Εληξε μετά από δέκα χρόνια σκληρής αντιδικίας η διαφορά μεταξύ πατέρα και γιου σχετικά με τις μετοχές Ανώνυμης Εταιρείας, που έχει στην ιδιοκτησία της κεντρικό ξενοδοχείο στην πόλη της Ρόδου.
Συγκεκριμένα, με την υπ’ αριθμόν 684/2023 αμετάκλητη απόφαση του Αρείου Πάγου, κρίθηκε οριστικά ότι οι μετοχές της εταιρείας αυτής ανήκουν εξ ολοκλήρου στο γιο και στην σύζυγό του, οι οποίοι αναγνωρίστηκε ότι έχουν το 100% των μετοχών της.
Η απόφαση αυτή έκρινε, επίσης, ότι ο πατέρας δεν έχει κανένα απολύτως δικαίωμα στην εταιρεία αυτή και στο ξενοδοχείο της, απορρίπτοντας κατ’ αυτό τον τρόπο τους ισχυρισμούς του ότι δήθεν είχε το 50% των μετοχών.
Μετά την εξέλιξη αυτή, ο πατέρας δεν έχει πλέον κανένα δικαίωμα στην εταιρεία αυτή και στο ξενοδοχείο της, το οποίο ανήκει εξ ολόκληρου στο γιο του και στην σύζυγο αυτού.
Πιο συγκεκριμένα, ο Αρειος Πάγος με την απόφαση που εξέδωσε απέρριψε την αίτηση του πατέρα για αναίρεση της υπ’ αριθ. 80/2020 απόφασης του Τριμελούς Εφετείου Δωδεκανήσου.
Με την τελευταία απόφαση μεταρρυθμίστηκε η υπ’ αρίθμ. 1/2018 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ρόδου, με την οποία είχε γίνει δεκτή εν μέρει η αγωγή του, κατά του γιου και της νύφης του αλλά και δεκτή εν μέρει την αντίθετη, που ασκήθηκε εις βάρος του πατέρα και πεθερού, από τους εναγόμενους στην πρώτη αγωγή.
Πρόκειται για την πολύκροτη υπόθεση της διάθεσης μετοχών γνωστής ξενοδοχειακής εταιρείας, που είχε προσλάβει και ποινική διάσταση.
Ο πατέρας, εξιστόρησε ότι μαζί με την αποβιώσασα σύζυγό του, είναι ιδρυτικά μέλη ξενοδοχειακής εταιρείας, η οποία ανήγειρε και εκμεταλλεύεται ξενοδοχείο στην πόλη της Ρόδου σε κεντρικό σημείο.
Με την πάροδο του χρόνου τόσο ο ίδιος όσο και η αποβιώσασα σύζυγός του, κατέστησαν μοναδικοί μέτοχοι της ως άνω εταιρείας, το κεφάλαιο της οποίας, μετά από επανειλημμένες αυξήσεις και αφού μετατράπηκε σε ευρώ, ανήλθε σε 494.841,84 ευρώ, διαιρούμενο σε 168.888 μετοχές ονομαστικής αξίας 2.93 ευρώ εκάστη, κατέχοντες ο καθένας τους από 84.444 μετοχές, ήτοι το ½ έκαστος των 168.888 μετοχών.
Λόγω της μεγάλης ηλικίας τους, όπως υποστήριξε το έτος 2008 και κατόπιν υποδείξεως και προτροπής του γιου τους, τον όρισαν πρόεδρο του Δ.Σ και του παρέδωσαν προς φύλαξη τις μετοχές τους, με την εντολή να προβαίνει σε όλες τις διαχειριστικές εκ του νόμου πράξεις για την εύρυθμη λειτουργία της εταιρείας.
Οπως ισχυρίστηκε, διαπίστωσε ότι στην γενική συνέλευση της 30ής Ιουνίου του έτους 2008 εμφανίζεται ως μέτοχος ο γιος του, με 84.444 μετοχές και ο ίδιος με μόλις τέσσερις μετοχές, και η αποβιώσασα σύζυγός του χωρίς καμιά μετοχή.
Του απέστειλε από κοινού με τις κόρες του εξώδικη πρόσκληση και τον κάλεσε να του παραδώσει τις μετοχές στην ως άνω εταιρεία, που αντιστοιχούν στο 50% του συνολικού αριθμού αυτών, που κατέχει ως θεματοφύλακας.
