Υπάρχουν δύο (2) διαφορετικές τουλάχιστον απόψεις για το αν μία απ’ τις ομορφότερες και μεγαλύτερες παραλίες της Ρόδου, η παραλία στ’ Αφάντου θα πρέπει ν’ αξιοποιηθεί ή έπρεπε ν’ αξιοποιηθεί ή όχι από επενδυτές εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Μία από τις καθαρότερες θάλασσες του νησιού κοντά στην πόλη της Ρόδου, εκεί όπου δημιουργήθηκε το μοναδικό γήπεδο Γκολφ στο νησί και απ’ τα λιγοστά στην Ελλάδα, κοντά στις απαρχαιομένες και εγκαταλελλειμένες κολυμβητικές εγκαταστάσεις Ολυμπιακών διαστάσεων που δεν χρησιμοποιήθηκαν ποτέ, κοντά στον αρχαιολογικό χώρο του ένδοξου βασιλειά Τραϊανού (παραλία Τραγανού), που ενώνει την Ανατολική Ρόδο με το νότιο τμήμα του Νησιού…. κοντά στην πάλαι ποτέ Φωνή της Αμερικής, το πεσμένο γεφύρι που έγινε βάλτος και καταλήγει ο ποταμός Λουτάνης και το ένδοξο παραλιακό ποδηλατοδρόμιο που κάθε χρόνο το «καταβροχθίζει» το κύμα.
Τελικά όλες οι προσπάθειες για «ανάπτυξη» μένουν άκαρπες εδώ και χρόνια γιατί πολύ απλά δεν ενδιαφέρεται κανείς…
Μια απλή βόλτα στην παραλία Αφάντου είναι ικανή να πείσει τον καθένα για την εγκατάλειψη που επικρατεί. Οι πάπιες στον βάλτο που δημιουργήθηκε απλά μαρτυρούν την παρατεταμένη εγκατάλειψη, παρόλο που οι ίδιες οι πάπιες μας αρέσουν σαν εικόνα αφού δεν υπάρχουν ζωολογικοί κήποι ή πάρκα. Μεγαλώσαμε την εποχή που υπήρχε ζωολογικός κήπος στο Ροδίνι κάτι που δεν πρόκειται να δούν ποτέ οι επόμενες γενιές και ευθυνόμαστε εμείς.
Το γκρεμισμένο ποδηλατοδρόμιο στ’ Αφάντου απεικονίζει ενδεχομένως την συνολική και διαχρονική μας αντίληψη για την δημιουργία ποδηλατόδρομων στο νησί μας και εν προκειμένω συνδυάζεται με τον ποδηλατόδρομο στην οδό Αυστραλίας που κι εκεί έχει αρχή, τέλος και μηδενική ασφάλεια για τους ποδηλάτες…
Η εγκατάλειψη των κολυμβητικών εγκαταστάσεων που δεν χρησιμοποιήθηκαν ποτέ συμβολίζει το όραμά μας για δημιουργία υποδομών αθλητικών για τους νέους μας πέραν αυτών των παραδοσιακών που έχουμε όλοι συνηθίσει και αγαπάμε. Υπάρχουν και αθλήματα για τα οποία οι γονείς θα πρέπει να πληρώνουν μία μικρή περιουσία για να τα αποκτήσουν εφόσον δεν υπάρχουν υποδομές στο νησί μας, αν υπήρχαν άλλωστε θα είχαμε πολλούς μεγάλους αθλητές σε όλα τα αθλήματα.
Όπως και να χει πάντως, με επενδυτές ή μη, η κατάσταση παραμένει η ίδια, η εγκατάλειψη, οι κακοτεχνίες, οι ελλείψεις υποδομών παραμένουν σταθερά οι ίδιες, τελικά χαιρόμαστε γιατί υπερισχύει το φυσικό περιβάλλον.
Τέλος τα σκουπίδια στις παραλίες μας είναι ότι η φύση μας επέστρεψε για να αυτοκαθαριστεί από αυτά που πετάμε εμείς οι ίδιοι στη θάλασσα, περιμένουμε με αγωνία τους νέους τουρίστες μας για να τους δείξουμε τα ευρήματά μας.
Ελένη Ν. Καραγιάννη
Αθλήτρια Τριάθου
