Γράφει ο
Κώστας Λαμπριανός
Το κρεσέντο χυδαιότητας και παραλογισμού του δημάρχου Ρόδου, Φώτη Χατζηδιάκου, στη συνάντησή του με τους εκπροσώπους των φορέων για τον ΠΡΟΤΟΥΡ, δεν είναι παρά κορυφαίο χαρακτηριστικό δείγμα σύγχυσης, πανικού, τρικυμίας εν κρανίω, στοιχεία πλήρους ανασφάλειας που τον διακατέχει, καθώς αντιλαμβάνεται πλέον ότι η σαθρή εξουσία του έχει ημερομηνία λήξης.
Στην ιστορία της Ρόδου, από την Ενσωμάτωση έως και σήμερα, υπήρξαν δήμαρχοι που ξεχώρισαν για τις αρετές τους πρωτίστως, και δευτερευόντως για το έργο που άφησαν πίσω τους.
Άνθρωποι οραματιστές, πατριώτες, με αρχές και αξίες, με αγάπη και σεβασμό στους πολίτες, ανεξαρτήτως του ιδεολογικοπολιτικού προσανατολισμού τους.
Υπήρξαν, φυσικά, και κάποιοι, άοσμοι, άχρωμοι, αποξενωμένοι από τους πολίτες και τα προβλήματά τους, κενοί από ιδέες και οράματα, στείροι δημιουργικού πάθους, ανίκανοι, φευγάτοι, χωρίς ένα αποτύπωμά τους, στο πολιτικοκοινωνικό αλώνι.
Στην στήλη με τα ονόματα εκείνων που διετέλεσαν δήμαρχοι Ρόδου θα καταχωριστεί και το όνομα του σημερινού. Και το πορτρέτο του, ως είθισται, θα «κρεμαστεί», στην αίθουσα εθιμοτυπίας του δημαρχιακού μεγάρου.
Μόνο που θα γνωρίσει, στο διάβα του χρόνου, τις παραμορφώσεις εκείνες, όπως συνέβη με το πορτρέτο του μυθιστορηματικού Ντόριαν Γκρέυ, πρότυπου εγωπάθειας, μισαλλοδοξίας, ναρκισσισμού, αμοραλισμού, χυδαιότητας.
Δεν υπάρχει, πια, καμιά αμφιβολία, ότι ο “πρώτος πολίτης” του νησιού ζει στον δικό του αλλόκοτο πολιτικό κόσμο.
Έναν κόσμο ψευδαισθήσεων που δημιούργησε ο ίδιος, ζώντας, ξένος προς την σκληρή πραγματικότητα, μέσα στις πομφόλυγες ανερμάτιστων λόγων και ανύπαρκτων έργων.
Έναν κόσμο που, εσχάτως, προβάλλεται από πρόθυμους αυλικούς κόλακες, με ιδιοτελείς στοχεύσεις, ως «επίγειος παράδεισος».
Είναι γελοίο, αποκαρδιωτικό, προκλητικό και υποτιμητικό της νοημοσύνης των πολιτών, αντιδήμαρχος να προκαλεί συνέντευξη, και με ύφος χιλίων καρδιναλίων, να επαίρεται ότι έβαλε “τάξη στα πανηγύρια”.
Ακόμα πιο εμετική η ανακοίνωση της δημοτικής αρχής ότι έκλεισε χίλιες λακκούβες στους δρόμους της πόλης.
Όπως και η τελευταία δήλωση-διαβεβαίωση ότι ΘΑ κλαδευτούν πεντακόσια δέντρα.
Δηλαδή ο παραγωγικός οργασμός της δημοτικής αρχής, και προσωπικά του δημάρχου, επί τέσσερα σχεδόν χρόνια, εξαντλείται στα πανηγύρια, στις λακκούβες και στο κλάδεμα των δέντρων.
Γιατί, όσο καλόπιστα και αν το δει κανείς, δεν βλέπει κάποιο έργο πνοής, “αποτύπωμα” του σημερινού δημάρχου.
