«Τελειώνω φέτος τη σχολή Βιομηχανικής Διοίκησης στο Πανεπιστήμιο Πειραιά. Επέλεξα αυτό το τμήμα γιατί μου άρεσε το αντικείμενό του και είχε επαγγελματικές προοπτικές. Ομως, αναγκαζόμαστε να κάνουμε δουλειές που δεν έχουν καμία σχέση με αυτό που σπουδάζουμε. Εγώ και πολλοί συμφοιτητές μου δουλεύουμε στο σέρβις», λέει στην «Κ» η 23χρονη Ραφαέλα Γρηγοριάδου.
Φτάνοντας κοντά στο πτυχίο η Ραφαέλα, προσπάθησε να βρει μια δουλειά στο αντικείμενό της. Οταν άρχισε να χτυπάει πόρτες, της ζητούσαν είτε να έχει εμπειρία, πράγμα αδύνατον αφού μόλις είχε βγει από τη σχολή, ή να μείνει στην επιχείρηση κάνοντας πρακτική. Το πρόβλημα στη δεύτερη περίπτωση είναι ότι το πανεπιστήμιό της δεν χρηματοδοτεί την πρακτική, και ως εκ τούτου αυτό θα σήμαινε εργασία χωρίς μισθό. Ετσι για να βγάλει τα προς το ζην άρχισε να ψάχνει για δουλειά ως σερβιτόρα. Ακόμα και σε αυτήν τη δουλειά όμως συνάντησε την εκμετάλλευση, αφού πολλοί επιχειρηματίες της ζητούσαν να δουλέψει για λίγες ημέρες με το πρόσχημα του δοκιμαστικού, χωρίς ωστόσο να της πουν πόσο καιρό θα μείνει. «Πας για δοκιμαστικό, σε κρατούν μία με δύο εβδομάδες χωρίς να σε πληρώνουν και στο τέλος, μπορεί να σου πουν ότι δεν τους κάνεις. Δηλαδή το κάνεις όλο αυτό τζάμπα και βγάζεις τη δουλειά τους».
Πίσω από τον μπουφέ μιας καφετέριας στην οδό Σκουφά δουλεύει ο 26χρονος Γιώργος Ποζακίδης. Τελείωσε Λογιστική στη Θεσσαλονίκη, αλλά ετοιμάζει καφέδες κι αυτό γιατί όταν έψαξε για δουλειά στο αντικείμενό του, του πρότειναν μισθό για οχτάωρο 300 ευρώ τον μήνα χωρίς ένσημα, αναγκάζοντάς τον να εγκαταλείψει το όνειρο για μια «κανονική δουλειά», αφού τα χρήματα αυτά δεν του έφταναν ούτε για το ενοίκιό του. «Με βλέπω για πολλά χρόνια εδώ», λέει μιλώντας για το επαγγελματικό του μέλλον. Από την πλευρά της, η Ιωάννα Γιασκουλίδη, τελειόφοιτος στο τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πειραιά, μιλάει άριστα τέσσερις γλώσσες, αλλά για να κερδίσει λίγα χρήματα και να ανακουφίσει τους γονείς της που έχουν ζοριστεί από την οικονομική κρίση, κόβει εισιτήρια σε λεωφορεία. «Τελειώνω τη σχολή μου και οδεύοντας προς την ανεργία ανησυχώ για το μέλλον μου. Ας είναι καλά η μαμά και ο μπαμπάς», σχολιάζει.
Καταστηματάρχες στο Θησείο, όπως ο 44χρονος Γρηγόρης Παπασταματίου, λένε ότι καθημερινά περνούν από τα μαγαζιά τους δεκάδες νέοι, οι οποίοι δηλώνουν πρόθυμοι να κάνουν οποιαδήποτε δουλειά χρειαστεί, αρκεί να πάρουν ένα μεροκάματο. «Στην πλειοψηφία τους έχουν τελειώσει πανεπιστήμιο ή ΤΕΙ αλλά δουλεύουν ακόμη και σε λάντζα».
Η μεγάλη ανεργία έχει οδηγήσει στην αύξηση της μερικής απασχόλησης, με αποτέλεσμα το 70% των ανέργων αναγκαστικά να την επιλέγουν, νέοι στην πλειοψηφία τους. Το 51% των μερικώς απασχολουμένων ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, ενώ οι νέοι κάτω των 25 έχουν τη μεγαλύτερη μείωση αγοραστικής δύναμης λόγου του κατώτατου μισθού. Στις ηλικίες 15-24 φτάνει το 53,2%, ενώ στους νέους 25-34 ετών φτάνει 32,9%, σύμφωνα με τα πρόσφατα στοιχεία Ιουνίου της Eurostat. Η αρμόδια επίτροπος για την απασχόληση, Μαργκρέτε Βεστάχερ, προανήγγειλε ότι μετά το καλοκαίρι θα προτείνει μέτρα για την αποτελεσματική υποστήριξη των μακροχρόνια ανέργων και κυρίως για τους νέους. Πολλοί ερευνητές όμως εκτιμούν πως το πρόγραμμα της Κομισιόν για τη μείωση της ανεργίας των νέων θα αποτύχει, διότι απαιτεί ιδιαίτερα αποτελεσματική δημόσια διοίκηση, κάτι που δεν υπάρχει σε πολλές χώρες του ευρωπαϊκού Νότου, όπως η Ελλάδα.
Καθημερινή
