Όταν η ιδιοφυΐα του Μάνου Χατζιδάκι οδηγούσε το Γ’ Πρόγραμμα της ΕΡΤ στα μέσα
της δεκαετίας του ’70 δημιουργώντας ουσιαστικά μια παθιασμένη δημιουργική
«παρέα-πνευματική οικογένεια», με ελεύθερο ωράριο, ελεύθερους χώρους
εργασίας σε καφενεία, εστιατόρια και εμπνευσμένους δημόσιους χώρους
συνάντησης, πλάθοντας πανίσχυρη δέσμευση στο όραμα μέσα από την εν λευκώ
εμπιστοσύνη που έδειχνε στους συνεργάτες-φίλους, διοχετεύοντας έντεχνα την αξία
του φιλότιμου μα και του μεγαλείου της ατομικής και συλλογικής δουλειάς αυτού
του οργανισμού, όταν ακόμα κατέρριπτε παγιωμένες – αποστειρωμένες διαδικασίες
μισθοδοσίας για να αποδώσει τη δική του εν πλήρη γνώση εκτίμηση στους μισθούς
των συνεργατών του, όταν εκείνος ο στεγνός-ψυχρός διάδρομος του «μαυσωλείου»
της ΕΡΤ μεταμορφωνόταν σε μια κυψέλη δημιουργικού παιχνιδιού και καλλιτεχνικής
παραγωγικότητας, όταν καλούσε σε «κυκλική σύσκεψη» κυριολεκτικά για να
ακουστούν και μιλήσουν όλες οι φωνές ισάξια και αυθεντικά…
όταν στρατηγικά αλλά κυρίως πηγαία διεκδικούσε την αυτο-νομία αυτού του
ολοζώντανου οργανισμού με έμψυχο συλλογικό (κάθε άλλο από «συνδικαλιστικό»)
όργανο το κέφι… για να εκπέμψει πιστά στο σκοπό του το τρίπτυχο «ΠΑΙΔΕΙΑ –
ΤΕΧΝΗ – ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ» …
Ίσως να μην είχε φανταστεί ποτέ ότι αποτέλεσε ένα έξοχο και μοναδικό στα
παγκόσμια δεδομένα παράδειγμα ζώσας καινοτομίας σε καίρια ζητήματα που τώρα,
40 χρόνια μετά, περισσότερο από ποτέ καλούν για τον επαναπροσδιορισμό, την
«εφαρμοσμένη εφεύρεση από την αρχή» των οργανισμών σε μια Ελλάδα κι έναν
Κόσμο που αναζητά την αναγέννηση… προς εργασιακές συνθήκες ανθρώπινες,
αποδοτικές, που να θρέφουν ταλέντα και δεξιότητες, να χτίζουν εμπιστοσύνη και
συνεργασία και μέσω αυτών να οδηγούν οργανισμούς στην ευημερία, την
πληρότητα… Θα με ρωτήσετε για ποιους οργανισμούς μιλώ. Θα σας απαντήσω για
όλους! Δημόσιους κι ιδιωτικούς, σχολεία, νοσοκομεία, εργοστάσια, ναυτιλιακές και
ξενοδοχεία, εταιρείες παροχής υπηρεσιών, πολυεθνικές και οικογενειακές
επιχειρήσεις, συλλόγους και μη κυβερνητικές οργανώσεις, ιδρύματα, ακόμα ακόμα:
οικογένειες!
