Για όλους και για όλα μίλησε στο gazzeta,gr o Ηλίας Καντζούρης, ο οποίος χαρακτήρισε μελανό σημείο την αδιαφορία του κόσμου για την ομάδα αλλά και το ότι το marketing της ομάδας δεν έχει απήχηση στην κοινωνία. Αναλυτικά, τα όσα ανέφερε ο Έλληνας τεχνικός, ο οποίος αποτελεί παρελθόν από την ομάδα και είναι πιθανό να συνεχίσει την καριέρα του στο Περιστέρι.
-Το μπάσκετ που είδαμε από τον Κολοσσό σε αυτά τα δύο χρόνια, είχε λίγο απ’ όλα τα στοιχεία που ορίζουν το άθλημα στην σύγχρονη εποχή. Και ταχύτητα με αθλητικότητα και αμυντικές αρχές και μεγάλη έμφαση στο μακρινό σουτ. Ποιο είναι το στυλ που σε αντιπροσωπεύει;
«Θα σου απαντήσω σε δύο σκέλη. Το πρώτο έχει να κάνει με το στυλ που μου αρέσει να παίζει η ομάδα μου. Ρίχνοντας μία ματιά στους φίλους μου και τις συναναστροφές μου, θα καταλάβεις ότι είμαι θιασώτης του ομαδικού μπάσκετ. Δεν μου άρεσε ποτέ το εγωιστικό μπάσκετ ή το να έχει κάποιος προσωπική ατζέντα, πατώντας το παρκέ. Και τις χρονιές στην Ρόδο και πάω τώρα στο δεύτερο σκέλος, προσπαθήσαμε βάσει των δυνατοτήτων μας – γιατί οι επαρχιακές ομάδες που στηρίζονται σε πολύ χαμηλά budget, δεν έχουν την πολυτέλεια να βασιστούν σε έναν βασικό κορμό και συνήθως είναι μίας χρήσης – να παρουσιάσουμε ένα πρόσωπο που θα παντρεύει την φιλοδοξία κάποιων νεοφερμένων με ημερομηνία αποχώρησης με την εμπειρία των υπολοίπων, που θα δείξουν και τον δρόμο στον οποίο θα κινηθεί η ομάδα, όπως για παράδειγμα ο Ξανθόπουλος, ο Μαργαρίτης και ο Τιλί. Υπ’ αυτό το πρίσμα, στοχεύσαμε σε ένα μπάσκετ που θα εκφράζει την ομαδικότητα και στις δύο πλευρές του γηπέδου, έχοντας σημαντικότερη σταθερά την άμυνα, που στο μπάσκετ είναι το σημείο αναφοράς, ανεξαρτήτως του πως αποδίδεις μπροστά. Έχοντας πάντα στο μυαλό μας ότι η νίκη πηγαίνει στην ομάδα που σκοράρει στην χειρότερη περίπτωση έναν πόντο περισσότερο…»
-Και τις δύο χρονιές είδαμε πολλά εύστοχα τρίποντα…
«Προσπαθήσαμε να βρούμε παιδιά που θα μας βοηθήσουν στο μακρινό σουτ, που είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι του σύγχρονου μπάσκετ, γιατί ανοίγει το γήπεδο και δημιουργεί αποστάσεις. Αν δεν είχαμε τέσσερις περιπτώσεις παικτών που τραυματίστηκαν κι έχασαν την χρονιά, ίσως να προχωρούσαμε παραπέρα κι από την 8η θέση στην οποία τελειώσαμε. Μελετώντας τους αντιπάλους μας, θελήσαμε να παντρέψουμε το περιφερειακό σουτ με την ταχύτητα, την έκρηξη και την αθλητικότητα, που είναι τα στοιχεία που θα μας έδιναν αποτελεσματικότητα. Θεωρώ ότι σε γενικές γραμμές κάναμε καλή δουλειά και πρέπει οι άνθρωποι της ομάδας να έμειναν ικανοποιημένοι.»
-Το κεφάλαιο της Ρόδου έκλεισε με θετικές εντυπώσεις;
«Αδιαμφισβήτητα! Αυτά τα δύο χρόνια ο οργανισμός μου έδωσε τα κλειδιά και την ελευθερία να δουλέψω όπως πιστεύω εγώ. Επειδή έχω αρκετά μεγάλη εμπειρία από συνεργασίες με άλλες ομάδες της Ελλάδας και του εξωτερικού, αυτές οι συνθήκες δουλειάς είναι δυσεύρετες. Με τους συνεργάτες μου, μπορέσαμε και στήσαμε το ρόστερ έτσι ακριβώς όπως το θέλαμε και το είχαμε στο μυαλό μας, λειτουργήσαμε με βάση την φιλοσοφία μας και στο τέλος, μπορώ να πω ότι βγήκαμε όλοι κερδισμένοι.»
