Επανακρίνεται, στο πλαίσιο συμπληρωματικής κυρίας Ανάκρισης, υπόθεση με κατηγορούμενο για απάτη εις βάρος του δημοσίου, ξενοδόχο που αφέθηκε ελεύθερος χωρίς όρους, μετά την απολογία του τον Μάιο του 2018.
Η δίωξη εις βάρος του ξενοδόχου, όπως έγραψε η «δημοκρατική», κινήθηκε τον Νοέμβριο του 2014 μετά από μηνυτήρια αναφορά, που υπέβαλε στο Υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών, το Υπουργείο Ανάπτυξης και την ΔΟΥ Ρόδου, Ροδίτης επιχειρηματίας, που είχε μισθώσει την ξενοδοχειακή του επιχείρηση και διαπίστωσε, όπως διατείνεται, ότι δεν είχε δικαίωμα να συνάψει τέτοια συμφωνία γιατί προσέκρουσε σε απαγορευτική διάταξη της επιχορήγησής της από τον αναπτυξιακό νόμο.
Υποστήριξε περαιτέρω ότι έγινε χρήση οικονομικών στοιχείων της μισθώτριας προκειμένου να εμφανίσει ο κατηγορούμενος στο Ελληνικό Δημόσιο, ότι την λειτουργούσε η επιχορηγούμενη επιχείρηση συμφερόντων του και όχι εκείνη, που την μίσθωσε.
Η εταιρεία του κατηγορούμενου υπήχθη συγκεκριμένα τον Ιούνιο του 2007 στις διατάξεις του Ν. 3299/2004 και εξασφάλισε την επιχορήγηση του επενδυτικού της σχεδίου από το Ελληνικό Δημόσιο με 2,2 εκατ. ευρώ, που αποτελούσε το μισό του κόστους της συνολικής επένδυσης για την κατασκευή ξενοδοχειακής μονάδας τεσσάρων αστέρων.
Η απόφαση επιχορήγησης προέβλεπε ότι μέχρι την παρέλευση πενταετίας από την δημοσίευση της απόφασης ολοκλήρωσης και έναρξης της παραγωγικής λειτουργίας της επένδυσης, η εταιρεία δεν επιτρεπόταν, χωρίς την έγκριση του αρμόδιου για την έκδοση της απόφασης υπαγωγής οργάνου να εκμισθώσει μέρος ή το σύνολο της ενισχυθείσας επένδυσης.
Σε περίπτωση παράβασης της συγκεκριμένης πρόβλεψης, επιβάλλεται ως ποινή η ολική ή μερική ανάκληση της απόφασης υπαγωγής και αντίστοιχα η επιστροφή της χορηγηθείσας ενίσχυσης.
Η ξενοδοχειακή εταιρεία επιχορηγήθηκε συνολικά σε δύο δόσεις το έτος 2010 το ποσό του 1.096.500 ευρώ και πρίν την πάροδο της πενταετίας ο κατηγορούμενος φέρεται να υπέγραψε σύμβαση μίσθωσης της ξενοδοχειακής μονάδας σε Ροδίτικη Ανώνυμη Εταιρεία κατά παράβαση του ως άνω όρου.
Ο ξενοδόχος, συνοδευόμενος από τους δικηγόρους του κ.κ. Μανώλη Κουτσούκο και Μιχάλη Ιωαννίδη, αρνήθηκε και απέκρουσε ως μη νόμιμη, αβάσιμη και απαράδεκτη την κατηγορία της απάτης σε βαθμό κακουργήματος σε συνδ. με την επίκληση του Ν. 1608/1950 «περί καταχραστών του δημοσίου» που μου απαγγέλθηκε.
Η εναντίον του κατηγορία στηρίχθηκε, όπως είπε, σε μη νόμιμη ποινική δίωξη που του ασκήθηκε η οποία υιοθέτησε μηνυτήρια αναφορά, την οποία υπέβαλε εναντίον του ο Ροδίτης.
Ισχυρίζεται ότι η μηνυτήρια αναφορά είναι σε όλο της το περιεχόμενο εψευδής και υποβλήθηκε εναντίον του αποκλειστικά και μόνο για λόγους εκδίκησης επειδή τον μήνα Σεπτέμβριο του 2014 αναγκάσθηκε να εξώσει την εταιρεία του από το ξενοδοχείο.