Έκπληκτος, όπως υποστήριξε έλαβε εξώδικη απάντηση με την οποία του ανέφερε, μεταξύ άλλων, ότι υπέγραψαν μεταξύ τους ιδιωτικό συμφωνητικό με το οποίο του μεταβίβασε τις 84.440 ανώνυμες μετοχές του οι οποίες του ανήκαν και αντιστοιχούσαν στο 50% του τότε μετοχικού κεφαλαίου της εταιρείας.
Πλην όμως τέτοια μεταβίβαση ουδέποτε, όπως υποστήριξε, έγινε ούτε είχε υπογράψει παρόμοιο ιδιωτικό συμφωνητικό μεταβίβασης των μετοχών του στον γιο του και οποιοδήποτε άλλον.
Η υπόθεση είχε προσλάβει εξάλλου και ποινική διάσταση, καθώς ο πατέρας υπέβαλε ενώπιον του Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Ρόδου μήνυση κατά του γιου του, ζητώντας την άσκηση διώξεων σε βάρος του για τα αδικήματα της υπεξαίρεσης και της πλαστογραφίας μετά χρήσεως και μάλιστα σε κακουργηματική μορφή, γιατί η αξία των μετοχών υπερβαίνει το ποσό των 120.000 ευρώ.
Η μήνυση όμως αυτή τέθηκε στο αρχείο, ελλείψει στοιχείων, που να δικαιολογούν την άσκηση δίωξης, με διάταξη της Εισαγγελέως Πλημμελειοδικών Ρόδου, που κατέστη τελεσίδικη.
Το Πολυμελές Πρωτοδικείο Ρόδου έκανε δεκτή εν μέρει την αγωγή του πατέρα κατά του γιου και της νύφης του και τον αναγνώρισε ως κύριο 41 μετοχών που της είχε μεταβιβαστεί μετά τον θάνατο της συζύγου του.
Συνεκδικάζοντας τις αντίθετες αγωγές αναγνώρισε ωστόσο ότι ο γιος του είναι κύριος 491.864 μετοχών της ανώνυμης ξενοδοχειακής εταιρείας.
Το Πολυμελές Πρωτοδικείο Ρόδου έκρινε συγκεκριμένα ότι η μητέρα του εναγόμενου, είχε εν λευκώ πληρεξουσιότητα για την διαχείριση των μετοχών του άνδρα της και ότι εκείνη υπέγραψε, έχοντας προς τούτο προφορική εντολή για την μεταβίβαση των μετοχών του συζύγου της στον γιο τους.
Το ίδιο δέχτηκε το Εφετείο ενώ έκρινε παραπέρα ότι και οι μετοχές που έλαβε η νύφη καλώς τις είχε λάβει.
Ο Αρειος Πάγος έκρινε μεταξύ άλλων ότι η ουσιαστική μεταβίβαση της εταιρείας και εντεύθεν του ξενοδοχείου το 2000, αποδεικνύεται πρωτίστως από το γεγονός ότι έκτοτε, ο γιος εμφανίζεται στους τρίτους ως ο μοναδικός ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου, ανέλαβε την ανακαίνιση του ξενοδοχείου και κατέβαλε εξ ιδίων χρημάτων τα ποσά των αυξήσεων του μετοχικού κεφαλαίου, όταν αυτές ήταν σε χρήμα.
Σε αυτό συγκλίνουν όλες οι μαρτυρικές καταθέσεις, από τις οποίες προκύπτει με σαφήνεια ότι ενεργούσε μόνος του σε ό,τι αφορούσε τη λειτουργία του ξενοδοχείου, ενώ ο πατέρας του επισκεπτόταν το ξενοδοχείο ασχολούμενος με χειρωνακτικές εργασίες συντήρησης μικρής κλίμακας.
Εκρινε αβάσιμο τον ισχυρισμό του πατέρα, περί μεταφοράς των μετοχών του ίδιου και της συζύγου του στο χρηματοκιβώτιο του ξενοδοχείου και παράδοση αυτών στον γιο μόνο προς φύλαξη ως αβάσιμο.
Την υπόθεση αυτή χειρίστηκαν από πλευράς του γιου και της συζύγου του οι δικηγόροι Ρόδου Δημήτριος Σαλαμαστράκης και Νικόλαος Πέρος, οι οποίοι παραστάθηκαν και στον Άρειο Πάγο. Από πλευράς του πατέρα, την υπόθεση χειρίστηκε ο δικηγόρος Ρόδου Φώτης Κωστόπουλος και στον Άρειο Πάγο ο καθηγητής της Νομικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Απόστολος Σοφιαλίδης.
