Γράφει η
Νεκταρία Μπίλλη
«Αρχή σοφίας ονομάτων επίσκεψις» λέει ο Αντισθένης εννοώντας ότι οι λέξεις έχουν τη δική τους σημασία και έννοια και εκτός από την ορθογραφία κουβαλούν και την ιστορία τους. Βασική προϋπόθεση λοιπόν αυτών που τις χρησιμοποιούν είναι να γνωρίζουν τη σημασία τους, την ετυμολογία τους. Διότι όπως θα μας πει αργότερα ο Παλαμάς « και αν ξεχνούν οι άνθρωποι πάντα θυμούνται εκείνες».
Παραθέτουμε τα παραπάνω για να τονίσουμε την απαιτούμενη επάρκεια αυτών που ασκούν εξουσία, αυτών που ασχολούνται με τη διακυβέρνηση της χώρας.
Η εξουσία δεν ασκείται με γλωσσικά κενά και ολισθήματα ούτε με ασαφείς έννοιες, λανθασμένες αναφορές και άτοπα παραδείγματα. Η παιδεία, η εκπαίδευση, η μόρφωση, η ικανότητα και η επάρκεια στη σύνταξη φράσεων και στην ανάπτυξη επιχειρημάτων πρέπει να αποτελέσουν προαπαιτούμενο, πρέπει να είναι το ζητούμενο.
Επιβάλλεται πλέον να πάψει να δαιμονοποιείται η μόρφωση και η αριστεία και να θεωρείται φυσιολογική η αμάθεια και η μετριότητα .
Είναι ο μόνος τρόπος για να ανακάμψει η χώρα σε όλα τα επίπεδα και σε όλους τους τομείς.
Τα συνθήματα και οι δεκάρικοι εξάρουν συνειδήσεις αλλά δεν παράγουν εφαρμοσμένη πολιτική.
Η προπαγάνδα και ο δημαγωγικός λόγος δεν επιφέρουν παραγωγικά αποτελέσματα, αντιθέτως συνθλίβουν τους θεσμούς.
Το ηθικό πλεονέκτημα δεν κατοχυρώνεται από αυτούς που το διεκδικούν λεκτικά αλλά από εκείνους που το αποδεικνύουν στην πράξη.
Τα όσα διαδραματίζονται το τελευταίο διάστημα από την ώρα που ο Πρωθυπουργός εκδήλωσε την πρόθεση του να οδηγήσει τη χώρα σε εθνικές εκλογές, δεν έχουν προηγούμενο.
Μετατάξεις, προσλήψεις, μεταθέσεις, προαγωγές και ου της αμετροέπειας ουκ έσται τέλος.
Η απάντηση επί τούτων, «μα τα έκαναν και οι προηγούμενοι».
Πράγματι όταν το 2012 ο Πρόεδρος της Βουλής διόριζε συγγενικό του πρόσωπο ως μετακλητό ο νυν φιλοκυβερνητικός τύπος με τους νυν κυβερνώντες καταδίκαζαν με καυστικό τρόπο την πράξη και καλώς έπραξαν.
Το 2018 ο Πρωθυπουργός από το βήμα της Βουλής διεμήνυε προς τον ελληνικό λαό ότι «είναι φτιαγμένοι από άλλο υλικό» θέλοντας να αναδείξει το πολυδιαφημιζόμενο ηθικό πλεονέκτημα που θα έφερνε την ελπίδα στη χώρα.
Η ελπίδα όμως δεν ήρθε διότι η κυβερνώντες αναδεικνύουν το χειρότερο πρόσωπο του παρελθόντος, αυτό που ήθελαν να ξορκίσουν.
Παιδιά, σύντροφοι, σύζυγοι, συγγενείς, δημοσιογράφοι έχουν πλέον εισέλθει στη χορεία των μετακλητών.
Οι μετατάξεις μπορεί να πάγωσαν μετά από επικοινωνία του Αλέξη Τσίπρα με τον Πρόεδρο της Βουλής βλέποντας τις αντιδράσεις και τη λαϊκή δυσαρέσκεια, μπορεί η κυρία Τασία Χριστοδουλοπούλου να μη είναι ξανά υποψήφια, όμως οι πράξεις αυτές εγείρουν πολλά ερωτήματα που απαιτούν απαντήσεις.
Οφείλουν οι κύριοι κυβερνώντας να απαντήσουν στους 600.000 πτυχιούχους που ματανάστευσαν, στην κοινωνία που τους εμπιστεύθηκε ως σωτήρες από το παλιό, οφείλουν να απαντήσουν στους ανέργους που συντηρούνται από τις συντάξεις των γονέων τους.
Θα τρίζουν τα κόκκαλα του Χαρίλαου Τρικούπη, ο οποίος θέσπισε τον περιορισμό στις απολύσεις των δημοσίων υπαλλήλων προκειμένου να αποφευχθεί ο κρατικός και ο κομματικός παρεμβατισμός.
Δυστυχώς αν και πέρασαν έτη πολλά τίποτα δεν άλλαξε στη δρακογενιά.
