Σε δίκη ενώπιον του Τριμελούς Εφετείου Δωδεκανήσου επί κακουργημάτων παραπέμπονται με βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών Δωδκενανήσου, ο πρόεδρος ο αντιπρόεδρος και δύο μέλη της της διοίκησης της πρώην ΔΕΥΑ Ιαλυσού, όλοι αιρετοί, κατηγορούμενοι για απιστία από κοινού κατ’ εξακολούθηση με περιουσιακή ζημία άνω των 30.000 ευρώ σε βάρος Νομικού Προσώπου Ιδιωτικού Δικαίου και συγκεκριμένα σε βάρος της δημοτικής κοινωφελούς επιχείρησης.
Οι 4 αιρετοί, μεταξύ των οποίων και ο πρώην πρόεδρος της ΔΕΥΑ Ιαλυσού κ. Στέργος Στάγκας, είχαν αφεθεί τον Μάρτιο του 2017, ελεύθεροι χωρίς όρους μετά την απολογία τους με ομόφωνη απόφαση του Ειδικού Ανακριτή Διαφθοράς και του Εισαγγελέως Υπηρεσίας.
Βρέθηκαν συγκεκριμένα υπόλογοι στην πολύκροτη υπόθεση της μετατροπής συμβάσεων εργαζομένων της επιχείρησης σε αορίστου χρόνου.
Η έρευνα που προκλήθηκε μετά από επιβαρυντική έκθεση του ΑΣΕΠ, είχε τεθεί στο αρχείο στο σκέλος αυτής που αφορούσε μέλη του διοικητικού συμβουλίου της ΔΕΥΑ Ρόδου για την ενσωμάτωση των ίδιων εργαζομένων στο δυναμικό της ενιαίας ΔΕΥΑ μετά την εφαρμογή του Καλλικράτη.
Σύμφωνα με το πόρισμα της εκθέσεως, υπήρξαν ενδείξεις ότι ο πρόεδρος και τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου της ΔΕΥΑΡ ευθύνοντο ποινικά για παράβαση καθήκοντος, γιατί ενέταξαν στο προσωπικό της ΔΕΥΑΡ 57 υπαλλήλους, της πρώην Δημοτικής Επιχείρησης Ύδρευσης και Αποχέτευσης Ιαλυσού (ΔΕΥΑΙ), η οποία συγχωνεύθηκε στη ΔΕΥΑΡ, αν και είχαν ακυρωθεί οι αποφάσεις της ΔΕΥΑΙ που μετέτρεψαν τις συμβάσεις τους σε αορίστου χρόνου και παρά το ό,τι μη νομίμως απασχολούντο αυτοί, με αποτέλεσμα την εφεξής καταβολή αποδοχών τους χωρίς νόμιμη αιτία.
Ο πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου της ΔΕΥΑΙ , που ήταν και δήμαρχος κ. Σ. Στάγκας, καθώς και τα μέλη του διοικητικού της συμβουλίου (μεταξύ των οποίων και δημοτικοί σύμβουλοι), από το έτος 2004 ως και το τέλος του 2007, απασχολούσαν στη ΔΕΥΑΙ πρόσωπα με τα οποία είχαν συνάψει συμβάσεις μίσθωσης έργου, τηρώντας τη διαδικασία του ν. 2527/1997.
Με την απόφαση 50/30-6-2006 του συμβουλίου αυτού, οι συμβάσεις 45 υπαλλήλων μετατράπηκαν σε συμβάσεις ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου.
Το ίδιο επαναλήφθηκε με την υπ’ αριθμ. 87/14-9-2006 όμοια απόφαση για άλλους δύο υπαλλήλους.
Ως έρεισμα για τη μετατροπή αυτήν η ΔΕΥΑΙ επικαλέστηκε τον Οργανισμό Εσωτερικής Υπηρεσίας της, και συγκεκριμένα την απόφαση 4/2003 του διοικητικού της συμβουλίου, που εγκρίθηκε με την απόφαση του δημοτικού συμβουλίου Ιαλυσού και την αρμόδια Γενική Γραμματεία της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου και δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ.
