Είναι γνωστό ότι το πολιτικό μας προσωπικό την έχει την μικροπολιτική τέχνη στο αίμα του. Εχουμε συνηθίσει τις κατά καιρούς κόντρες για το ποιος κατέστρεψε λιγότερο και ποιος περισσότερο τη χώρα. Δεν θα μπορούσε να λείπει από την γκάμα και μια κόντρα με χαρτοπόλεμο πάνω στ’ αποκαϊδια ενός νησιού, για το ποιος έχει κάψει περισσότερο ή λιγότερο τη χώρα. Την στιγμή που υπάρχει ομολογουμένη αδυναμία σωστής επάνδρωσης πυροσβεστικής, πυροσβεστών, αντιπυρικής προστασίας λόγω έλλειψης κονδυλίων και μνημονιακών περικοπών ουδείς μπορεί να ομιλεί. Από το 2012 αυτό, όταν ο τότε αρμόδιος υπουργός, περιέγραφε τα σοβαρά προβλήματα πυρόσβεσης, ομολογώντας δημόσια ότι «έχουμε τεράστιο πρόβλημα υλικού». Ο οποίος είχε επιβεβαιώσει ότι ο στόλος των αεροσκαφών είναι γερασμένος και ένα μεγάλο μέρος του, όλο και συχνότερα, μένει καθηλωμένο στο έδαφος. Τόνισε ότι δεν… υπάρχουν χρήματα και έκλεινε με την επίκληση «ο Θεός βοηθός». Για να μη τρελαθούμε εντελώς σ’ αυτό τον τόπο όσοι δεν έχουμε μνήμη χρυσόψαρου. Ολοι βλάπτουν την Συρία το ίδιο! Και προκαλεί μόνον οργή η μικροπολιτική τους πάνω σε ερείπια και αποκαϊδια. Υ.Γ. Να μην ξεχάσουμε να απονείμουμε και έναν έπαινο βλακείας στην κρατική τηλεόραση, η οποία ανάμεσα από τις φλόγες που έκαιγαν τέσσερις ημέρες, πετούσε και από ένα «η ζωή των κατοίκων και επισκεπτών δεν έχει διαταραχθεί».
Καπηλεία πάνω σ’ αποκαϊδια
