Γράφει ο
Νεκτάριος Καλογήρου
Σαμπουάν “nature moments” με μέλι και αμύγδαλα, μια ξεπουπουλιασμένη καρδερίνα σε κλουβί καρφωμένο στο τείχος, μια κουβέρτα υπέρδιπλη με ασορτί μαξιλάρια, πιάτα και υγρό πιάτων συμπυκνωμένο για πολλές χρήσεις και φανοί για το βράδυ (από εκείνους που πωλούν στις πλατείες) είναι τα στοιχεία του σκηνικού στο τσαντίρι που στήθηκε στον ιπποτικό ξενώνα της Αγίας Αικατερίνης, στη μεσαιωνική πόλη της Ρόδου.
Το «τσαντίρι» κάθε βράδυ φιλοξενεί μια ομάδα τσιγγάνων, από εκείνους που θα πρέπει από νωρίς το πρωί να βρίσκονται σε συγκεκριμένα πόστα, επαιτώντας λεφτά από τους τουρίστες και κλέβοντας τσάντες από τους λουόμενους στη διπλανή παραλία. Ισως εκείνο που λείπει από το τσαντίρι είναι το πρόγραμμα με τις προσεγγίσεις κρουαζιερόπλοιων, καθώς ο ιπποτικός ξενώνας βρίσκεται στην είσοδο της πύλης του Μπούργκου (πύλη Παναγιάς), ακριβώς μπροστά στο τουριστικό λιμάνι.
Για εκείνους που δεν γνωρίζουν, ο ξενώνας της Αγίας Αικατερίνης είχε κατασκευαστεί κατά την περίοδο των Ιπποτών για να φιλοξενήσει τις επιφανείς προσωπικότητες εκείνης της εποχής. Τμήμα του επιβλητικού κτηρίου (μαζί με την εβραϊκή συναγωγή στο ανατολικό μέρος) είχαν κατεδαφιστεί κατά τους βομβαρδισμούς του β’ παγκοσμίου πολέμου. Στη δεκαετία του 1980, το κτήριο αναστηλώθηκε και απέκτησε ξανά την παλιά του αίγλη.
Το τσαντίρι έχει στηθεί στο ισόγειο. Ένα μεγάλο χαρτόνι το κρύβει από τη θέα των περαστικών, που όμως αντιλαμβάνονται το τι ακριβώς συμβαίνει. Εκείνοι πάλι που δεν το βλέπουν, μπορούν να το μυρίσουν. Η περιοχή δεν έχει τουαλέτες, συνεπώς όλοι εκείνοι που διαμένουν στο ιπποτικό τσαντίρι, ικανοποιούν τις φυσικές τους ανάγκες στους τοίχους, στη βοτσαλωτή αυλή και στην κάλυψη που τους παρέχουν τα κοντινά ερείπια (αρχαίο τείχος, παλιά Συναγωγή, παλιό εβραϊκό σχολείο).
Ποιος φταίει για την κατάσταση; Ολοι μπορούν να δείξουν από ένα πρόσωπο. Το μόνο σίγουρο είναι πως έτσι όπως εξελίσσονται τα γεγονότα με την κατάργηση της αστυνόμευσης, οι μόνοι επισκέπτες που θα απομείνουν στο νησί θα είναι οι τσιγγάνοι.