Το άρθρο 16 (παρ. 4) του Οργανισμού αυτού προέβλεπε ότι οι συμβάσεις έργου των υπαλλήλων οι οποίοι συμπλήρωναν χρόνο απασχόλησης 24 μηνών θα μπορούσαν, με απόφαση του διοικητικού συμβουλίου της ΔΕΥΑΙ, να μετατρέπονται σε συμβάσεις αορίστου χρόνου.
Οι προαναφερόμενες αποφάσεις της ΔΕΥΑΙ ακυρώθηκαν με αποφάσεις του γενικού γραμματέα της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου.
Κατά των ως άνω δύο ακυρωτικών αποφάσεων του γενικού γραμματέα ασκήθηκαν ενώπιον του Διοικητικού Εφετείου Πειραιώς (ΔΕφΠειρ) οι από 13 και 23 Νοεμβρίου 2006 δύο αιτήσεις ακυρώσεως, αντιστοίχως, με αιτούντες σε καθεμιά αίτηση τη ΔΕΥΑΙ και τους από τις αποφάσεις βλαπτόμενους υπαλλήλους.
Εκδόθηκαν οι υπ’ αριθμ. 2193 και 2194/2008 αποφάσεις του ΔΕφΠειρ, παραπεμπτικές στο Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ). Το ΣτΕ εξέδωσε ισάριθμες πράξεις του Προέδρου του αρμόδιου Τμήματος, με τις οποίες παραπέμπονται οι αιτήσεις ακυρώσεως, στο Διοικητικό Εφετείο Αθηνών (ΔΕφΑΘ) αυτή τη φορά.
Από έρευνα προέκυψε ότι στο ΔΕφΑΘ (ακυρωτική διαδικασία) η μια αίτηση έχει λάβει ΑΚ 3596/13-10-2011 και είχε εισαχθεί στο Γ τμήμα, με δικάσιμο την 28-9-2012. Όταν συντάχθηκε η έκθεση ελέγχου (11-6-2013) δεν είχε δημοσιευθεί απόφαση, ήδη όμως έχει δημοσιευθεί η υπ’ αριθμ. 1766/14-6-2013 απορριπτική απόφαση του ΔΕφΑΘ, κατά της οποίας δεν χωρεί ένδικο μέσο. Η άλλη είχε προσδιορισθεί στο Θ’ Τμήμα με δικάσιμο την 16-10-2014.
Το έτος 2010, υπάλληλοι που, κατά τα προεκτιθέμενα, προσλήφθηκαν στη ΔΕΥΑΙ και οι συμβάσεις τους μετατράπηκαν σε συμβάσεις ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, άσκησαν αναγνωριστικές αγωγές στο Μονομελές (Πολιτικό) Πρωτοδικείο Ρόδου (διαδικασία εργατικών διαφορών) κατά της ΔΕΥΑΙ, με αίτημα να αναγνωριστεί ότι υπηρετούσαν στη δημοτική επιχείρηση αυτή με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου. Εκδόθηκαν σχετικά 4 αποφάσεις του δικαστηρίου, με τις οποίες απορρίφθηκαν οι αγωγές 57 υπαλλήλων.
Μάρτυρας υπέρ των εναγόντων υπαλλήλων κατέθεσε ο κ. Στέργος Στάγκας, δήμαρχος Ιαλυσού και πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου της ΔΕΥΑΙ.
Η ειδική, εμπεριστατωμένη και εκτεταμένη αιτιολογία της απόρριψης συνοψίζεται στο ό,τι η πρόσληψη των υπαλλήλων αυτών, καθώς και η μετατροπή των συμβάσεων τους σε αόριστου χρόνου, έγινε κατά παράβαση των διατάξεων του άρθρου 103 του Συντάγματος και των άρθρων 14,18 και 21 του νόμου 2190/1994, γιατί παρακάμφθηκε το ΑΣΕΠ, ανεξαρτήτως της ρύθμισης του Οργανισμού Εσωτερικής Υπηρεσίας, η οποία δεν βρίσκει έρεισμα στην οδηγία 99/70/ΕΚ.
Απολογούμενοι οι 4 κατηγορούμενοι αρνήθηκαν κατηγορηματικά τις κατηγορίες που τους αποδίδονται.
