Έχουμε χορτάσει τα τελευταία χρόνια από δημοκοπία δημοκόπων πολιτικών. Οι δημοκόποι με τη δημοκοπική πολιτική προσπαθούν με κάθε τρόπο και κυρίως μέσα από εξαιρετικά λαϊκίστικα τεχνάσματα να κερδίσουν την εμπιστοσύνη του λαού. Κόπτονται δήθεν για το λαό, όπως το λέει άλλωστε η σύνθετη λέξη δῆμος + κόπος (κόπος, από το κόπτω). Η λέξη είναι ελληνιστική και είχε από την αρχή αρνητική σημασία. Ο δημοκόπος παραπλανά το λαό, είναι λαοπλάνος και έχει στο νου του να αποκτήσει προσωπικά οφέλη. Γι’ αυτό εξαπατά το κοινό κολακεύοντάς το ή κοροϊδεύοντάς το, υποσχόμενος δήθεν μελλοντικές απολαβές. Ο δημοκόπος εξαίρει συνήθως τα πατριωτικά συναισθήματα των ανθρώπων. Συνώνυμο του δημοκόπος είναι ο δημαγωγός. Ο δημαγωγός στα αρχαία μας κείμενα, όμως, δεν είχε αρνητική χροιά, γιατί δημαγωγός ήταν εκείνος που «ἦγε τὸν δῆμον», καθοδηγούσε τον κόσμο, τον μάγευε με τα λόγια του και γι’ αυτό ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής, κάτι σαν τον Περικλή. Αργότερα, όμως, ο λεκτικός τύπος απέκτησε την αρνητική σημασία που έχει και σήμερα, επειδή η δημοφιλία φουσκώνει τα μυαλά των πολιτικών. Οι αρχαίοι μας είχαν δύο πολύ ωραία συνώνυμα για τον δημοκόπον. Τον έλεγαν ή δοξοκόπον (=αυτόν που επιθυμεί διακαώς τη δόξα) ή δημοπίθηκον (=που πιθηκίζει για χάρη του λαού, βλέπει τι αρέσει στον κόσμο και το λέει ή το εξαγγέλλει). Κάθε ομοιότητα με πρόσωπα της επικαιρότητας είναι εντελώς, μα εντελώς συμπτωματική. (με την ετοιμολογική βοήθεια του liberal.gr)
Δημοκόπος-Η λέξη της εβδομάδας
