Κατερίνα Γαβαλά: «Τα νησιά μας έχουν μετατραπεί σε “παγίδες” για όσους γιατρούς τολμούν να έρθουν»

Η Δρ. Κατερίνα Γαβαλά, με καταγωγή από Ελλάδα και Ιταλία, είναι χειρουργός-οφθαλμίατρος, διευθύντρια ΕΣΥ, πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Κω, αντιπρόεδρος της Ένωσης Νοσοκομειακών Ιατρών Κω και μέλος της Επιτροπής Γυναικών Ιατρών του Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου.
Με έντονη πολιτική και συνδικαλιστική δράση, υπήρξε υποψήφια βουλευτής του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ στις πρόσφατες εκλογές. Έχει διατελέσει γραμματέας της Νομαρχιακής Επιτροπής Βορείου Συγκροτήματος Δωδεκανήσου και αναπληρώτρια γραμματέας του Τομέα Απόδημου Ελληνισμού επί της αείμνηστης Φώφης Γεννηματά. Σήμερα, συνεχίζει να υπηρετεί τον χώρο της πολιτικής ως μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής Βορείου Συγκροτήματος Δωδεκανήσου και αναπληρώτρια γραμματέας Νησιωτικής Πολιτικής.
Στη συζήτησή μας, η κα Γαβαλά απαντά στα καυτά ερωτήματα της υγείας, της νησιωτικότητας, τα εσωκομματικά του ΠΑΣΟΚ και την ηγεσία του κόμματος και το αίτημα της κοινωνίας και των επιχειρηματιών για την επαναφορά των μειωμένων συντελεστών του ΦΠΑ στα νησιά.
Μάλιστα η πολιτευτής του ΠΑΣΟΚ στα Δωδεκάνησα, δηλώνει ότι «το ΠΑΣΟΚ έχει βαθιές ρίζες στην κοινωνία και στα Δωδεκάνησα, αλλά οφείλει να επαναπροσδιοριστεί δυναμικά», προσθέτοντας με σκωπτικό τρόπο ότι οι τοπικές κοινωνίες ζητούν εκπροσώπους που να βρίσκονται δίπλα τους και όχι στα παρασκήνια.
Αναλυτικά η συνέντευξη:
• κα Πρόεδρε εδώ και χρόνια το πρώτο ζήτημα που απασχολεί τους πολίτες στην Κω είναι η ανασφάλεια, λόγω της έλλειψης γιατρών στο Ιπποκράτειο. Το νοσοκομείο παραμένει πρωτοσέλιδο με τον υπουργό να «σηκώνει τα χέρια» και την ειδικότητα του παθολόγου να μοιάζει αδύνατη να βρεθεί για να υπηρετήσει στο νησί. Τελικά δεν υπάρχει λύση;
Η Κως, το νησί του Ιπποκράτη κα Παμπρή, δικαιούται ένα νοσοκομείο αντάξιο της ιστορίας και των αναγκών της. Όμως, η πραγματικότητα που βιώνουμε είναι εντελώς διαφορετική. Η υποστελέχωση έχει φτάσει στο απροχώρητο, με την ειδικότητα του παθολόγου να παραμένει ζητούμενο εδώ και χρόνια. Αυτό δεν είναι σύμπτωση ούτε φυσικό φαινόμενο. Είναι αποτέλεσμα μιας συνολικής κυβερνητικής αποτυχίας να σχεδιάσει και να εφαρμόσει πολιτικές που θα κάνουν τα δημόσια νοσοκομεία ελκυστικά για τους γιατρούς.
Ο υπουργός σηκώνει τα χέρια, αλλά οι πολίτες δεν μπορούν να σηκώσουν άλλο το βάρος αυτής της κατάστασης. Δεν φταίει η νησιωτικότητα, φταίει η έλλειψη κινήτρων, η δυσκολία συνθηκών και η αίσθηση εγκατάλειψης που νιώθουν οι γιατροί όταν καλούνται να υπηρετήσουν εδώ. Όταν οι προσλήψεις δεν προχωρούν, όταν οι εφημερίες είναι εξαντλητικές και όταν ένας γιατρός αναγκάζεται να καλύπτει τα κενά που αφήνει το κράτος, είναι επόμενο να επιλέγει άλλες λύσεις.
Η κυβέρνηση πρέπει να καταλάβει ότι η Κως δεν είναι ένα νησί μόνο για τουριστικές φωτογραφίες το καλοκαίρι. Είναι ένας τόπος όπου οι άνθρωποι ζουν όλο τον χρόνο και αξίζουν αξιοπρεπή υγειονομική περίθαλψη. Από τη δική μου θέση, με τις λίγες δυνάμεις που διαθέτω, προσπαθώ να επιτύχω τα μέγιστα δυνατά αποτελέσματα. Γι’ αυτό και πέρασα πρόσφατα ψήφισμα για τη δημιουργία ενός Φόρουμ Πολιτικών Υγείας υπό την αιγίδα του Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου. Πρόκειται για μία πρωτοβουλία μεγάλης σημασίας όχι μόνο για την Κω, αλλά και για τα Δωδεκάνησα συνολικά.
