρας τους, χρησιμοποιούνται ως προφάσεις για την γιγάντωση του Στρατιωτικοβιομηχανικού κατεστημένου.
Ο ΤΡΑΜΠ και οι ενέργειες του έφεραν στο φώς τις αντιφάσεις της Αμερικάνικης Δημοκρατίας, έφεραν στο φώς την έλλειψη πίστης στα Δημοκρατικά ιδεώδη, έφεραν στο φώς την έλλειψη κοινωνικών συνεκτικών δεσμών και έγινε καθαρή η πλάνη, του ότι αυτή η χώρα είναι η Ηγέτιδα δύναμη του λεγόμενου Ελεύθερου κόσμου.
Η οπλοκατοχή, οι φυλετικές διαφορές, οι ταξικές διαφορές, η υπερεκμετάλλευση της ανθρώπινης εργασίας, η έλλειψη κοινωνικής πρόνοιας δεν είναι στοιχεία και χαρακτηριστικά ευνομούμενης Δημοκρατίας.
Εν κατακλείδι φίλε αναγνώστη θυμήσου πόσες φορές πανηγυρίσαμε για την εκλογή Προέδρου, ο οποίος δήθεν θα μας βοηθούσε για την επίλυση των Εθνικών μας προβλημάτων και πόση η εκ των υστέρων απογοήτευση και το συμπέρασμα, ότι δεν κυβερνά ο Πρόεδρος αλλά το βαθύ Αμερικάνικο κατεστημένο.
Παρασκευάς Γιάννης
Ρόδος, 8/1/2021