Αυτήν ακριβώς, λοιπόν, την αναζήτηση-αιχμή διερευνά πρακτικά και συμμετοχικά η
παγκόσμια συνάντηση (gathering) με το όνομα “Next Stage World” που
πραγματοποιείται στη Ρόδο, σε λίγες μέρες για τρίτη συνεχή φορά. Η ποιότητα της
«διεύθυνσης ορχήστρας-οργανισμού» του Μάνου Χατζιδάκι που εμπνέει προς το
καλύτερο εαυτό, το καλύτερο δυνατό παίξιμο και συλλογικό έργο, ενώ ταυτόχρονα
δίνει εναύσματα και δημιουργεί χώρο οργανικό για αυτο-διαχείριση και
αυτοδέσμευση είναι ένα από τα βασικότερα ζητούμενα. Ένα ζητούμενο κρίσιμο στο
μεταίχμιο ριζικής αλλαγής, κατάρρευσης συστημάτων και ανάδυσης νέων που
καλούμαστε να αντέξουμε από τη μία, να πλοηγηθούμε και να προσδιορίσουμε από
την άλλη έχοντας ως σημείο «τροφοδοσίας» το επόμενο στάδιο της ανθρώπινης
συνείδησης, ύπαρξης εν πολλοίς στον πλανήτη. Ξέρουμε –το βιώνουμε- πώς σ’ αυτή
την κατάρρευση, τα αδιέξοδα μη βιώσιμων πρακτικών, αναξιοκρατίας, ιεραρχικών
δομών και μοντέλων που υπαγορεύουν εντολές προς παθητική υπακοή, οι
οργανισμοί αποτελούν ουσιαστικά εστίες μολυσμένες και μολυσματικές τόσο
ψυχολογικά όσο και σωματικά. Το εργασιακό άγχος με άμεσα, έμμεσα και πιο
μακροπρόθεσμα ψυχοσωματικά συμπτώματα αγγίζει νούμερα και έκταση επιδημίας
στον παγκόσμιο χάρτη υγείας. Όσο τα προβλήματα οξύνονται, τόσο μεγαλώνει η
ανάγκη για ανθρώπινους οργανισμούς, υγιείς και όλο και πιο ευτυχείς -ναι και οι
ομάδες και οι οργανισμοί, όσο μεγάλοι κι αν είναι μπορούν να είναι ένα σώμα που
εργάζεται με κέφι, αποδίδει και μεγαλώνει ατομικά αλλά και συνολικά, ως ένα.
Το «επόμενο» επίπεδο συνείδησης από όπου πηγάζει κι εκπορεύεται το νέο έχει
επίγνωση της αλληλεξάρτησης με το φυσικό κόσμο, τα άλλα είδη, εμπνέεται από τα
φυσικά/ζωντανά συστήματα και πρακτικές συνεργασίας που ενισχύουν την αυτό-
οργάνωση κι όχι τον ασφυκτικό έλεγχο από πάνω προς τα κάτω, ενθαρρύνουν τις
ηγετικές ικανότητες όλων, θρέφουν την απτή αίσθηση πληρότητας του καθενός και
καλλιεργούν διαρκώς τη σύνδεση με τον προσωπικό και συλλογικό εξελικτικό σκοπό
νοηματοδοτώντας την κάθε συνεισφορά.
Τι δύναμη έχει λοιπόν μια σύναξη (κι όχι ένα «συμβατικό συνέδριο») ανθρώπων
από όλο τον Κόσμο που πρωτοστατούν στο κίνημα για την αλλαγή και
επαναπροσδιορισμό των οργανισμών στη Ρόδο; Πώς εξελίσσεται η ίδια η σύναξη ως
οργάνωση κι οργανισμός ως τώρα και ποια η δυναμική της;
Τη σύναξη αυτή συγκάλεσαν φίλοι και συνεργάτες που προέρχονται από τρεις
οργανισμούς-δίκτυα που έχουν δυνατό στίγμα στο παγκόσμιο τοπίο του κινήματος
αυτού. Τοπικά η κουκίδα αυτή λέγεται Συνέργεια – Synergy Rhodes κι αποτελεί ένα
χώρο και τρόπο δουλειάς που διαπνέεται από τις αρχές της συλλογικής,
συμμετοχικής ηγεσίας, εμψύχωσης με εργαλεία και μεθοδολογίες που συνδυάζουν
βιωματική συμμετοχή και τις τέχνες. Το παγκόσμιο δίκτυο Enlivening Edge αποτελεί
ένα δυναμικό καταλύτη σύνδεσης μεταξύ των ανθρώπων – ηγετών στους
οργανισμούς, παρέχοντας «συμπυκνωμένα» στοιχεία πρακτικής μέσα από το
ηλεκτρονικό περιοδικό του. Η εταιρεία συμβουλευτικής επιχειρήσεων Pro Action
Learning με σχεδιασμό και υλοποίηση συμβουλευτικών πρακτικών για τη στήριξη
και την ανάπτυξη καινοτόμων οργανισμών που δρα στην Ευρώπη και διεθνώς
φέρνοντας νέα εργαλεία στην υπηρεσία της αυτογνωσίας και της εξέλιξής τους.
