Ο Νίκος Γιάννου είναι ένας Ρόδιος τραγουδιστής ο οποίος ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα στα νυχτερινά κέντρα της Ρόδου το 1997 και συνεχίζει με μεγάλη επιτυχία μέχρι σήμερα να διασκεδάζει το ροδιακό και όχι μόνο κοινό.
Το βιογραφικό του είναι πλούσιο με συνεργασίες με τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες της ελληνικής μουσικής και τις μεγαλύτερες δισκογραφικές εταιρείες της Ελλάδος.
Ο Νίκος Γιάννου, γνωστός στο νησί και ως «Αφρός», είναι ένας καλλιτέχνης που μετράει στο ενεργητικό του 2 χρυσούς δίσκους και αρκετές επιτυχίες. Αυτή την περίοδο τραγουδάει σε νυχτερινό κέντρο της Ρόδου με μεγάλη επιτυχία.
Μιλάει στη «δ» για τα πρώτα του βήματα στο καλλιτεχνικό στερέωμα και τα χρόνια που τραγουδούσε στις μεγάλες πίστες της Αθήνας κάνοντας μεγάλη καριέρα στο ελληνικό πεντάγραμμο, τη νυχτερινή ζωή στη Ρόδο, τη νέα του δισκογραφική δουλειά, αλλά και το τι αποκόμισε από τις δημοτικές εκλογές του περασμένου Οκτώβρη, που έθεσε υποψηφιότητα στο συνδυασμό του Αντώνη Καμπουράκη.
Αναλυτικά η συνέντευξη:
• Σε ποια ηλικία ξεκίνησες να τραγουδάς; Ποιος σε ανακάλυψε καλλιτεχνικά;
Ξεκίνησα να τραγουδάω στην ηλικία των 20 επαγγελματικά στο Melody Palace. Mε ανακάλυψε και με παρότρυνε (σχεδόν με το ζόρι) ο αείμνηστος Βασίλης Παπανικόλας. Εiχα πάει σαν πελάτης σε ένα μπάτσελορ πάρτι και μου έφεραν το μικρόφωνο να τραγουδήσω επί τόπου ήρθε και με έπιασε ο Βασίλης και μου λέει θα γίνεις τραγουδιστής. Στην αρχή γέλασα και δεν τον πήρα στα σοβαρά αργότερα όμως αφού επέμεινε είπα να το δοκιμάσω κι έτσι ξεκίνησαν όλα…
• Σε νεαρή ηλικία έκανες καριέρα και στην Αθήνα. Ωστόσο, επέλεξες να επιστρέψεις στη Ρόδο. Τι ήταν αυτό που σε έφερε πίσω; Δεν σου δόθηκαν ευκαιρίες ή υπήρχε άλλη αιτία που είχε να κάνει με τον ανταγωνισμό της δουλειάς σου;
Δούλεψα στην Αθήνα (και σχεδόν σε όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό) σε πάρα πολλά μαγαζιά και έκανα συνεργασίες για τις οποίες είμαι υπερήφανος. Όμορφες δουλειές, δύσκολες, αλλά αυτό το δύσκολο μου αρέσει. Με έφερε πίσω η οικογένεια. Θεωρώ ότι επειδή η γυναίκα μου ήταν σε πολύ μικρή ηλικία, Ροδίτισσα και δεν είχε κανέναν συγγενή ή φίλο, πάνω στην Αθήνα, το να την κλειδώσω σε ένα σπίτι μόνη με ένα μωρό κι εγώ να κυνηγάω την καριέρα, θα ήτανε σαν να καταδίκαζα τον εαυτό μου να χωρίσω και να διαλύσω την οικογένειά μου, γι’ αυτό λοιπόν έκατσα τα ζύγισα τα έβαλα κάτω και διάλεξα ανάμεσα στην οικογένεια και την καριέρα. Επέλεξα λοιπόν την οικογένεια, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι, τα παράτησα κιόλας, για αυτό συνεχίζω και βγάζω τραγούδια. Είμαι στην PANIK που θεωρώ ότι είναι η καλύτερη εταιρεία της Ελλάδος αυτή τη στιγμή και προσπαθώ να προσφέρω, έστω εξ αποστάσεως, ότι καλύτερο μπορώ στην ελληνική δισκογραφία και στο ελληνικό κοινό.
