Δεν νομίζω πως θα υπήρξε γιορτινό τραπέζι που δεν επικράτησαν στις συζητήσεις, τα χρωματιστά τιμολόγια ρεύματος. Ολοι αναζητούσαμε κάποιον με γνώσεις χρηματιστηρίου ή ακόμη ειδικότερο με γνώσεις χρηματιστηρίου ενέργειας να μας φωτίσει. Που και ακόμη κι αν είναι κανείς ειδικός, οι διεθνείς εξελίξεις από τη Βόρεια Θάλασσα μέχρι την Ερυθρά και τους αντάρτες Χούτι μπορούν να ανατρέψουν τον οικογενειακό προϋπολογισμό μας. Με όποιον λογικό άνθρωπο κι αν συζητήσεις, τα ίδια θα σου πει. Δηλαδή τώρα, σοβαρολογούμε; Θα πρέπει να κάνω ρεπορτάζ κάθε μήνα για να βλέπω ποιο τιμολόγιο θα διαλέξω και από ποιον πάροχο; Θα πρέπει να φτιάξω εξέλ, για να σημειώνω όλες τις τιμές, για να αποφασίσω τι πρέπει να κάνω; Δεν μου φτάνουν όλα τα υπόλοιπα που έχω στη ζωή μου, θα πρέπει να βάλω άλλον έναν μπελά; Κυρίως όμως, όλη αυτή διαδικασία μας μετατρέπει -και στο ρεύμα- σε “κυνηγούς ευκαιρίας”. Οπου κάθε μήνα π.χ. θα πρέπει να ψάχνουμε να βρούμε το τρέχον καλύτερο τιμολόγιο ρεύματος, τηλεφωνίας, αύριο νερού και ποιος ξέρει τι άλλο. Ήδη ζούμε σε καθημερινό “χρηματιστήριο”, αξιών σε τρόφιμα, σε ενοίκια, σε καταναλωτικά είδη. Τώρα βάζουμε εκεί και τις βασικές κοινωφελείς υπηρεσίες, υποθέτω αύριο θα μπει στο ζύγι και η παροχή υγείας (έχει ήδη μπει για αρκετούς), όπως και η παροχή παιδείας. Τα μπλε, πράσινα, κίτρινα, πορτοκαλί, νέα τιμολόγια απλά επιβεβαιώνουν ότι δεν υπάρχει καμία διάθεση να προασπιστεί το γεγονός ότι το ρεύμα είναι κοινωνικό αγαθό και με βάση την εθνική και ενωσιακή νομοθεσία πρέπει να είναι προσιτό και προσβάσιμο σε όλους. Αντίθετα, οι αποφάσεις και το νέο σύστημα, καθιστά το ηλεκτρικό ρεύμα ξεκάθαρα κερδοσκοπικό χρηματιστηριακό προϊόν. Οταν δε, ρωτάς τον υπουργό πώς ο καταναλωτής θα ξεμπλέξει αυτό το κουβάρι, σου απαντά: «Ολα καλά, αυτό θα πει ανταγωνισμός». Αυτές τις ημέρες των τυχερών παιχνιδιών ένα είναι σίγουρο για όλους. Οπως στα καζίνο, έτσι και στις αγορές ακόμη και των βασικών αγαθών, «η μάνα δεν χάνει ποτέ».
«Χρηματιστήριο»
