Μια απειλή ως ευκαιρία συναίνεσης

Ακούστηκαν και στην Βουλή τα στοιχεία για το μεγάλο μας πρόβλημα το δημογραφικό., αποκαλύπτοντας  τους μεγάλους κινδύνους εθνικής συρρίκνωσης τις επόμενες τρεις δεκαετίες. Με δεδομένη την επίδραση στο ασφαλιστικό σύστημα αλλά και τις βέβαιες κοινωνικές αλλοιώσεις που θα προκληθούν, η ανάγκη αντίδρασης είναι απολύτως απαραίτητη. Και αυτό θα μπορέσει να γίνει μόνο εάν οι πολιτικοί καταφέρουν να συνεννοηθούν μεταξύ τους. Η καλύτερα είναι επιβεβλημένη αυτή η συνεννόηση. Δεν μπορεί να είναι έργο ενός, αλλά όλων. Με την συμμετοχή επιστημόνων  κοινής (διακομματικής) αποδοχής, θα μπορούσε να είναι ένα δείγμα συνεννόησης. Και θα σηματοδοτούσε την αντίδραση του πολιτικού συστήματος απέναντι σε έναν κίνδυνο που απειλεί να “μικρύνει την Ελλάδα”. Και κυρίως να σκεφτούν πως  μόνο οι οικονομικές ενισχύσεις, με διχίλιαρα, δεν θα λύσουν το πρόβλημα της υπογεννητικότητας. Η οικονομική κρίση είναι κοινωνική κρίση. Που οδηγεί σε οικονομική κρίση. Το ελληνικό κράτος σ’ αυτή την κρίση είναι απόν. Δεν έχει καμιά δομή που να στηρίζει τα εργαζόμενα ζευγάρια που έχουν παιδιά. Ο παππούς και η γιαγιά δεν είναι πάντα υπαρκτοί. Δεν έχει δομές που να στηρίζουν τις όλο και αυξανόμενες μονογονεϊκές οικογένειες. Οι πολιτικοί της χώρας, αντί να μοιράζουν λεφτά – που κι αυτά χρειάζονται- για παιδιά, θα έκαναν καλύτερα αν είχαν ένα όραμα μιας κοινωνίας που παράγει υπεύθυνους πολίτες. Με αγάπη στην οικογένεια. Με δομές που να ευνοούν τις οικογένειες. Και με εργασιακές συνθήκες που να υπηρετούν την οικογένεια. Όχι μόνο την τσέπη.