Τόνισε περαιτέρω ότι από το ποσόν της εγκριθείσας επιχορήγησης η εταιρεία του έλαβε στις 26 Ιουλίου 2010 το ποσόν των 600.000 ευρώ και στις 30 Δεκεμβρίου 2010 το ποσόν των 496.500 ευρώ. Έκτοτε κανένα άλλο ποσό επιχορήγησης δεν έλαβε η ανώνυμη εταιρεία, ενώ τόνισε ότι η καταβολή των παραπάνω ποσών έγινε ύστερα από λεπτομερή, κουραστικό και εξονυχιστικό έλεγχο από τις αρμόδιες υπηρεσίες ελέγχου του Υπουργείου Ανάπτυξης όλων των παραστατικών τα οποία νόμιμα και εμπρόθεσμα υπέβαλε.
Σημείωσε επίσης ότι το σύνολο της επιχορήγησης που έλαβε η εταιρεία καταβλήθηκε απευθείας στην Αγροτική Τράπεζα Ελλάδος στην οποία είχε εκχωρηθεί η δικαιούμενη επιχορήγηση επειδή από την Τράπεζα αυτή είχε λάβει σχετικό δάνειο. Δηλαδή η καταβολή των ποσών αυτών όχι μόνο δεν ήταν αποτέλεσμα εξαπάτησης οιουδήποτε οργάνου του Δημοσίου, αλλά αποτέλεσμα νόμιμου δικαιώματος της εταιρείας.
Λόγω των σοβαρών προβλημάτων υγείας που αντιμετώπιζε, όπως επεσήμανε και της αδυναμίας του να αντεπεξέλθει καθυστέρησε χρονικά η ολοκλήρωση της επένδυσης και η κατασκευή της μικρής ξενοδοχειακής μονάδας γι’ αυτό και ύστερα από αίτησή του εκδόθηκε απόφαση του Υπουργείου Ανάπτυξης με την οποία δόθηκε παράταση της ολοκλήρωσης της επένδυσης για λόγους ανωτέρας βίας μέχρι τις 16 Οκτωβρίου 2011.
Όταν τελικά ολοκληρώθηκε η κατασκευή του ξενοδοχείου και το έτος 2009 ξεκίνησε η λειτουργία του λόγω της επιβαρυμένης κατάστασης της υγείας του ήταν αδύνατο να μετέχει στη λειτουργία του ξενοδοχείου από τα αναμενόμενα έσοδα του οποίου θα εξοφλούσε τις δόσεις του δανείου που είχε λάβει. Με την βοήθεια της οικογένειας του και με μεγάλες δυσκολίες το ξενοδοχείο λειτούργησε για δύο τουριστικές περιόδους, τα έτη 2009 και 2010.
Στις αρχές Φεβρουαρίου 2011 και ενώ η κατάσταση της υγείας του είχε επιδεινωθεί δέχθηκε την επίσκεψη του Ροδίτη επιχειρηματία που του πρότεινε να μισθώσει το ξενοδοχείο.
Εκείνος, όπως ανέφερε απολογούμενος, διατύπωσε τις επιφυλάξεις του και ο Ροδίτης φέρεται να τον καθησύχασε.
Η εταιρεία του Ροδίτη λειτούργησε κανονικά και εκμεταλλεύθηκε το ξενοδοχείο ωστόσο η μισθωτική σύμβαση δεν εξελίχθηκε ομαλά διότι με διάφορα προσχήματα και προφάσεις αρνήθηκε να καταβάλει δεδουλευμένα μισθώματα σχεδόν 3 ετών και εκδόθηκε σε βάρος της διαταγή απόδοσης μισθίου και πληρωμής μισθωμάτων συνολικού ύψους 152.700 ευρώ.
Μετά την έξωση για να τον εκδικηθεί, όπως τόνισε, υπέβαλε εναντίον του στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Ρόδου μηνυτήρια αναφορά εμφανιζόμενος τάχα ως «θύμα» και δήθεν «τιμητής» της νομιμότητας.