• Έχετε ασχοληθεί επισταμένως με τα ζητήματα υγείας. Τι «φρενάρει» τελικά τους γιατρούς να υπηρετήσουν σε μεγάλα νησιά;
Η απάντηση είναι απλή και σκληρή: γιατί δεν τους συμφέρει. Σήμερα, ο νέος γιατρός που τελειώνει την ειδικότητά του έχει μπροστά του επιλογές. Θα πάει εκεί όπου η εργασία του θα έχει προοπτική, αξιοπρεπείς συνθήκες και οικονομική ανταμοιβή.
Τα νησιά μας, ακόμα και τα μεγάλα, έχουν μετατραπεί σε “παγίδες” για όσους τολμούν να έρθουν. Η έλλειψη προσωπικού οδηγεί σε εξοντωτικές συνθήκες, ενώ οι μισθοί παραμένουν καθηλωμένοι. Οι όποιες λύσεις που δόθηκαν ήταν αποσπασματικές και ανεπαρκείς. Το πρόβλημα δεν λύνεται με ημίμετρα, αλλά με γενναίες αποφάσεις:
-Προσαρμογή των μισθολογικών κινήτρων στις πραγματικές συνθήκες της νησιωτικής Ελλάδας.
-Εξασφάλιση της επαγγελματικής εξέλιξης των γιατρών, ώστε να μη θεωρούν το νησί “στάση” πριν την τελική τους επιλογή.
-Βελτίωση των δομών και της καθημερινότητάς τους, ώστε να μη νιώθουν εγκαταλελειμμένοι από το σύστημα.
Χωρίς αυτά, θα συνεχίσουμε να βλέπουμε προκηρύξεις που μένουν άγονες και υπουργικές δηλώσεις που δεν λύνουν τίποτα.
• Η νησιωτικότητα είναι όμορφη λέξη για συνέδρια το καλοκαίρι στα μικρονήσια και εφιάλτης για τις δύσκολες μέρες του χειμώνα. Δυστυχώς δεν έχουμε κερδίσει πολλά;
Αγαπάμε τη νησιωτικότητα, αλλά όχι ως επικοινωνιακό τρικ. Δεν μπορεί να είναι απλώς ένα ωραίο αφήγημα για καλοκαιρινά συνέδρια, ενώ τον χειμώνα η πραγματικότητα στα νησιά μας παραμένει ζοφερή. Οι μετακινήσεις είναι δύσκολες, οι υποδομές ανεπαρκείς και οι παροχές σε κρίσιμους τομείς, όπως η υγεία, η εκπαίδευση και η δημόσια διοίκηση, υπολειτουργούν. Γι’ αυτό τον λόγο, η τοπική αυτοδιοίκηση θα παίξει κομβικό και καθοριστικό ρόλο στην επιτυχία του Φόρουμ Πολιτικών Υγείας. Δεν μπορεί να υπάρξει μία τέτοια πρωτοβουλία χωρίς τη στήριξη των τοπικών φορέων. Αν θέλουμε να αλλάξει κάτι, πρέπει να συντονιστούμε όλοι μαζί.
• Νέα συνάντηση φορέων με στόχο την επαναφορά των μειωμένων συντελεστών ΦΠΑ στα νησιά. Με την άρνηση της κυβέρνησης να αγγίξει τους φόρους προστιθέμενης αξίας εκτιμάτε ότι υπάρχουν περιθώρια επιτυχίας ή να το ξεχάσουμε;
Ο ΦΠΑ στα νησιά δεν είναι “προνόμιο”, είναι αναγκαίο μέτρο για να μπορούν να επιβιώσουν οι τοπικές κοινωνίες και επιχειρήσεις. Η κυβέρνηση απορρίπτει κάθε συζήτηση, επιμένοντας σε μία πολιτική που πλήττει ευθέως τα νησιά μας. Μπορούμε να ανατρέψουμε την κατάσταση; Τίποτα δεν κερδίζεται αν δεν επιμείνουμε. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει ήδη παραδείγματα χωρών που εφαρμόζουν διαφοροποιημένους φορολογικούς συντελεστές σε απομακρυσμένες περιοχές. Το ζήτημα είναι πολιτικό, όχι τεχνικό.
• Το ΠΑΣΟΚ κόβει πίτα στην πρωτεύουσα του νομού και τα στελέχη πρώτης γραμμής απουσιάζουν από την εκδήλωση. Μήπως έφτασε η ώρα για αλλαγή στη σύνθεση των περιφερειακών οργάνων; Υπάρχει έλλειμμα;
Το ΠΑΣΟΚ έχει βαθιές ρίζες στην κοινωνία και στα Δωδεκάνησα, αλλά οφείλει να επαναπροσδιοριστεί δυναμικά. Αν υπάρχουν στελέχη που απουσιάζουν από κρίσιμες στιγμές, αυτό πρέπει να μας προβληματίσει. Οι καιροί απαιτούν συμμετοχή, παρουσία και αποφασιστικότητα. Αν χρειάζονται αλλαγές, αυτές πρέπει να γίνουν με τρόπο που θα ενισχύσει το κόμμα, όχι να το διχάσει. Οι τοπικές κοινωνίες ζητούν εκπροσώπους που βρίσκονται δίπλα τους, όχι στα παρασκήνια.