Αν υπάρχει ένα «μελανό» σημείο γύρω από τον Κολοσσό κατά την άποψή μου, αυτό έχει να κάνει με την αδιαφορία του κόσμου. Μου φαίνεται αδιανόητο ότι ένας οργανισμός που εκπροσωπεί έναν από τους πιο δημοφιλείς προορισμούς σε ολόκληρη την Ευρώπη και που στηρίζεται από επιχειρηματίες με τεράστια οικονομική επιφάνεια, να μην μπορεί να γεμίσει ένα γήπεδο 1500 θέσεων…
«Μετά από δύο χρόνια στο νησί και έχοντας ταξιδέψει στα Κανάρια Νησιά, που έχουν δύο ομάδες στην ACB, μπορώ να πω ότι και σαν μέρος αλλά και σαν δυναμική, η Ρόδος δεν μπορεί να μπει σε καμία σύγκριση. Υπό αυτή την έννοια, υπάρχουν οι προϋποθέσεις για να ανέβει ο οργανισμός επίπεδο. Από την άλλη, μιλάμε για επιχειρηματίες που βάζουν τα χρήματά τους, κάτι που δεν συμβαίνει σε πολλές ομάδες, οπότε οφείλουμε να σεβόμαστε ότι εκείνοι καθορίζουν την πορεία και τις φιλοδοξίες του συλλόγου. Εγώ τους είπα την άποψή μου και από ‘κει και πέρα εκείνοι αποφασίζουν. Όσον αφορά τον κόσμο, αν από κάτι δεν έμεινα καθόλου ικανοποιημένος σε αυτά τα δύο χρόνια, ήταν από την ελάχιστη ανταπόκριση των φιλάθλων. Τα δώσαμε όλα και πετύχαμε αποτελέσματα που κανείς στο νησί δεν περίμενε και δεν φτάσαμε ούτε μία φορά κοντά στο να πούμε ότι το γήπεδο γέμισε! Δεν σας κρύβω ότι ζήλεψα βλέποντας το γεμάτο γήπεδο της Λάρισας στα παιχνίδια με τον Παναθηναϊκό. Ήταν η καλύτερη επιβράβευση της θεσσαλικής ομάδας για όλα πέτυχε στην εφετινή σεζόν»
-Γιατί συμβαίνει αυτό στην Ρόδο; Γιατί παίζετε σχεδόν μπροστά σε συγγενείς και φίλους;
«Είναι λίγο ιδιάζον αυτό το φαινόμενο. Θεωρώ ότι οι περισσότεροι ασχολούνται με τις δουλειές τους σε συνδυασμό με το γεγονός ότι το marketing της ομάδας δεν έχει επικοινωνήσει καθόλου στην τοπική κοινωνία, την σημασία του γεμάτου γηπέδου. Κάθε εντός έδρας παιχνίδι του Κολοσσού, θα έπρεπε να είναι το πολιτιστικό γεγονός της εβδομάδας. Να γεμίζει το γήπεδο και να υπάρχουν 1000 άτομα σε λίστα αναμονής για ένα εισιτήριο… Και αυτό το λέω από την άποψη ότι σε επίπεδο αθλητικής εκπροσώπησης της Ρόδου, δεν υπάρχει κάτι άλλο πλην της ομάδας μπάσκετ. Δυστυχώς δεν το ζήσαμε ποτέ και αυτό με παραξένεψε…»
Κολοσσός Ρόδου…
«Η ομάδα που, επί της ουσίας, μου έδωσε την ευκαιρία να δείξω τι μπορώ να κάνω σαν πρώτος προπονητής και αυτό το εκτιμώ δεόντως. Η Ρόδος είναι ένα πολύ όμορφο μέρος, ο οργανισμός σου παρέχει όλα τα εχέγγυα και την ελευθερία κινήσεων και όλο αυτό το πακέτο βοηθάει στην διαμόρφωση του χαρακτήρα σου, γιατί από την μία έχεις την ευχέρεια των επιλογών, αλλά από την άλλη αναλαμβάνεις και την ευθύνη τους. Και αυτό είναι πολύ σημαντικό αλλά και σπάνιο.»
