Με απόφαση, που εξέδωσε το Ζ’ Ποινικό Τμήμα του Αρείου Πάγου, απορρίφθηκε η αίτηση αναίρεσης, που άσκησε ο δήμαρχος σε αργία Μεγίστης κ. Παύλος Πανηγύρης, για την αναίρεση της υπ’ αριθ. 93/2015 απόφασης του Πενταμελούς Εφετείου Δωδεκανήσου με την οποία είχε κηρυχθεί ένοχος για την αξιόποινη πράξη της απιστίας στην υπηρεσία κατ’ εξακολούθηση σε βάρος του Ελληνικού Δημοσίου από την οποία προξενήθηκε ζημία, ανωτέρα του ποσού των 150.000 ευρώ, και του επεβλήθη ποινή κάθειρξης πέντε ετών, που μετέτρεψε προς πέντε ευρώ ημερησίως, με ελαφρυντικό.
Η καταδίκη εις βάρος του δημάρχου κατέστη αμετάκλητη και ως εκ τούτου απώλεσε την δυνατότητα ανακλήσεως της απόφασης με την οποία τέθηκε σε αργία η οποία καθίσταται οριστική.
Ο κατηγορούμενος, φέρεται από το έτος 2000 έως και το έτος 2007, να προέβη σε δαπάνες που κρίθηκαν παράνομες.
Πιο συγκεκριμένα, προέβη σε δαπάνη για “καθαρισμό αυλακών”, η οποία ανέρχεται συνολικά στο ποσό των 80.722,76 ευρώ για το έτος 2000, στο ποσό των 65,643,21 ευρώ για το έτος 2002, στο ποσό των 105.337,81 ευρώ για το έτος 2003, στο ποσό των 74.279,27 ευρώ για το έτος 2004 και στο ποσό των 2.672,26 ευρώ για το έτος 2005.
Συνολικά λοιπόν η δαπάνη στην οποία υπέβαλε το Δήμο για τα έτη αυτά ανήλθε στο συνολικό ποσό των 328.655,31 ευρώ και δεν ήταν νόμιμη διότι οι προπεριγραφόμενες εργασίες “καθαρισμού” δεν αποτελούν δημόσιο έργο για το οποίο δύναται να προσληφθεί εργατοτεχνικό προσωπικό, δεν έγινε μελέτη της διευθύνουσας υπηρεσίας, βεβαίωση του επιβλέποντος για τον αριθμό των ημερομισθίων που πραγματοποιήθηκαν, απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, απόφαση για την πρόσληψη και βεβαίωση καλής εκτέλεσης, δεν έγιναν οι νόμιμες κρατήσεις και στις μισθολογικές καταστάσεις για την εκτέλεση των έργων συμπεριλαμβάνονται αφενός τρεις τακτικοί υπάλληλοι του Δήμου και εργαζόμενοι που απασχολούνται ταυτόχρονα στον Δήμο με σύμβαση ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου και μίσθωσης έργου και ελάμβαναν αποδοχές και από τις δύο πηγές και αφετέρου εργαζόμενοι στο Δήμο με σύμβαση ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου και μίσθωσης έργου.
Περαιτέρω, αποδείχτηκε ότι η δαπάνη αυτή δεν κάλυπτε μία πραγματική και υπαρκτή ανάγκη καθαρισμού αυλακών της νήσου, η οποία λόγω της μικρής εκτάσεως της δεν διαθέτει τέτοιο μήκος αυλακών.
Η πραγματική ανάγκη καθαρισμού ήταν πολύ μικρή και μπορούσε να καλυφθεί με τις υπηρεσίες του τακτικού εργατοτεχνικού προσωπικού του δήμου.
Επίσης, προέβη και σε δαπάνη πληρωμής λογαριασμών τελών κινητής τηλεφωνίας, η οποία ομοίως δεν ήταν νόμιμη, δεδομένου ότι δεν υπάρχει γενική ή ειδική διάταξη νόμου που να επιτρέπει την χρήση κινητών τηλεφώνων από τους Ο.Τ Α. έως το έτος 2005, ενώ για το μεταγενέστερο χρονικό διάστημα δεν τηρήθηκαν οι προβλεπόμενες προϋποθέσεις και τα ανώτατα χρηματικά όρια χρήσης υπηρεσιών κινητής τηλεφωνίας.
Δαπανήθηκαν συνολικά 12.407,45 ευρώ.
Ο Αρειος Πάγος έκρινε ότι η απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου περιέχει απαιτούμενη ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, αφού εκτίθενται σ’ αυτήν με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά τα πραγματικά περιστατικά που αποδείχθηκαν κατά την αποδεικτική διαδικασία στο ακροατήριο και συγκροτούν την αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση του εγκλήματος για το οποίο κηρύχθηκε ένοχος ο αναιρεσείων.
Αναφέρονται δε οι αποδείξεις που θεμελιώνουν το έγκλημα και οι νομικοί συλλογισμοί με βάση τους οικείους, έγινε η υπαγωγή των περιστατικών αυτών στις οικείες ουσιαστικές ποινικές διατάξεις.
Αμετάκλητη η καταδίκη Πανηγύρη για απιστία