Τόνισαν μεταξύ άλλων ότι ο Δήμος Ιαλυσού ήταν από τους Δήμους με την μεγαλύτερη πληθυσμιακή άνοδο και εξυπηρετούσε τουλάχιστον 100 ξενοδοχειακές μονάδες, οι περισσότερες πολυτελείας περίπου 40.000 κλινών συνολικά.
Ο Δήμος Ιαλυσού αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υδροδότησης αλλά και αποχέτευσης. Το δίκτυο δεν επαρκούσε για την ομαλή υδροδότηση, αλλά και ελλείψει αποχετευτικού υπήρχε κίνδυνος από τα 10.000 νοικοκυριά να μολυνθεί ανεπανόρθωτα ο υδροφόρος ορίζοντας.
Για να καλύψει τις ανάγκες σε προσωπικό το Δ.Σ της ΔΕΥΑ αποφάσισε να ζητήσει γνωμοδότηση τόσο από την νομική του υπηρεσία, όσο και από την νομική υπηρεσία του Δήμου Ιαλυσού αλλά και από τον εξειδικευμένο δικηγόρο Παναγιώτη Δημητρόπουλο διδάκτορα του Πανεπιστημίου Αθηνών. Επιπλέον η απόφαση αυτή υποβλήθηκε για έγκριση στο Δ.Σ του Δήμου Ιαλυσού και ενεκρίθη.
Απεστάλησαν όλες οι αποφάσεις στην Περιφέρεια για έγκριση και είχαν όλοι την πεποίθηση ότι ενήργησαν νομότυπα και στο πλαίσιο της εξυπηρέτησης του δημόσιου συμφέροντος, αφού η Ιαλυσός είχε ανάγκη την λειτουργία της Υπηρεσίας Υδρευσης αλλά και του αποχετευτικού.
Σε καμία περίπτωση οι αποφάσεις δεν ελήφθησαν για να ωφεληθούν οι εργαζόμενοι. Οι ανάγκες της ΔΕΥΑ Ιαλυσού ήταν πάγιες και διαρκείς και μάλιστα υπήρχαν προθεσμίες για την ολοκλήρωση του έργου.
Επιπλέον όταν δημιουργήθηκε το θέμα με τις αποφάσεις του περιφερειάρχη Νοτίου Αιγαίου, οι οποίες σημειωτέον είχαν εκδοθεί αναρμοδίως και απευθύνθηκαν στην Ευρωπαϊκή Ένωση η οποία και τους δικαίωσε, ουσιαστικά αναγνωρίζοντας την οδηγία 99/70/ΕΚ και την αναγκαιότητα του έργου
Η Δ.Ε.Υ.Α Ιαλυσού επιπλέον δημοσίευε και ενημερωτικό φυλλάδιο με το προσωπικό και τα έργα που πραγματοποιεί , αφού αρχή της ήταν η διαφάνεια αλλά και η ενημέρωση των κατοίκων της Ιαλυσού για την πρόοδο και την πραγματοποίηση των έργων ύδρευσης και αποχέτευσης.
Επίσης ότι κάθε έτος δημοσιευόταν ισολογισμός και ανάλυση των εσόδων και εξόδων της Υπηρεσίας. Επίσης καταρτίζετο απολογισμός και προϋπολογισμός νέου έτους ως και έκθεση ελέγχου από ορκωτούς λογιστές.
Σημειωτέον ότι όλες οι δαπάνες υπεβάλλοντο στο Ελεγκτικό Συνέδριο και ουδέποτε υπήρξε απόρριψη των υποβληθέντων εξόδων.
Στο πλαίσιο αυτό και έχοντας εξαντλήσει την επιμέλεια του μέσου ανθρώπου, αφού ουδείς από το Δ.Σ είχε ειδικές γνώσεις, πολλώ μάλλον νομικές, αποφάσισαν την μετατροπή των συμβάσεων εργασίας, θεωρώντας την ενέργεια αυτή νόμιμη και απαραίτητη για την συνέχιση της λειτουργίας της ΔΕΥΑ αλλά και την ολοκλήρωση του αποχετευτικού έργου και την προάσπιση των κονδυλίων.
Παραπέμφθηκαν σε δίκη για απιστία 4 παράγοντες της ΔΕΥΑ Ιαλυσού!