• Η νύχτα σήμερα είναι σε καλύτερο ή σε χειρότερο επίπεδο από ό,τι ήταν παλιά, διότι όλοι μιλάνε για την εξαιρετική νυχτερινή ζωή που είχε η Ρόδος.
Θεωρώ ότι η νύχτα της Ρόδου δεν είναι όπως ήταν πριν, βασικά δεν έχει καμία σχέση με αυτό που βλέπετε σήμερα. Είναι σαν να βλέπετε το φάντασμα της νύχτας της Ρόδου! Όμως εμείς πάλι δεν το βάζουμε κάτω και προσπαθούμε να κρατήσουμε ό,τι μπορούμε και με όποιο τρόπο μπορούμε, από την παλιά αίγλη της νυχτερινής διασκέδασης και αυτό μπορείτε να το διαπιστώσετε εύκολα αν έρθετε να μας ακούσετε.
• Έχεις αρκετά χρόνια στο επάγγελμα. Ποιοι καλλιτέχνες σε εντυπωσίασαν από τη συνεργασία σας; Υπήρξαν και κάποιοι που σε εξέπληξαν αρνητικά;
Φέτος κλείνω 27 χρόνια επαγγελματικά στο τραγούδι ο αγαπημένος μου καλλιτέχνης. Ο καλύτερος επαγγελματίας και ο καλύτερος άνθρωπος που συνάντησα στη δουλειά είναι ο Λευτέρης Πανταζής με τον οποίο δεθήκαμε και προσωπικά και γίναμε και κουμπάροι. Ο Λευτέρης με πάντρεψε και η κόρη του η Κόνι Μεταξά μου βάφτισε το γιο μου. Αρκετοί καλλιτέχνες με εξέπληξαν αρνητικά. Η δουλειά μας δυστυχώς δίνει μια χαρά και δέκα πίκρες! Είναι πάρα πολύ δύσκολη δουλειά, δεν είναι εύκολη, όσοι θεωρούν ότι είναι εύκολο να τραγουδάς και να είσαι σταθερός (δηλαδή να μην είσαι πυροτέχνημα) κάνουν μεγάλο λάθος. Δεν θέλω να ονομάσω ποιοι καλλιτέχνες δεν μου φέρθηκαν καλά ή μου έκαναν πόλεμο για τους δικούς τους λόγους, το κρατάω για μένα αυτό. Πάντως έτσι για την ιστορία οι περισσότεροι ήταν έτσι.
• Οι γνήσιοι «μπουζουξήδες» έχουν αναπολήσει τις χρονιές με τα γύψινα πιάτα που έκαναν «βουνό» μπροστά στα πόδια του καλλιτέχνη. Υπάρχει κάτι ιδιαίτερο που θυμάσαι από αυτή την περίοδο;
Εγώ τις πρόλαβα στο τελείωμά τους αυτές τις εποχές. Μου άρεσαν τα πιάτα, είχαν πλάκα, κάποιες φορές όμως συνέβαιναν και ατυχήματα. Προσωπικά εμένα μου αρέσουν περισσότερο τα λουλούδια από τα πιάτα θεωρώ ότι αν σου πετάει κάποιος λουλούδια σε τιμάει και σέβεται καλύτερα από να σου πετάει πιάτα. Εμένα μου λείπει περισσότερο η νοοτροπία που είχαμε τότε, μου λείπουν αυτοί οι μάγκες με τις παραγγελίες που ήθελαν το τραγούδι τους και το πλήρωναν. Αυτοί που σέβονταν τον καλλιτέχνη πραγματικά. Τώρα να σου πω την αλήθεια με χαλάει που τραγουδάω και οι μισοί πελάτες με τραβάνε βίντεο με το κινητό τους. Χάνουμε την στιγμή, χάνουμε την πραγματική διασκέδαση και τραβάμε βίντεο για να το δούμε μετά στο σπίτι μας μόνοι μας ή να το ανεβάσουμε στα σόσιαλ να δείξουμε ότι ήμασταν στα μπουζούκια. Κάπου εκεί το χάνουμε νομίζω…