Η μαγιά, όπως την προσέγγισε και ο Μάνος Χατζιδάκις, είναι εκεί –και η μαγιά είναι
η σχέση, η φιλία, η αναγνώριση της αξίας και της δύναμης των κρίσιμων συνάψεων
(σύνδεση δεξιοτήτων, δικτύων, πρακτικής, ταλέντων) που μπορούν να αποτελέσουν
καταλύτες συνεργασίας και εκτόξευσης τέτοιων εγχειρημάτων!
Έτσι μετά την πρώτη σύναξη το Σεπτέμβρη του 2016 στην πόλη της Ρόδου με 15
συμμετέχοντες, τη δεύτερη τον Απρίλη του 2017 στη Μονόλιθο με πάνω από 50
συμμετέχοντες σε ένα πλαίσιο αυθεντικής τοπικής φιλοξενίας που μετέτρεψαν
κυριολεκτικά το χωριό σε ένα χωριό μάθησης, το εγχείρημα “Next Stage World” έχει
διευρυνθεί σε μια μεγαλύτερη κοινότητα και περισσότερες τέτοιες συνάξεις ζητούν
να πραγματοποιηθούν: στην Ιαπωνία, την Αυστραλία την Ευρώπη.
Αυτήν την δυναμική θα αφουγκραστούμε στην προσεχή συνάντηση, τρίτη στη σειρά
που θα πραγματοποιηθεί στη Ρόδο την ερχόμενη εβδομάδα. Οι άνθρωποι
χρειάζονται αυτή τη σύνδεση και συνεύρεση μεταξύ πρωτοπόρων συναδέλφων
τους σε διαφορετικά μέρη αλλά με τις ίδιες κρίσιμες ερωτήσεις για νέους τρόπους
οργάνωσης, περισσότερη αυτό-διαχείριση, πληρότητα και καθοδήγηση από τον
εξελικτικό σκοπό κάθε εργαζόμενου, κάθε οργανισμού. Στόχος αυτής της
συνάντησης, που θα δώσει ευκαιρίες μέσα από τα βιωματικά εργαστήρια και
masterclasses για επεξεργασία των παραπάνω, είναι επίσης η διερεύνηση της
κατάλληλης δομής που θα υποστηρίξει τη δυναμικότητα του
κινήματος/εγχειρήματος “Next Stage World” από εδώ και πέρα. Στο φιλόξενο χώρο
του Ιδρύματος Marc de Montalembert, στη γαλήνη και αρμονία μέσα από
διαφορετικότητα των στοιχείων της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς που αναδεικνύει
αυτός ο χώρος στη Μεσαιωνική μας Πόλη, οι εργασίες και οι εμπειρίες αυτής της
σύναξης έχουν όλες τις προϋποθέσεις να είναι πλούσιες, μοναδικές και
εμπνευσμένα εποικοδομητικές.
Κι η Ρόδος, άλλωστε, με την ιδιότητα και το γενετικό της υλικό ως σταυροδρόμι
πολιτισμών και «Μεγάλη Μάγιστρος Φιλοξενίας» έχει ήδη και θα συνεχίζει να
παρέχει γενναιόδωρα τον κατάλληλο χώρο γι’ αυτές τις συνάξεις, ενώ, θέλουμε να
πιστεύουμε, θα επωφεληθεί κι ίδια για την εξέλιξή της, την οργάνωση των
οργανισμών της, τη στρατηγική της και τον εξελικτικό της σκοπό ως τόπου, που όχι
μόνο θέλει να έχει το μέλλον που της αξίζει, αλλά και που συνειδητά και με
επίγνωση το διαμορφώνει.
Μαρία Μπακαρή, MSc – Οργανωσιακή Ψυχολόγος, www.synergy-rhodes.com
Για περισσότερα επισκεφτείτε την Ιστοσελίδα Next Stage World πατώντας ΕΔΩ και δείτε το video-
«συγκομιδή» από τη σύναξη του Απρίλη 2017 στη Μονόλιθο.