Κομπορρημονεί, όμως, ότι θα ολοκληρώσει την εξωτερική όψη του Εθνικού Θεάτρου. Και το εσωτερικό του Θεάτρου; Ε, αυτό είναι για τις νυχτερίδες και τις αράχνες, ας μην παραπονιέται ο ροδιακός λαός!
Κομπαστικός, ακόμα, ο κύριος δήμαρχος, καβαλημένος στο καλάμι της εξουσίας, μ’ ένα χαμόγελο αμηχανίας και ηλιθιότητας ανακοίνωσε ότι, σύντομα, ΘΑ κλείσει και την οδό Καμείρου, ένα τμήμα δρόμου, άντε πενήντα μέτρων, εργάκι που έχει ανακοινώσει πάμπολλες φορές, από τις πρώτες μέρες της θητείας του, δεσμευόμενος για την υπογραφή προγραμματικής σύμβασης με την Αρχαιολογία.
Ας σοβαρευτούμε, όμως. Με γελοιότητες, με τζάμπα μαγκιές και τσαμπουκάδες δεν κυβερνιέται αυτός ο ευλογημένος τόπος με την μακραίωνη ιστορία του.
Και αλήθεια είναι ότι η πόλη, και καθολικά το άλλοτε “σμαραγδένιο νησί”, στις “μέρες Χατζηδιάκου” γνωρίζει τη χειρότερη περίοδο παρακμής, ανυποληψίας.
“Ξεπούλησε” την καθαριότητα σε ιδιώτες, με μπόνους εκατομμυρίων μάλιστα, αλλά η πόλη, και τα δημοτικά διαμερίσματα πνίγονται στην βρομιά και δυσοσμία.
Το “Ροδίνι”, από πάρκο ιδιαίτερου φυσικού κάλλους, έχει μετατραπεί σε χωματερή. Και ευτυχώς, η Περιφέρεια, την οποία, ο συμπλεγματικός ένοικος του Δημαρχείου, καθυβρίζει καθημερινά, χρηματοδοτεί την αποκατάστασή του.
Το “Θέρμαι”, δεν είναι παρά εστία ρύπανσης, αλγεινή εικόνα στην καρδιά της πόλης.
Τα πάρκα πεθαίνουν, θλιβεροί καταυλισμοί των Ρομά. Τα τείχη πέφτουν, η Τάφρος μια αθέατη χωματερή, μελανή κηλίδα για τον πολιτισμό και τα Μνημεία της.
Και η Μεσαιωνική Πόλη, άναρχη, κακοποιημένη βάναυσα, παραπέμπει σε χαοτικό ανατολίτικο παζάρι.
Η Καλλιθέα, ένας σκουπιδότοπος, μέσα και έξω από το περιτοιχισμένο αλσύλλιο, με ελεεινές “νησίδες” από ξερόχορτα, ελαστικά, τενεκεδάκια και πλαστικά ακόμα και στον πεζόδρομο προς… τέρψιν ημεδαπών και αλλοδαπών περιπατητών.
Το βλέπουν καθημερινά τα καλόπαιδα της δημοτικής αρχής αλλά πονηρούτσικα παραπέμπουν στην Περιφέρεια, και -άκουσον, άκουσον- στην Κτηματική και Δασική Υπηρεσία διότι -λένε- είναι δική τους αρμοδιότητα, αφού σ’ αυτές ανήκουν δρόμοι και πευκάκια.
Χωρίς να ντρέπονται για την άθλια εικόνα, χωρίς ίχνος ευθιξίας και ευθύνης, μπροστά στον υψηλό κίνδυνο να καταστραφεί από μια πυρκαγιά.
“Κόλαση” η ζωή στην πόλη, για ντόπιους και επισκέπτες, από το κυκλοφοριακό χάος, αλλά το αυτί των μανιακών της δημοτικής εξουσίας δεν ιδρώνει.
Μπορούμε, ωστόσο, ως ιθαγενείς, να ελπίζουμε: όπως έχει δηλώσει -πολύ πρόσφατα- ο “άρχοντας των πανηγυριών” το κυκλοφοριακό τον απασχολεί σοβαρά…
Μπορείς, αγαπητέ, αναγνώστη να κοιμάσαι ήσυχος.
Αλλά θα επανέλθουμε…