• Σε όλα τα επαγγέλματα τα μεροκάματα ανεβαίνουν. Στην νύχτα όμως με αφορμή και την οικονομική κρίση ακολούθησαν αντίθετη πορεία. Επιστρέψαμε σε ικανοποιητικό επίπεδο ή μένει μόνο η λάμψη της;
Τα μεροκάματα που παίρναμε παλιά δεν υπάρχουν πλέον. Νομίζω αυτές οι εποχές τελείωσαν ανεπιστρεπτί προσωπικά κρατάω το μεροκάματό μου σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο για τα σημερινά δεδομένα, όμως δυστυχώς με μια μέρα την εβδομάδα που δουλεύουμε δεν είναι και ό,τι πιο εύκολο να ζήσεις μια οικογένεια με 3 παιδιά ωστόσο πάντα προσπαθώ να βρίσκω τρόπους να συντηρούμαι οικονομικά και να ζούμε με αξιοπρέπεια
• Να περιμένουμε κάποια νέα δισκογραφική δουλειά;
Ναι, ετοιμάζω ένα καινούργιο τραγούδι που θα κυκλοφορήσει γύρω στο Νοέμβρη.
• Το προσωνύμιο «αφρός» πώς προέκυψε;
Όταν ήμουν μικρός χρησιμοποιούσα έντονα την έκφραση «είμαστε στον αφρό» επίσης όταν έβλεπα κάτι ωραίο, είτε κορίτσι ήταν αυτό, είτε αυτοκίνητο, είτε ένα ωραίο σπίτι έλεγα «αφρός». Όταν λοιπόν ξεκίνησα να τραγουδάω φώναζα από το μικρόφωνο «στον αφρό είμαστε» και έτσι μου κόλλησε το παρατσούκλι ο συγχωρεμένος Βασίλης ο Παπανικόλας, ο ιδιοκτήτης του Melody Palace, ε και από τότε έμεινε! Έλεγαν όλοι πάμε στον αφρό. Η αλήθεια ήταν πιασάρικο αφού στην αρχή της καριέρας μου όλοι μου έλεγαν να βγω δισκογραφικά σαν Νίκος Aφρός και όχι σαν Νίκος Γιάννου, ακόμα και σήμερα έχει πολλούς στην Αθήνα που δεν με ξέρουν με το κανονικό μου όνομα αλλά με ξέρουν σαν Aφρό.
• Από την εμπειρία σου στις εκλογές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, μιας και ήσουν υποψήφιος στον συνδυασμό του Αντώνη Καμπουράκη, τι αποκόμισες; Είναι σκληρότερη η νύχτα ή η πολιτική;
Δεν έχει καμία σχέση η νύχτα με την πολιτική θεωρώ ότι η νύχτα είναι πολύ πιο παντελονάτη και πολύ πιο καθαρή από την πολιτική. Γενικά δεν ήθελα να ασχοληθώ με την πολιτική, ασχολήθηκα γιατί ο Αντώνης ο Καμπουράκης είναι φίλος μου πραγματικός και γιατί πίστευα (και φυσικά πιστεύω ακόμα) σε αυτόν. Το αποτέλεσμα γενικά δεν με ξένισε να σας πω την αλήθεια, το ψιλοπερίμενα, ήξερα ότι αν δεν βγούμε από τον πρώτο γύρο στον δεύτερο θα χάσουμε δυστυχώς, επειδή έχω νιώσει και εγώ (για άλλους φυσικά λόγους) στο πετσί μου τον φθόνο, την ζήλια και την κακία των φίλων μου και ξέρω μέχρι πού μπορεί να φτάσει αυτό το μίσος. Πιστεύω καταλαβαίνετε τι εννοώ;
Ναι, η πολιτική είναι σκληρότερη όμως μπορώ να πω ότι μου άρεσε σαν εμπειρία, η αλήθεια είναι ότι η πολιτική ξεκαθαρίζει το τοπίο και σε προσγειώνει στην πραγματικότητα.
