Αναπαμό δεν έχει, μέρα ξεκούρασης για αυτόν δεν υπάρχει, δρόμους παίρνει και δρόμους αφήνει, στα καθορισμένα ραντεβού του ούτε στην ώρα ούτε στον τόπο δεν θέλει να λαθέψει.
Στο πολύστρατο για λίγο στάθηκε και το δρόμο για το δικό σας συναπάντημα πήρε.
Στης αντάμωσης σας την ώρα πισωπάτησε, θαρρείς και τρόμαξε, για της μεταξύ σας μάχης το αποτέλεσμα, αυτό τον φόβιζε, σιγουριά καμιά δεν είχε, ποιος θα ήταν ο νικητής.
Άδικο δεν είχε, στα μαρμαρένια αλώνια κονταροχτυπηθήκατε, μέρες και μέρες ο βουητός της αντάρας της μάχης σας, τον περίγυρο σκέπαζε.
Πάλη Ζωής και θανάτου, πάλη θανάτου και ζωής, πολλές φορές αναρωτιόσουν ποιος είναι τελικά ο κερδισμένος σε μια τέτοια μάχη.
Ζωή και θάνατος, ταυτόσημα έλεγες πως είναι, το ένα το άλλο διαδέχεται και κανένα από τα δύο, δεν καταστρέφεται.
Χωρίς την ζωή θάνατος δεν νοείται και χωρίς τον θάνατο ζωή δεν υπάρχει, τον νίκησες φίλε μου τον θάνατο.
Φίλο σε αποκάλεσα, δεύτερη φύση η συνήθεια, με το άκουσμα της είδησης και όταν τα δάκρυα μου τα πρώτα, τα μάγουλα μου σταμάτησαν να ποτίζουν, αναρωτιόμουν ποια προσφώνηση είναι αυτή που πιο πολύ σου ταιριάζει.
Το καθηγητής, το γιατρός, το επιστήμονας, το πολιτικός, ακόμα και ο φίλος, δεν αντηχούσαν καλά στα αυτιά μου.
Όλα αυτά σε συνόδευαν, δεν ήταν όμως αυτά που σε έκαναν ξεχωριστό και αγαπητό.
Το μείγμα των μικρών και των μεγάλων που την ανθρώπινη υπόσταση καθορίζουν, σε εσένα ήταν ξεχωριστό, δικό σου κτήμα το έκανες και αβίαστα από των ανθρώπων τα χείλη μια λέξη έβγαινε.
Είναι άνθρωπος, άνθρωπος όχι με την έννοια του ζώντος οργανισμού, αλλά άνθρωπος με όλα τα χαρακτηριστικά και στοιχεία του «καλού και αγαθού» όπως θα το έλεγαν οι Αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι.
Πολλά στην ζωή σου κατάκτησες, επιστημονική και επαγγελματική καταξίωση και αποδοχή, αυτό όμως που ξεχωριστό σε έκανε ήταν η ανθρωπιά που από μέσα σου ξεχείλιζε.
Πράος και προσηνής, καταδεκτικός και αξιοσέβαστος, την ζωή και τις γνώσεις σου, με ανιδιοτέλεια στον συνάνθρωπο σου πρόσφερες
Υπηρέτησες και τίμησες την επιστήμη σου, διεθνώς τιμήθηκες και το επιστημονικό σου έργο παρακαταθήκη των επόμενων γενεών θα είναι.
Την πρόσκληση και πρόκληση της πολιτικής αποδέχτηκες και τις πολιτικές παρακαταθήκες του πολιτικού σου μέντορα, του Ανδρέα Παπανδρέου, με πάθος και πίστη υπηρέτησες.
Η αψεγάδιαστη και πολυπρόσφορη πολιτική σου παρουσία, στα χρόνια τα δίσεκτα, πολλές φορές ήταν απάντηση, σε συμπεριφορές και νοοτροπίες, που πολιτικούς και την πολιτική απαξίωναν.
Το ήθος, η αλήθεια και η συνέπεια σε συνόδευαν και την πολιτική σου λειτουργία και παρουσία χαρακτήριζαν.
Τις επιστημονικές σου γνώσεις και εμπειρίες με συνειδητή επιλογή τις κατέστησες υπηρέτες των πολιτικών σου επιλογών, επιλογές που πάντα στόχευαν στον άνθρωπο και τις ανάγκες του.
Στα χρόνια της ζήσης σου τα πατήματα σου βαθιά και ανεξίτηλα άφησαν τα σημάδια τους.
Θάνατος που την ύπαρξη, στων ανθρώπων την μνήμη δεν μπορεί να σβήσει, θάνατος δεν λογιέται.
Τον νίκησες τον θάνατο φίλε μου, πολλά είναι αυτά που στον διαβάτη το πέρασμα σου θα θυμίζουν, πολλοί είναι αυτοί που την θαλπωρή και προσφορά σου θα θυμούνται, πολλοί είναι αυτοί που το κενό της φυσικής σου παρουσίας θα βιώσουν.
Τις σκέψεις σου τις τελευταίες πιστεύω, σε αυτές που την αναδρομή και αξιολόγηση την ώρα της κρίσης κάνουμε, στην σύντροφο της ζωής σου την Τζένη το μεγάλο τους μέρος αφιέρωσες, στον στενό οικογενειακό σου κύκλο και στους ανθρώπους που με τόσο πάθος υπηρέτησες.
Ο τόπος και οι κάτοικοι του, που τόσο αγάπησες με περηφάνια σένα θα μιλούν και δικό τους άνθρωπο θα σε θεωρούν.
Δεν θα σου πω αντίο και καλό ταξίδι, γιατί πάντα θα είσαι κοντά μας και δίπλα μας.
Παρασκευάς Γιάννης
8/5/2020
